Υπάρχει και αυτό το κόμμα- περιβόλι ασυναρτησίας στην υπηρεσία του καθεστώτος.
Ο καθένας εφ' ώ ετάχθη.
Βγάζουν οι Ριζοσπάστες μια ανακοίνωση για το επίκαιρο πρόβλημα των συγκοινωνιών κι αυτοί βλέπουν "κάλεσμα ενότητας προς τους χρυσαυγίτες".
Για να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική του ΚΚΕ, πρέπει να ανατρέξει στις ρίζες του νεωτερικού "διαφωτισμού" ή στον Άνταμ Σμιθ, πατέρα της σύγχρονης "οικονομικής ανάλυσης". Και να συμπληρώσει την αναδρομή με το σημερινό του ρόλο.
Ο νεαρός Μαρξ υιοθέτησε την έμπνευση του πατέρα της οικονομικής "επιστήμης" ότι "όλα είναι οικονομία". Και, αυθαίρετα, "εμβάθυνε" την ανακάλυψη με το "όλα είναι εργασία". Ανακάλυψε και την "ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων", ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας, αγνοώντας την ιστορία και προσπερνώντας την πραγματικότητα. Έβαλε ως ορόσημο της νέας εποχής τη "βιομηχανική επανάσταση", αγνοώντας την προηγηθείσα "επανάσταση του πιστωτικού- αεριτζίδικου χρήματος", κι έχτισε πάνω σε όλα αυτά ένα ιδεολογικό παραμύθι. Χάρις σε αυτή τη σύγχυση, ανακάλυψε ότι η "αστική τάξη ήταν επαναστατική". Η ουσία της λέξης "Δημοκρατία" απουσίασε και παραχαράχτηκε σε όλες τις "αναλύσεις και τα ιερά κείμενα του μαρξισμού". Το παραμύθι αυτό υιοθέτησε και ο ναζισμός, προσθέτοντας τον πανγερμανισμό, τη μήτρα όλων των εθνικισμών. Το κόμμα του Χίτλερ ονομάστηκε "Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών εργατών". ("Η εργασία απελευθερώνει" ήταν η επιγραφή στην είσοδο του Άουσβιτς).
Και να θυμίσουμε ότι ρατσιστές ήταν και οι Μαρξ και Ένγκελς:
Άπαντες οι νεώτεροι των "αντίθετων" ιδεολογιών αντλούν έμπνευση από τον μεγάλο "Διαφωτιστή" Ζαν Ζακ Ρουσσώ:
Ίδια η ιδεολογική μήτρα των άκρων.
Σήμερα, ενοχλεί το ΚΚΕ η εξεγερμένη ενότητα του λαού, διότι δεν είναι "καθαρή" και "ταξική". Το ΚΚΕ δεν απείχε από τη μάχη του λαού ενάντια στο καθεστώς. Ήταν παρόν, αλλά απέναντι. Τότε, όταν το κοινό αίτημα όλων των πλατειών, σε όλη την Ελλάδα, ήταν: (Άμεση) Δημοκρατία, τώρα. Τότε και τώρα και κάθε φορά που το νόημα των δρόμων είναι η Δημοκρατία, το ΚΚΕ είναι και θα είναι απέναντι.
Ποτέ το ΚΚΕ δεν τόλμησε να σχολιάσει ή να ερμηνεύσει το πώς το μέγα και πολύχρωμο πλήθος κατέληξε σε τέτοιο κοινό αίτημα. Αρκείται στην καθεστωτική προπαγάνδα ότι "οι πλατείες γέννησαν τον ναζισμό".
Το ΚΚΕ στάθηκε απέναντι στο λαό, υπερασπιζόμενο το κοινοβούλιο. Στάθηκε, ως προστατευτική αλυσίδα, ανάμεσα στους πραιτωριανούς και το λαό, για να προστατεύσει αυτούς και την "ιερή" κοιτίδα της αντιλαϊκής πολιτικής.
