Το υπέροχο έτος 2011, o Kαστοριάδης και οι ολιγαρχικοί "οπαδοί" του (γ)

Συνεχίζουμε την διαδικασία διαύγασης όσων συνέβησαν το 2011. Σκοπός μας είναι να καταλήξουμε σε ένα ακόμα καλύτερο 2012, σαν δημιουργία και αποτέλεσμα ενός κοινωνικού ποιείν και πράττειν. 

  Σήμερα, την "τιμητική" τους έχουν οι αυτοαποκαλούμενοι "οπαδοί του καστοριάδη" και με ολίγη από "αμεσοδημοκράτες". (Σχολιάζουμε τρία κείμενα- γεγονότα).

Α. Δίχως πρόλογο, παραθέτουμε αποσπάσματα από ένα πρόσφατο συλλογικό  κείμενο "καστοριαδικής" ιστοσελίδας: 

.  "Χριστιανισμός, θρησκείες: Σεξισμός και Όχλος". Αποκόπτουμε τα τμήματα που δείχνουν την εικόνα που έχουν οι συγγραφείς , όχι μόνο, για τον ορθόδοξο χριστιανό , αλλά γενικά για τον έλληνα, δηλ. για αυτό που εμείς λέμε "λαό".

(Το δικό μας κείμενο γίνεται, αναγκαστικά, μεγάλο, επειδή επιλέγουμε αποσπάσματα, σαν αποδεικτικά στοιχεία πάνω στα οποία βασίζουμε τους συλλογισμούς μας).

Σταχυολογούμε:

•  "... το γεγονός πως η Ελλάδα δεν θυμίζει καν χώρα Ευρωπαϊκή (και αυτό το επιβεβαιώνει ο Χριστιανικός όχλος, η τεράστια λαχτάρα για οπισθοδρομισμό, καθώς και η ξενοφοβική μισαλλόδοξη κλειστότητα του μέσου Έλληνα) δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, ότι θεωρούμε το τσίρκο του Δυτικού (Νεο)φιλελευθερισμού ως αντίδοτο στον Ελληνικό μεσανατολισμό."
•  "...  Μια από τις χυδαιότερες μορφές ολοκληρωτικού κινήματος που συναντά κανείς στην Ελλάδα (πέρα από την γραφειοκρατική αριστερά), είναι ο εθνικιστικός και Χριστιανικό-σεξιστικός όχλος (βλ. πάνω πλατεία Συντάγματος, κόμματα και οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή και το ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και οι δεκάδες χιλιάδες πιστοί υπέρ της απελευθέρωσης του Εφραίμ).
•  Ποιός είναι όμως αυτός που θα ορίσει τί είναι καλό για τις μάζες και τί όχι; Και τί συμβαίνει όταν το συλλογικό συμφέρον καταπιέζει τα δικαιώματα μιας μειοψηφίας; Αυτού του είδους τα ερωτήματα είχαν απασχολήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τον Alexis De Tocqueville, που θεωρούσε μεγάλο κίνδυνο την δικτατορία της πλειοψηφίας.
•  O Γάλλος φιλόσοφος Alexis De Tocqueville, θεωρούσε τον δημοκρατικό δεσποτισμό, ως μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την ελευθερία του ανθρώπου (εφ΄εξής: φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός). Ο φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός δεν αφορά μόνο τη δικτατορία της πλειοψηφίας αλλά αποτελεί, ταυτόχρονα, μέρος μιας κατάστασης κατά την οποία η κοινωνία αυτο-εκμηδενίζει την ποικιλογνωμία και ποικιλομορφία της για χάρη μιας κοινής ιδεοληψίας (θρησκεία ή «πολιτική» ιδεολογία που τη διέπει η κλειστότητα του χαρακτήρα της). Απομονωμένα έτσι τα άτομα και φυλακισμένα στο ιδιωτικό τους κελί, έχοντας σκοτώσει κάθε ίχνος ατομικότητας, μετατρέπονται σ’ έναν ομοιόχρωμο όχλο.

