Τζούλια: Η γυμνή αλήθεια

• - Μα, είναι μια πόρνη!
• - Ε, και; Και η Μαρία, κατά μίαν εκδοχή ήτο πόρνη, αλλά βρήκε το σωστό θεάνθρωπο και άγιασε.
• Εξάλλου, το επάγγελμα της διέπεται από επαγγελματισμό και είναι το καταλληλότερο για αυτό το μπουρδέλο τη βουλή.
• Και μή τολμήσετε να πείτε, πως είναι γυναίκα. Επιστρέφοντας στο "Η Μαρία Μαγδαληνή ψηφίζει", σας θυμίζουμε πως όλα αυτά που είναι η γυναίκα, δεν μπορεί να είναι ο άνδρας. Εκ φύσεως.
• Και αιώνες τώρα, φαλοκράτες και ανδροκρατούμενοι,  εμείς πηγαίνουμε κόντρα στη φύση. Πώς να κάνουμε, έτσι, προκοπή;
• Οι "δάσκαλοι" φρόντισαν να ξεχνάμε ή να προσπερνάμε, αδιάφοροι τα μεγάλα και σημαντικά πράγματα. Ας κάνουμε μάθημα ιστορίας:
• 1. Πρώτο το Νυστέρι, τον Μάιο του 2010 έθεσε πρωτοσέλιδο την ανάγκη εμπλοκής της Τζούλιας στα πολιτικά πράγματα, με κύριο τίτλο: "Τζούλια για δήμαρχος" και με επαρκή επιστημονική και πολιτική  τεκμηρίωση.
• Δυστυχώς η Τζούλια δεν μας άκουσε, τότε, και σήμερα πήγε στο Βεργή (έχει κακούς συμβούλους).  Το χειρότερο είναι πως δεν μας πήρε τηλέφωνο να κατέβουμε μαζί της στις εκλογές και να εκπροσωπήσουμε επάξια την υποψηφιότητα της, στην ιδιαίτερη πατρίδα της. Κατόπιν τούτου, εμείς στην Κεφαλονιά δεν μπορούμε, προς μεγάλη μας  θλίψη, να ψηφίσουμε Τζούλια.
• 2. Ξεχνούν οι πουριτανοί  και οι υποκριτές, όταν επικρίνουν τη γύμνια της  Τζούλιας, σε μεγάλες ερωτικές στιγμές,   πως το σύμβολο της γαλλικής επανάστασης είναι η γυμνόστηθη Μαριάννα. Τυχαίο; Όχι, βέβαια.
• 3. Κι ας δώσουμε τη χαριστική βολή στην παραχάραξη της ιστορίας: Κομμούνα των Παρισίων. Χαμένοι στη μετάφραση, οι κομμουνιστές εκμεταλλεύτηκαν τη συνωνυμία, για να οικειοποιηθούν ιδεολογικά και πολιτικά ένα γεγονός που καμιοά σχέδη δεν έχει μαζί τους. Η κομμούνα (κοινότητα) του Παρισιού ήθελε αυτοδιοίκητη πόλη και οι "κομμουνιστές" θέλουν κράτος, αυταρχικό και σταλινικό.
• "...υπήρχαν μόνο 25 εργάτες μεταξύ των 90 αντιπροσώπων που εκλέχτηκαν στις δημοτικές εκλογές της επανάστασης στις 26 Mαρτίου 1871. Η μεγάλη πλειοψηφία της συνέλευσης σχηματίστηκε από “μικροαστούς”, υπαλλήλους, λογιστές, γιατρούς, δασκάλους, δικηγόρους και δημοσιογράφους. Ακόμα πιο σημαντικό, η πλειοψηφία των αξιωματικών και στελεχών της στρατιωτικής δύναμης της Kομμούνας, της Garde Nationale, αποτελείτο από υπαλλήλους, τυπογράφους και μικρούς εμπόρους. Για να συνοψίσουμε, οι δράστες της Kομμούνας ήταν μόνο ένα μικρό περιθωριακό τμήμα του βιομηχανικού προλεταριάτου… Eπομένως ο χαρακτηρισμός της Kομμούνας ως προλεταριακής εξέγερσης είναι αμφίβολος."(Manuel Castells, «Τhe City and the Grassroots»)
• Θα πει κανείς τι δουλειά έχει αυτό με το θέμα μας: Η Τζούλια, άξιος εκπρόσωπος μιας επαναστατικής - δημοκρατικής - μορφωτικής - μεταμορφωτικής διαδικασίας; Έχει.