Δεν αρκέστηκε στην άμυνα και την προστασία των "ιερών και των οσίων" του καθεστώτος. Επιτέθηκε στους διαδηλωτές.
Πήρε και τα εύσημα του καθεστώτος. Τότε, από την Τρέμη: «το ΠΑΜΕ υπερασπίστηκε την έννομη τάξη». Από τον Πρετεντέρη: «οι αντιεξουσιαστές θα είχαν μπει μέσα στη Βουλή». Και από τον Άδωνη: «υπερασπίστηκε (τη βουλή) πατριωτικά το ΚΚΕ». Για συνεχίσει να αντλεί επαίνους και σήμερα από τον Άδωνη.
Το ΚΚΕ απέφυγε την ουσία της ανακοίνωσης των Ριζοσπαστών. Αρκέστηκε να σχολιάσει το "κάλεσμα για ενότητα", μετατρέποντας το σε "κάλεσμα προς τη Χ.Α." . Και ανακάτεψε και λίγο Σύριζα για να φτιάξει τον ιδεολογικό του αχταρμά.
Το ΚΚΕ δεν έχει ακούσει ποτέ τη φράση "λαός ενωμένος ποτέ νικημένος". Ξέρει μόνο το "λαός ενωμένος υπό τη σκέπη του κόμματος", αλλιώς είναι εχθρός λαός. Αυτό το παθαίνει γιατί δεν ξέρει τι θα πει Δημοκρατία. Γέννημα της ολιγαρχικής έως δικτατορικής αντίληψης της πολιτικής, αποφεύγει τη λέξη και την ουσία της Δημοκρατίας, όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Οι Ριζοσπάστες, στην ανακοίνωση τους, εντοπίσαν το αδιέξοδο των ανακοινώσεων και του "διαλόγου" όλων των άλλων, που είναι το αδιέξοδο της τρέχουσας πολιτικής σκηνής, και αντιπρότειναν Δημοκρατία και Απελευθέρωση, ως λύση σε κάθε πρόβλημα. Ως απάντηση σε κάθε ερώτημα. Το ΚΚΕ δεν ασχολείται με αυτό και πιάνεται από κάποιες λέξεις, παραχαράσσοντας το νόημα τους.
Στη Δημοκρατία, στην Εξουσία του Δήμου, συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων το άπαν του δήμου, δίχως εξαιρέσεις. Για ένα ολιγαρχικής αντίληψης κόμμα, όπως το ΚΚΕ, αυτό είναι αδιανόητο. Γι' αυτό μιλά για "ταξικές" και ιδεολογικές διαιρέσεις, ως προαπαιτούμενα "ενότητας". Η αριστεροδεξιά καθεστωτική λογική του "διαίρει και βασίλευε" υιοθετείται από το ΚΚΕ, όπως και από όλα τα καθεστωτικά κόμματα.
Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, άνω του 90%, πλήττεται από τα "μέτρα", αλλά το ΚΚΕ δεν θέλει την ενότητα του (όπως και όλοι οι άλλοι).
Από τη γέννηση της Πολιτικής, της πράξης των πολιτών, η βασική "ταξική αντίθεση" είναι ανάμεσα σε εκείνους τους λίγους που λαμβάνουν τις αποφάσεις και σε εκείνους τους πολλούς που τις υφίστανται και δεν έχουν δικαίωμα απόφασης. Και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι εμπνεύστηκαν τη λύση: Δημοκρατία.
Το ΚΚΕ ανακάλυψε και άλλα πράγματα στις ανακοινώσεις των Ριζοσπαστών:
- "βρίθει από στοιχεία που παρέχουν άλλοθι στον εθνικισμό".
- "Θέλουν το λαό «χύμα» – ανοργάνωτο για να μη σηκώσει κεφάλι ποτέ".