---------------------------

Το συνοπτικό πόρισμα τους,για το τι είναι ο έλληνας και η Ελλάδα: 

- Η Ελλάδα δεν θυμίζει καν  ευρωπαϊκή χώρα. (sic)

- Αυτό το επιβεβαιώνει ο σεξιστής χριστιανικός όχλος (δεν υπάρχει εξαίρεση ή υποκατηγορίες χριστιανών. Είναι όλοι όχλος. )

- Το επιβεβαιώνει και μια τεράστια λαχτάρα για οπισθοδρομισμό, που διακατέχει το σύνολο ή έστω την μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων. 

- Το επιβεβαιώνει και η ξενοφοβική μισαλλόδοξη κλειστότητα του μέσου έλληνα.

- Η χώρα, δηλ. οι άνθρωποι της πάσχουν από "ελληνικό μεσανατολισμό". (Μάλλον σε  μισογυνικό ισλαμισμό παραπέμπει αυτό)

- Οι έλληνες πάσχουν και από κοινή ιδεοληψία, η οποία είναι θρησκεία ή πολιτική που χαρακτηρίζεται από κλειστότητα.

-  Οι "αυτόνομοι" αρθρογράφοι το μόνο που μπόρεσαν να δουν από εκείνες τις μέρες που χιλιάδες λαού βγήκαν στους δρόμους και μίλησαν για "δημοκρατία, τώρα", ήταν πως υπήρχε πάνω και κάτω πλατεία, με τους κακούς στην πάνω και τους καλούς στην κάτω.

- Επίσης, αναρωτιούνται "Ποιός  θα ορίσει τί είναι καλό για τις μάζες και φ0βούνται πως τελικά το αίτημα "για δημοκρατία" ενός τέτοιου όχλου  μπορεί να κρύβει τον "μεγάλο κίνδυνο της δικτατορίας της πλειοψηφίας".

-  Τέλος, φοβούνται και γι' αυτό επανέρχονται, πως ένας τέτοιος όχλος μπορεί να οδηγήσει σε  φιλελεύθερο ολοκληρωτισμό, να εκμηδενίσει την ποικιλογνωμία και ποικιλομορφία και έχοντας σκοτώσει κάθε είδος ατομικότητας να μετατραπούν όλα σε ομοιόχρωμο όχλο. 

Σε αυτό το άρθρο, αυτά διαπιστώνουν και αυτά φοβούνται οι φίλοι, φανατικοί οπαδοί του Καστοριάδη.

----------------------------------

Β. Λόγος καστοριαδικών, δεύτερος:

Σε κάποια στιγμή της ασήμαντης ζωής μας, αρνηθήκαμε να αποδεχθούμε τα ευαγγέλια που πρότειναν κάποιοι και εκφράσαμε την άποψη πως αυτό το δικαίωμα το έχει μόνο ο λαός. Τότε, ένας από τους αρχιαρθρογράφους του δήθεν καστοριαδικού περιοδικού "Πρόταγμα", αφού μας αποκάλεσε "λαϊκιστές", απάντησε, με το πιο κάτω χαριτωμένο και ειρωνικό: 

•  Βλέποντας πως η πρόταση διακήρυξης ως τέτοια αλλά και ως πράξη περιχαράκωσης δημιουργεί εντάσεις, διαφωνίες και διασπάσεις, θα ήθελα να προτείνω, αγαπητοί συναγωνιστές, την αντικατάστασή της από ένα άλλο πιο σύντομο και περιεκτικό κείμενο. Εάν συμφωνείτε θα αρχίσω να το στέλνω στις ΛΣ, τα άτομα και τις συλλογικότητες. Ακολουθεί:

1.    Πιστεύω είς έναν Λαόν, εν τοις πράγμασι αυτοκράτορα, ποιητήν πολιτικής και οικονομίας, ορατών τε πάντων και αοράτων.
2.     Και εις ένα Σύνταγμα, τον Υιόν του Λαού τον μονογενή, τον εκ του πατρός γεννηθέντα ανά τους αιώνες. Φως πολιτικόν, εκ πολιτών, σώμα πολιτικόν αληθινόν εκ Λαού αληθινού, ποιηθέντα ου γεννηθέντα, ομοούσιον τω Λαώ, δι’ ου τα πάντα εγένετο.
3.    Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των μυαλών των πολιτών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος της Αμέσου Δημοκρατίας και Καστοριάδου του Προταγματικού και πραγματοποιήσαντα.
4.    Σταυρωθέντα τε υπέρ υμών εν Πλατεία Συντάγματος και παθόντα και ταφέντα.
5.   Και αναστάντα τη Τρίτη χιλιετία κατά τας Αμεσοδημοκρατικάς Γραφάς.
6.     Και ανελθόντα εις βουλήν και καθεζόμενον εις τα έδρανα μετά του Πατρός.
7.   Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς δια τας ολιγαρχικάς τους απόψεις, ου της αμεσοδημοκρατίας ουκ έσται τέλος.
8.  Και εις το Πνεύμα της Αμέσου Δημοκρατίας, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Λαού εκπορευόμενον, το συν Λαώ και Συντάγματι συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον το λαλήσαν δια των συνελευσιακών.
9.   Εις μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Ιεραποστολικήν Εκκλησίαν του Δήμου.
10.   Ομολογώ εν βάπτισμα αμεσοδημοκρατικόν εις άφεσιν ολιγαρχικών αμαρτιών.
11.    Προσδοκώ ανάστασιν του πόπολου.
12.   Και αμεσοδημοκρατικήν ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν

Αυτή η παρέμβαση σχολιάστηκε θετικά από κάποιους συμμετέχοντες στον διάλογο και από κανέναν , αρνητικά. 

----------------------------

Γ. Στην ίδια συζήτηση - προετοιμασία της μεγάλης "αμεσοδημοκρατικής" συνάντησης των συλλογικοτήτων που αυτοαποκαλούνται "λαϊκές συνελεύσεις" μπήκαν κι άλλα θέματα, μεταξύ αυτών και ένα θέμα για την Παιδεία. Το κείμενο χειροκροτήθηκε θερμά και οι συμμετέχοντες, ομόφωνα, το πρότειναν για διαβούλευση στη σπουδαία "αμεσοδημοκρατική" συνάντηση που έγινε το Δεκέμβρη στη Νομική Σχολή. 

Μικρό , αλλά νομίζουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα:

• Πώς να λειτουργήσει με αμεσοδημοκρατικούς όρους μια ολόκληρη κοινωνία (τοπική - ευρύτερη - παγκόσμια), αν τα άτομα που την απαρτίζουν δεν έχουν κάνει κτήμα τους τις βασικές αρχές της, αν δεν τους έχει δοθεί ποτέ η ευκαιρία να αναπτύξουν ελεύθερες, ολοκληρωμένες, υγιείς, αυτόνομες προσωπικότητες, αν δεν έχουν αυτοσεβασμό και ενσυναίσθηση; Δυστυχώς, οι αξίες, οι δομές και οι μηχανισμοί που έχουν αναπτυχθεί για να υπηρετήσουν το υπάρχον σύστημα του υπερκαταναλωτισμού και του ανταγωνισμού στην ελεύθερη αγορά είναι στοιχεία βαθιά ριζωμένα στις αντιλήψεις γενεών ολόκληρων και θα ήταν ουτοπικό να σκεφτεί κανείς πως μπορούν να εξαλειφθούν εν μία νυκτί.

• ...Τέλος, στην παρούσα κατάσταση ιδιαίτερη σημασία έχει η εκπαίδευση ενηλίκων πάνω στις βασικές αρχές, τους όρους, τις έννοιες και την πρακτική της Άμεσης Δημοκρατίας. Δεδομένου ότι ο σημερινός άνθρωπος ουσιαστικά δεν γνωρίζει πώς να λειτουργεί ως πολίτης υπεύθυνος για τη ζωή του και την πορεία της κοινωνίας και του πλανήτη, κρίνεται απαραίτητο να δημιουργηθούν εκπαιδευτικές δομές που θα εξυπηρετήσουν αυτό το σκοπό... Σ' αυτή την προσπάθεια γινόμαστε όλοι μαθητές και ταυτόχρονα δάσκαλοι. Όμως το βήμα αυτό είναι καθοριστικής σημασίας αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να μη μείνουμε σε ουτοπιστικές θεωρίες. Τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα για τις επόμενες γενιές - και σε αυτές θα πρέπει να στοχεύουμε - αν εμείς χαράξουμε το μονοπάτι ώστε να μπορέσουν να το πλατύνουν, να το διαμορφώσουν και να το εξελίξουν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας.
  Μια παροιμία λέει: << Τα καινούρια κρασιά θέλουν και καινούρια ασκιά>>. Εμείς που φέρουμε τα 'παλιά ασκιά' οφείλουμε να τα 'απολυμάνουμε' όσο γίνεται καλύτερα, για να υποδεχτούν τις αμεσοδημοκρατικές ιδέες ώστε να μπουν σε εφαρμογή.