• "...Tελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η Kομμούνα ήταν αποφασιστικά μια δράση γυναικών. O Lissagaray, αυτόπτης μάρτυρας γράφει: “Oι γυναίκες ξεκίνησαν πρώτες όπως έκαναν και στη διάρκεια της επανάστασης. Οι γυναίκες της 18ης Mαρτίου, σκληραγωγημένες από τον πόλεμο στον οποίο είχαν διπλό μερίδιο δυστυχίας, δεν περίμεναν τους άνδρες τους”.Φαίνεται ότι ο ρόλος τους στην Kομμούνα ήταν κρίσιμος και όχι μόνο ορισμένων εμβληματικών φυσιογνωμιών, όπως η Louise Michel, μία από τους λίγους ηγέτες που στάθηκαν μπροστά στα στρατιωτικά δικαστήρια, στη διάρκεια των δικών και η Elisabeth Dimitrieva, πρόεδρος των Eνώσεων Γυναικών και πιθανόν ο σύνδεσμος ανάμεσα στον Kαρλ Mαρξ και την Kομμούνα. Οι γυναίκες ήταν το πιο δραστήριο στοιχείο στις κινητοποιήσεις του λαού, στη μάχη με τον στρατό, στις συναντήσεις της γειτονιάς και στις διαδηλώσεις στους δρόμους. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των γυναικών ήταν “κοινής” καταγωγής. Η οικογενειακή τους κατάσταση ήταν γενικά “ανώμαλη” – σύμφωνα με την αστική ηθική – οι περισσότερες ζούσαν ανύπανδρες με άνδρες και πολλές είχαν χωρίσει από τους συζύγους τους.Ο τύπος και το νομικό σύστημα ήταν ιδιαίτερα σκληρά σ’αυτές τις γυναίκες, τις επονομαζόμενες petroleuses εξαιτίας μιας υποτιμητικής φήμης, σύμφωνα με την οποία μετέφεραν μπουκάλια πετρελαίου για ν’ανάψουν φωτιές στα σπίτια των αστικών οικογενειών. Πολλές από τις γυναίκες που πήγαν σε δίκη ως κομμουνάροι, είχαν ποινικό μητρώο – γεγονός που αποκαλύπτει τις συνθήκες στις πόλεις του 19ου αι. όπου οι κοινές γυναίκες εχρησιμοποιούντο συχνά ως πηγή ευχαρίστησης από πλούσιους άνδρες και πηγή κέρδους από τους φτωχούς. Ο κόσμος των γυναικών της κατώτερης τάξης ήταν πάντα στην άκρη της αστικής απόκλισης. Η ενεργή συμμετοχή των γυναικών στην Kομμούνα δίνει έμφαση στο λαϊκό και αστικό χαρακτήρα της κοινωνικής εξέγερσης, στην οποία τα οδοφράγματα κτίστηκαν περισσότερο για να σημειώσουν χωρικά μια κοινωνική κοινότητα σε κάθε γειτονιά παρά για να υπερασπιστούν αποτελεσματικά ένα στρατό του οποίου η κινητικότητα διευκολύνθηκε πολύ από τη στρατιωτική οπτική, που ο Haussmann είχε εφαρμόσει στον πολεοδομικό σχεδιασμό: μεγάλες εθνικές λεωφόροι για ν’ανοίξουν το δρόμο στο ιππικό και τις σφαίρες των όπλων." (στο ίδιο, ό.π.)
• Υποθέτουμε πως το πιάσατε το υπονοούμενο και δεν χρειάζεται άλλη ενημέρωση και μάθημα ιστορίας. Παρ' όλα αυτά και επειδή δεν είμαστε σίγουρ-οι(ες) πως καταλαβαίνετε τι εννοούμε, συνεχίζουμε: Όσο παραμένουμε φαλοκράτες (λέξη, προερχόμενη από το "κρατώ το πουλί μου" και όχι από το κράτος του φαλού, όπως νομίζουμε) , επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει. Θυμάμαι και τον ΓΚΟΜΠΤΖΑΝΤΈΧ,  τότε υπουργό εξωτερικών της Ιρανικής Επανάσης, που λίγο πριν τον δολοφονήσει ο Χομεϊνί , ήρθε στην Αθήνα και μας είπε: "Ο άντρας , όταν πάει στη διαδήλωση, πάει μόνος του. Η γυναίκα, όταν πήγε στις διαδηλώσεις, που έριξαν το Σάχη, πήρε όλη την οικογένεια μαζί". 
• Δεν θα πούμε τίποτα για τις γυναίκες του Ζαλόγγου, την Μπουμπουλίνα, την Μαντώ, την Τζαβέλαινα, την "Ψωροκώσταινα", τα γυναικόπαιδα της Χίου στον πίνακα του Ντελακρουά και τη σημασία τους στην ελληνική επανάσταση. Δεν θα πούμε τίποτα, για το γεγονός πως η Ρώσικη Επανάσταση ξεκίνησε, όταν οι στρατιώτες αρνήθηκαν να πυροβολήσουν τα γυναικόπαιδα που διαδήλωναν κατά του Τσάρου.
• Δίχως τη γυναίκα μπροστά, να κρατά τα λάβαρα, αν είναι δυνατόν γυμνόστηθη, επανάσταση δεν θα δούμε και ως εκ τούτου, δημοκρατία μην περιμένετε. Δυστυχώς, δεν είναι που οι άνδρες δεν το καταλαβαίνουν. Είναι που οι γυναίκες δεν το ξέρουν.

ΥΠΟΓΡΑΦΗ:

Οι αδερφές του Κινήματος των αυνανιστών και αυνανιστριών