τα @@ του κράτους

Είναι μεσημεράκι Κυριακής. Πίνω και τρώω σε μια παραλία, και πάνω στο τσακίρ κέφι, χτυπάει το κινητό. Συγγενικό πρόσωπο.

“Πού είσαι; Σε ψάχνει η Αστυνομία!”

“Γιατί;”

“Επειδή είσαι εφορευτική επιτροπή και δεν παρουσιάστηκες!”

Καλώ το 112 (το πρώην “100″) και ζητάω να με συνδέσουν με αυτόν που θεωρητικά με αναζητά, για να μάθω τι συνέβη. Απαντά κάποιος τύπος που μου λέει “Αφού ενημερώθηκες τώρα, πρέπει να πας στο εκλογικό τμήμα, αλλιώς θα έχεις ποινικές ευθύνες!”

Τα παίρνω στο κρανίο. Διαλύεται το ήρεμο μεσημεράκι, διαλύεται η καλή διάθεση, διαλύεται το σχέδιο για το πώς θα περνούσαμε την υπόλοιπη μέρα, χαλαρά …

Σημειωτέον ότι ήμουνα εφορευτική και στις προηγούμενες εκλογές (2006) και μία φορά παλιότερα. Είμαι “ευυπόληπτη” πολίτης, γνωστή και μη εξαιρεταία, τρομάρα μου.

Δεν απέφυγα ποτέ την ευθύνη. Ούτε και την ευθύνη του ενόρκου, όταν κλήθηκα. Αλλά αυτή η ιστορία με τη μη-ειδοποίηση και τις απειλές είχε αρχίσει να με εκνευρίζει!

Αφήνω λοιπόν τη χαλάρωση και πάω απευθείας στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου. Ζητάω να δω τον αξιωματικό υπηρεσίας.

“Χαίρεται! Ήρθα να υποβάλω μήνυση, κατά του αστυνομικού που δήλωσε ότι με βρήκε και μου παρέδωσε ειδοποίηση πως είμαι σε εφορευτική επιτροπή!”

“Τι εννοείτε;”

“Εννοώ ότι α) κανείς δε με βρήκε για να με ενημερώσει β) αν δήλωσε ότι με βρήκε, κακώς το έκανε γ) αν υπέγραψε ότι παρέλαβα ειδοποίηση έκανε πλαστογραφία δ) απαιτώ να μου πείτε τι από όλα αυτά έγινε, για να υποβάλω την αντίστοιχη μήνυση!”

“Μήπως βρήκε συγγενικό σας πρόσωπο;”

“Όχι!”

“…”

Με στέλνουν στην Ασφάλεια. Από εκεί, με παραπέμπουν στην Εισαγγελεία. Μπαλάκι από το ένα γραφείο στο άλλο, για να μην αναλάβει κανείς την ευθύνη να με αφήσει να κάνω μήνυση εναντίον αστυνομικού. Δοκιμάσανε δε να με αποθαρρύνουν τονίζοντάς μου πως, αν καταθέσω μήνυση κατά του αστυνομικού θα μου κάνει κι εκείνος για συκοφαντική δυσφήμιση!!!

Επιπλέον, μου εφιστούν την προσοχή στο ότι “το αδίκημα της πλαστογραφίας πρέπει να ενέχει δόλο!” … Εξυπναδούλες για να φοβίσουν τους αγράμματους. Φαντάζομαι οι περισσότεροι ψαρώνουν σε κάτι τέτοια νομικίστικα. Αλλά εγώ, δεν είμαι “οι περισσότεροι”.

Καταλήγω στο γραφείο του διοικητή της Αστυνομίας, τον οποίο έχουν ειδοποιήσει να έρθει εσπευσμένα, επειδή είναι εκεί μια υστερική που τσιρίζει [δεν το είπαν ακριβώς έτσι, αλλά αυτό εννοούσαν] … και δεν ξέρανε πώς να με χειριστούν.

Απαιτώ να μου πει πώς και σε ποιον θα καταθέσω τη μήνυση. Αφού βέβαια, τον έχω ενημερώσει πρώτα ότι θα φροντίσω να λάβει τη δέουσα δημοσιότητα το θέμα, επειδή πρόκειται για παράβαση καθήκοντος, ψευδή βεβαίωση κλπ.

Τι έχει συμβεί;;

Σύμφωνα με τον κ. διοικητή, η ΕΛΑΣ δεν εντοπίζει ΟΥΤΕ τους μισούς από όσους καλούνται στις εφορευτικές. Το σύστημα είναι να τους τσιμπάνε όταν πάνε να ψηφίσουν. Έτσι αποφεύγουν να βγάζουν όλοι χαρτί γιατρού κλπ.

Οπότε, τη μέρα των εκλογών, σε απειλούν με τις κυρώσεις και ζαλίζεσαι. Οι περισσότεροι τσιμπάνε και το δέχονται αδιαμαρτύρητα. Μέχρι να πέσουν πάνω σε καμία στριμμένη, που ξέρει καλά πώς να τους εξηγήσει το όνειρο. Τους ανάγκασα να ψάξουν τα κιτάπια τους και να παραδεχθούν ότι ποτέ δε μου επιδόθηκε ειδοποίηση, άρα όλες αυτές οι απειλές περί ευθυνών, ήταν αερολογίες για να με τρομοκρατήσουν. Η εξουσία δείχνει τα δόντια της για να φοβίζει όσους ψαρώνουν.

Για όσους αναρωτιούνται: ναι, μετά το τμήμα, πήγα στο εκλογικό κέντρο και έκανα το καθήκον μου. Θα το έκανα ούτως ή άλλως. Έμεινα εκεί ως τις 3.00+ μετρώντας σταυρούς. Και θα ξαναπάω την ερχόμενη Κυριακή, επειδή είμαι πάλι στην εφορευτική. Και όχι, δε θα βγάλω χαρτί γιατρού, επειδή σέβομαι πως για να πάει καλά η Δημοκρατία, πρέπει να σεβόμαστε τις υποχρεώσεις μας. Είναι θέμα αρχών.

Εσείς, πώς περάσατε χθες;

Πηγή: Οξύ