-----------------------------

Όλα τα αποσπάσματα που παραθέσαμε λένε το ίδιο πράγμα: "Καστοριαδικοί" και "αμεσοδημοκράτες" δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον λαό και τον στολίζουν με επίθετα, ιδιότητες και χαρακτηρισμούς, που το "μαλάκας" που ξεστόμισε ο Πάγκαλος για τους "αγανακτισμένους" είναι χαριτωμένη φιλοφρόνηση.

Φοβούνται  το λαό,  πιστεύουν πως είναι ανίκανος να λειτουργήσει "δημοκρατικά" και νομίζουν πως, όταν ο μέσος έλληνας μιλά για δημοκρατία, θέλει  να μας οδηγήσει σε  φιλελεύθερο ολοκληρωτισμό. Ίσως, γι' αυτό να  επιλέγουν την αναμονή, την εκπαίδευση του λαού και την ανάπτυξη θεωριών αναγγέλλοντας ευαγγελικές διακηρύξεις , στις οποίες απαιτούν να δεσμευόμαστε. Προτιμούν, ως μικρότερο κακό, το σημερινό καθεστώς, που ο Καστοριάδης είχε αποκαλέσει "φιλελεύθερη ολιγαρχία". 

Με άλλα λόγια, από τις πράξεις και τα κείμενα τους προκύπτει το "με τέτοιο δήμο και τέτοιους δημότες, ευτυχώς που δεν έχουμε δημοκρατία". Χίλιες φορές, λοιπόν, για τους "αμεσοδημοκράτες", οι Παπαδήμος, Σαμαράς, Παπανδρέου, Βενιζέλος, Πάγκαλος, Παπαρήγα, Τσίπρας και η παγκόσμια διακυβέρνηση των τοκογλύφων.  Αυτές είναι οι μύχιες σκέψεις κάποιων, την ώρα, που όλοι αυτοί παίρνουν ζωές , σπίτια, περιουσίες, εργασία και ετοιμάζουν διεθνικό στρατό καταστολής.

---------------

Παρακολουθώντας και ζώντας όλα αυτά, αναρωτηθήκαμε τι σχέση μπορεί να έχουν όλοι αυτοί με τον γνωστό στοχαστή Κορνήλιο Καστοριάδη;  

Εμείς δεν έχουμε μελετήσει Καστοριάδη. Μήτε Μαρξ, Αγία Γραφή, Προυντόν, Φρίντμαν, Χέγκελ, Ρουσσώ  ή Μπακούνιν.  Άμα πέσει κάτι στα χέρια μας και μας γυαλίσει στο μάτι, από ένστικτο, το αντιγράφουμε και το σερβίρουμε, όπου και όπως νομίσουμε καλύτερα. 

Δεν είμαστε απολογητές ευαγγελίων, θρησκειών και ιδεολογιών, θεών, ανθρώπων ή θεανθρώπων. Δεν είμαστε οραματιστές ή στοχαστές. Δεν δίνουμε λογαριασμό για την πίστη μας σε κανέναν, παρ' εκτός στον εαυτό μας. Είμαστε μια ασήμαντη σε αριθμό παρέα, χαμένη μέσα στο πλήθος, και δεν θέλουμε να ξεχωρίσουμε από αυτό. Σε καιρούς δικτατορίας και κατοχής κυκλοφορούμε με ψευδώνυμα ή ανωνύμως. Στις εκδηλώσεις που ζητούν ταυτότητα δεν πάμε. Δεν θέλουμε να υπάρχουμε για κανέναν και κυρίως για το καθεστώς. Εξ άλλου, είμαστε άθλιοι τύποι.