(Για την κριτική του στον ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορούμε. Σύντομα, θα συνειδητοποιήσει ότι οι Ριζοσπάστες δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. "Ήρθαν για να μείνουν" και, φυσικά, δεν θα ζητήσουν ποτέ "χρίσμα" κόμματος. Και μπερδεύει την ΑΝΑΣΑ με τους "Ριζοσπάστες Ξανά", όταν όλος ο λαός της Κεφαλονιάς γνωρίζει ότι η πλειοψηφία της ΑΝΑΣΑ άλλα πράγματα ψήφισε και όχι Ριζοσπάστες. Τα αποτελέσματα των εκλογών μιλούν από μόνα τους).
Οι Ριζοσπάστες απευθύνονται σε όλο το λαό και προτείνουν δημοκρατική αυτοοργάνωση, μακριά από ότι τον διαιρεί: Κόμματα, ιδεολογίες και "προσωπικότητες". Ο "χύμα λαός" είναι μόνο στα μυαλά τους. Οι Ριζοσπάστες είναι οργάνωση πολιτών και δεν προτάσσει ως προϋπόθεση συμμετοχής καμιά ιδεολογία και κανέναν "-σμό". Οργάνωση πολιτών που απευθύνεται στον άνθρωπο που νιώθει συνάνθρωπος. Απευθύνεται στον ευάλωτο, τον κυνηγημένο και κατατρεγμένο λαό.
Ως τρόπο επίλυσης των διαφορών μας προτείνει τη δημοκρατική διαδικασία. Και ως κοινό στόχο προτείνει αυτό που ακούστηκε σε όλες τις πλατείες: Εγκαθίδρυση ουσιαστικής και όχι ψευδεπίγραφης Δημοκρατίας. Τόσο απλό και τόσο δυσνόητο για όσους έχουν γαλουχηθεί αντιδημοκρατικά.
Οι Ριζοσπάστες λένε: Δημοκρατία, ως διαδικασία και καθεστώς, είναι η απάντηση και η λύση σε όσα μας διαιρούν, μας κατατρέχουν και μας εξοντώνουν. Για την Απελευθέρωση της Πατρίδας και των ανθρώπων της από το ψεύτικο χρέος. (Μάλλον, αυτή τη φράση διαβάζει το ΚΚΕ, όταν λέει "παρέχουν άλλοθι στον εθνικισμό").
Πατρίδα είναι ο λαός. Το 90 και πλέον τοις εκατό του λαού , που υφίσταται ανθρωπιστική καταστροφή στο όνομα ενός ψεύτικου χρέους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ γνωρίζει την αιτία των προβλημάτων και το ρόλο της, που είναι ρόλος απόκρυψης της πραγματικής αιτίας και εξυπηρέτησης του καθεστώτος. Οι συντάχτες της ανακοίνωσης δεν γνωρίζουν τι τους γίνεται. Αναμασούν τα τετριμμένα και τα ψεύτικα.
Το ΚΚΕ δεν κατηγοριοποιεί, απλώς, και διαιρεί τον παραδαρμένο λαό σε ανύπαρκτες τάξεις. Κατατάσσει και συμπεριφέρεται στον άλλον, με βάση την όποια ιδεολογία και πίστη του. Είναι ιδεολογικά ρατσιστές.
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, οι Ριζοσπάστες λέμε: Μας ενώνουν τα κοινά προβλήματα.
Όσοι έχουν το πρόβλημα τους, όπως αυτό δημιουργήθηκε από το Ολιγαρχικό καθεστώς, προσέρχονται. Τις διαφωνίες μας θα τις λύσουμε με το μόνο τρόπο που εμπνεύστηκε ο άνθρωπος, για την αυθεντική επίλυση των διαφορών: Τη δημοκρατική διαδικασία.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ; Το μόνο πραγματικό δίλημμα.
Ομάδα "Δίκτυο Ιθάκη", μέλη των "Ριζοσπαστών Ξανά"
(ουδεμία σχέση με κόμματα, ως ότου φτιαχτεί το κόμμα της Δημοκρατίας).
Σχόλια
Το κείμενο συγκέντρωσε σχόλια, σταλμένα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Αφήνουμε απ' έξω τα θετικά σχόλια.
ΣΧΟΛΙΟ ΠΡΩΤΟ:
Η κριτική σου για ΚΚΕ είναι σωστή!
