Στον Σωκράτη που αγαπούσε τους Rolling Stones
Προσμένοντας τις Παρασκευές
Ή τα Σάββατα και τις Κυριακές
Τις τραβάμε με το σχοινί
Να φτάσουν πιο γρήγορα
Κυνηγώντας μια μέρα σιωπής
Ξεκούρασης
Μια μέρα δική μας
Κι ύστερα κυνηγώντας την επόμενη Παρασκευή
Το Σάββατο ή την Κυριακή
Σαν κόμπους ενός σχοινιού
Άλλοτε μεγάλου, άλλοτε μικρού
Που πάντως κάποτε τελειώνει
Κι έρχεται ο κόμπος ο τελευταίος
Τότε μόνο καταλαβαίνουμε
Πως δώσαμε τις μέρες μας για μία μέρα
Το σημείο μηδέν των Παρασκευών
Των Σάββατων ή των Κυριακών
Πού να είναι οι άλλες μέρες που τρέξαμε πάνω τους;
Σα ζάρια χυθήκαμε στη ζωή
Από τα χέρια τζογαδόρων
Που πάνω μας φτιάξανε τις περιουσίες των ημερών τους
Τώρα λυπούμαστε που βλέπουμε
Πόσο δεν αγαπήσαμε τις Δευτέρες και τις Τρίτες μας
Σαν κόρες μας έπρεπε να τις χαρούμε
Κι όμως τις δώσαμε χάρισμα
Δυστυχώς ήμασταν άπειροι
Πιαστήκαμε κορόιδα
Γι’ αυτό και φεύγουμε λειψοί
Έχοντας ζήσει μόνο εβδομάδες της μιας ημέρας
Της Παρασκευής
Του Σάββατου ή της Κυριακής
Από τη δεύτερη συλλογή, με τίτλο «ΕΚΕΙ 2», που μάλλον δεν πρόκειται να εκδοθεί ποτέ επειδή τρόμαξε από το πεζοδρόμιο που έκανε η πρώτη.
Πηγή! :(Καρτέσιος)
Οι μισοί εργαζόμενοι στην κινέζικη ζώνη του ΟΛΠ εργάζονται με 300-400 ευρω το μήνα.
Προς δόξα των Καραμανλή- παπανδρέου.
Δεν κάνουμε πια τον Κινέζο. Είμαστε κινέζοι.