  Όμως, η ηλίθια απορία  εμφανίστηκε, χωρίς να το θέλουμε:

Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί με τον Καστοριάδη; 

Για να το καταλάβουμε, βρίζοντας, επειδή έπρεπε να διαβάσουμε 550 σελίδες, αναγκαστήκαμε να παραγγείλουμε την "Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας". Εξαντλημένο! Απαραδέκτως, εξαντλημένο. Ένας άθλιος  φίλος - χάκερ έσπασε κάτι κωδικούς στο διαδίκτυο, το κατεβάσαμε και το φωτοτυπήσαμε. 

Και ώ του θαύματος!  Γλιτώσαμε την ανάγνωση, γιατί στο οπισθόφυλλο βρήκαμε την απάντηση που ψάχναμε και δεν χρειάστηκε να το διαβάσουμε όλο.

Διαβάζουμε, λοιπόν, στο οπισθόφυλλο της "Φαντασιακής θέσμισης της κοινωνίας", έκδοση ΚΕΔΡΟΣ:

•  "Από τον Πλάτωνα ως τον Μαρξ , η πολιτική σκέψη εμφανίστηκε ως εφαρμογή μιας θεωρίας της ουσίας της κοινωνίας και της ιστορίας. Με θεμέλιο της μια ταυτιστική οντολογία, για την οποία το είναι είχε πάντα τη σημασία του είναι καθορισμένο, συσκότισε το ιδιαίτερο είναι του κοινωνικού-ιστορικού ως ριζικού φαντασιακού. .. ο Μαρξ, αιχμάλωτος αυτής της οντολογίας, οδηγήθηκε στο να πνίξει ο ίδιος τα καινούργια σπέρματα που περιείχε η σκέψη του. Το επαναστατικό πρόταγμα υπερβαίνει κάθε "ορθολογική θεμελίωση": μια νέα θέσμιση της κοινωνίας συνεπάγεται ένα ξεπέρασμα του θεσμισμένου "λόγου". Πρέπει να δούμε την ιστορία ως δημιουργία, τη θεσμίζουσα κοινωνία ή το κοινωνικό φαντασιακό εν δράσει μέσα στη θεσμισμένη  κοινωνία, και το κοινωνικό - ιστορικό ως τρόπο του είναι άγνωστο για την κληρονομημένη σκέψη.  ...Το επαναστατικό πρόταγμα, πρόταγμα μιας ρητής αυτο-θέσμισης της κοινωνίας, εξαρτάται απλώς και μόνον από το κοινωνικό ποιείν - πράττειν των ανθρώπων, του οποίου το πολιτικό σκέπτεσθαι - το να σκεφτόμαστε την κοινωνία σαν κάτι που φτιάχνει τον εαυτό της- είναι μια συνιστώσα ουσιαστική. "

---------------------------------

Αυτό ήταν. Το βρήκαμε!!!!!!!!!!!!!!!!

Η σχέση των συγκεκριμένων "καστοριαδικών" και "αμεσοδημοκρατών" με τον Καστοριάδη είναι η ίδια με τη σχέση που έχει ο ΓΑΠ με τον Καστοριάδη, όταν κραυγάζει το σύνθημα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα". 

--------------------------------------

ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ, που παριστάνετε τους οπαδούς του Καστοριάδη,  ...ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΤΑΓΕΛΑΣΤΕΣ.

...και δυστυχώς για σας , δεν το λέμε εμείς:

• "...όσο αξιοσέβαστος κι αν είναι στην πράξη ο αγώνας για την υπεράσπιση αυτών που αποκαλούμε "δικαιώματα του ανθρώπου", η σημερινή τάση που επιδιώκει να τα θεμελιώσει ή να τα παρουσιάσει ως απόλυτη αλήθεια η οποία θεμελιώνεται αφ' εαυτής ανεξάρτητα από τις ιδέες ή από τους πολιτικούς και κοινωνικοϊστορικούς θεσμούς είναι εντελώς καταγέλαστη".
• "Το ίδιο το ζήτημα των ορίων της ολικής θέσμισης αποτελεί συγκεκριμένο πολιτικό ζήτημα. Το μόνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι δεν υπάρχουν όρια ούτε "καταρχήν" ούτε "εξαρχής"..."