Για το Μαρξ κόψε κάτι!
Ή καλύτερα ρίξε μια ματιά εδώ.
"Ο Μαρξ για τις τράπεζες δημιουργούς χρήματος και το δημόσιο χρέος"
http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/04/blog-post_8661.html
Μιλάμε για 1867 και όχι για 2008 που ενημερώθηκες πως παράγεται το χρήμα.
marinosand
ΣΧΟΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ:
Νομίζουμε ότι είναι πολύ σωστή, στο μεγαλύτερο μέρος της, η κριτικήσας στο ΚΚΕ. Δύο μόνο παρατηρήσεις και μια πρόταση. α) Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ότι ο Μαρξ δεν αναφέρει τη δημοκρατία. Εκτός του ότι έβγαζε εφημερίδα με τίτλο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, εκτός του ότι στο μανιφέστο του ΚΚ αναφέρει ότι "το πρώτο πράγμα για το προλεταριάτο είναι η κατάκτηση της δημοκρατίας, εκτός του ότι τα εργατικά κόμματα της εποχής τα ονόμαζε σοσιαλδημοκρατικά κλπ, υπάρχουν και οι αναφορές του για την Παρισινή κομμούνα όπου εκεί αναφέρει το πρόταγμα της πραγματικής δημοκρατίας (νομοθετική και εκτελεστική στο λαό).
Έτσι η πολύ σωστή κριτική σας στο ΚΚΕ έχει να κάνει όχι με το ότι αυτό το κόμμα ακολουθεί τον Μαρξ αλλά για το αντίθετο. Επειδή δηλαδή δεν τον ακολουθείτο πρόταγμά του. Ποιόν ακολουθεί όμως; Ακολουθεί τον Λένιν που διαστρέβλωσε το πρόταγμα του Μαρξ. Όποιος θέλει ας δει κείμενο "ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ"( http://bezedakos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_5346.html ).
β) Νομίζουμε, επειδή όλοι οι ολιγαρχικοί (φσίστες, κυνοβουλευτικοί και εργατοσυμβουλιακοί) αυτοαποκαλούνται δημοκράτες και ισχυρίζονται ότι επιδιώκουν τη δημοκρατία. (Ακόμα και ο Κασιδιάρης είπε ότι είναι υπέρ της Άμεσης δημοκρατίας. Έτσι αν το σκοπό μας τον αναφέρουμε μόνο με τη γενική του έννοια και δεν προσαρτούμε ταυτόχρονα τα βασικά δομικά της στοιχεία τότε εύκολα ο αντίπαλος θα μπορεί να προκαλεί σύγχυση στην κοινωνική συνείδηση. Δηλαδή νομίζουμε ότι θα πρέπει να αναφέρουμε ότι "επιδιώκουμε την δημοκρατία δηλαδή όλη η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία να ανήκει στο λαό. Έτσι κόβουμε τα πόδια σε όποιον θα θελήσει να κρυφτεί πίσω από την έννοια της Δημοκρατίας.
γ) Πρόταση. Είναι πολύ θετικό να φτιάχνονται ΑΝΤΙΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ συλλογικότητες. Μπορούν 3, 5, 20 ή και όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα να φτίάχνουν συλλογικότητες, σε όλη τη Χώρα, που θα επιδιώκουν να περάσει όλη η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία στο λαό.
Μετά όλες αυτές θα πρέπει να συνασπιστούν σε ένα ΑΝΤΙΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ. Η κάθε μια από τις συλλογικότητες αυτές να έχει το όνομά της και τις ιδιαίτερες απόψεις της. Να μην αφομοιωθεί από το Μέτωπο. Στο αντιολιγαρχικό μέτωπο θα συμμετέχουν όσες συμφωνούν στην απο κοινού προώθηση κάποιων κοινών βασικών δημοκρατικών - αντιολιγαρχικών στοιχείων (τα οποία θα βρεθούν κατόπιν δημοκρατικών διαβουλεύσεων και διαδικασιών.) Δεν θα πρέπει οι όποιες επί μέρους αντιλήψεις και ιδιαίτερα σε δευτερεύοντα θέματα να μας εμποδίσουν στη δημιουργία του αντιολιγαρχικού μετώπου. Είναι απαιτήσεις των "καιρών".
Αυτή την πρόταση την έχουμε κάνει από παλιά και την ανανεώσαμε στο κείμενο στις 28/5/14.
Μέσα από ένα δημοκρατικό μέτωπο και όχι μέσα από ένα κόμμα, νομίζουμε ότι μπορούμε να προωθήσουμε σε αυτή τη φάση το πρόταγμα της δημοκρατίας.
Syntonistiko Nel
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ:
Στο πρώτο σχόλιο: Δεν το κρύβουμε ότι μάθαμε για το χρήμα το 2008.
Επίσης, γνωρίζουμε ότι ο Μαρξ γνώριζε τι είναι το Πιστωτικό Χρήμα, αλλά το ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ, παρασυρμένος από εμμονές της νιότης του. Το κεφ.25 του τρίτου τόμου του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ έχει για τίτλο "Πίστη και Πλασματικό Κεφάλαιο". Γνωρίζει και την απάτη του τραπεζικού κλασματικού αποθέματος.
Όμως, "κλείνει" το θέμα ο ίδιος στο Κεφ.33 του τρίτου τόμου:
"Μήπως υπάρχει πιο παράλογο πράγμα από το γεγονός ότι η Τράπεζα της Αγγλίας, τα τραπεζογραμμάτια της οποίας μόνο χάρη στο κράτος χρησιμεύουν ως μέσο πίστωσης, να μετατρέπει αυτά τα ίδια χάρτινα τραπεζογραμμάτια σε χρήμα και να τα δανείζει στο κράτος;"
Έχοντας αναγάγει την "ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων" σε θεότητα που κινεί την οικονομία, χαρακτήρισε, απλώς, "παράλογο" τη δημιουργία κρατικού χρέους και τον δανεισμό του κράτους , από "χρήμα" που το ίδιο νομιμοποίησε.
Δεν μπόρεσε να δει ότι το "πλασματικό" χρήμα εμφανίστηκε πρώτο και είναι αυτό που χρηματοδότησε τη "βιομηχανική επανάσταση".
Αν ο Μαρξ είχε δώσει την πρέπουσα σημασία στο ρόλο του πιστωτικού χρήματος στη βιομηχανική επανάσταση, σήμερα, δεν θα λέγαμε ότι ο καπιταλισμός είναι αποτέλεσμα της "ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων", αλλά, αποτέλεσμα της "Χρηματοπιστωτικής Επανάστασης", δηλ. της νομιμοποίησης του πλασματικού χρήματος στη θέση του δυσεύρετου μεταλλικού χρήματος.
Σωστό είναι αυτό που ο ίδιος είπε για τον Αριστοτέλη και ισχύει και για τον εαυτό του: Φταίνε οι ιστορικοί φραγμοί της εποχής του.
Τα πολιτικά κείμενα δεν υιοθετούνται, ως ευαγγέλια και δεν απορρίπτονται, ως αιρετικά και τρισκατάρατα. Μελετώνται, για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
Σωστό είναι, λοιπόν, το "άλλο 1867 και άλλο 2008". Δεν ανακαλύψαμε τον τροχό. Για μας, ήταν άλλο το 2007 και άλλο το 2008. Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι.
ΣΧΟΛΙΟ στο δεύτερο σχόλιο:
Ισχύουν περίπου τα ίδια. Σε έναν πολυγραφότατο συγγραφέα θα βρεις και αυτό και το άλλο. Πού, όμως, έδωσε έμφαση; Αυτό που απέμεινε είναι η "πάλη των τάξεων" με όρους οικονομισμού και όχι με όρους πολιτικούς.
Συμφωνούμε στο "δια ταύτα": Οργάνωση Πολιτών, ώστε όλη η εξουσία, νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική να ανήκει στο λαό.