(Κορνήλιος Καστοριάδης, Η ελληνική ιδιαιτερότητα, τόμος Γ')

Κι αν δεν είναι  τέκνα της σκέψης του Καστοριάδη τι μπορεί να είναι; 

- Μοιάζουν να είναι ιδεολογικά παιδιά του ηθικού σχετικισμού του Χομπς: "ο κάθε άνθρωπος , κατά την άποψη του,  καλεί αυτό που του αρέσει και τον ευχαριστεί ΑΓΑΘΟ΄και αυτό που τον δυσαρεστεί ΚΑΚΟ"...συνήθως, αυτοί που επικαλούνται τον ορθό λογισμό για να κρίνουν μια διαφωνία εννοούν το δικό τους ορθό λογισμό..." . Ο Χομπς ήταν εκείνος ο τύπος που στον 17ο αιώνα θεμελίωσε την αγγλόφωνη φιλοσοφία, πάνω στη λογική πως ο άνθρωπος είναι κακός και μόνο η υπακοή στον ηγεμόνα - commonwealth, σε ένα υπεράνω νόμο, έναν επίγειο θεό, που μπορεί να είναι και μια συλλογικότητα ή μια ιδέα, μπορεί να τον συμμορφώσει. Από μόνος του δεν μπορεί να ενωθεί με κανέναν. 

- Mπορεί να έχουν βγει από τα υπόγεια του σπηλαίου του Πλάτωνα και αφού είδαν το φως το αληθινό να ήρθαν να διδάξουν τον κόσμο. Μπορεί να είναι πνευματικά τέκνα των δεκάδων ολιγαρχικών και αριστοκρατικών συστημάτων σκέψης και ενίοτε να αντλούν κάτι από τις σχολές του μίσους προς το διαφορετικό, μιλώντας αντιρατσιστικά.

Ποιος να ξέρει; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Η ψυχική μονάδα τείνει στο άπειρο, λέει ο στοχαστής. Το κοινωνικό - ιστορικό ποιείν και πράττειν είναι πεπερασμένο, "δέσμιο" μιας ιστορικότητας και των παραδομένων αντιλήψεων. Παρ΄όλα αυτά, αναζητεί τη ριζική ρήξη και αυτήν  έθεσε σαν  θέμα, με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο, βάζοντας για στόχο, ούτε λίγο ούτε πολύ,  την ολική θέσμιση: Φώναξε "θέλουμε δημοκρατία". ...και λίγοι το άκουσαν.

Είναι θαυμαστό το απροσδόκητο που μπορεί να προσφέρει ο σεξιστής όχλος.

Άραγε , θα αναζητήσουμε κάποτε, μαζί τον τρόπο της ενότητας ενάντια στη βία; Αν δεν βιαστούμε, αν περιμένουμε τις επόμενες γενιές να θερίσουν, δεν θα υπάρχει μήτε σπόρος, μήτε γη, παρ' εκτός oiι μεταλλαγμένοι σπόροι  και άνθρωποι  της monsanto.

Το ολιγαρχικό και απάνθρωπο matrix που κυβερνά τον πλανήτη έχει διαβάσει Hanna Arrendt, αλλά και Χομπς ή Μακιαβέλλι και ξέρει πως κανείς ηγεμόνας και καμιά βία δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια αποφασισμένη ενότητα της κοινότητας.

Κανείς ηγεμόνας και καμιά βία, όταν, όμως, αυτά είναι έγκλειστα μέσα σε έθνη - κράτη. Η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση, μόλις χτες, ανακοίνωσε πως μπορούμε να ανταλλάξουμε το χρέος μας με τα σπίτια μας. Και δίπλα στις υπερεθνικές οθόνες, που καθορίζουν τις τύχες και τις διαδρομές του χρήματος , του χρέους και των ανθρώπινων καταστάσεων , ετοιμάζουν υπερεθνικούς στρατούς καταστολής.

Απέναντι στη δύναμη της ενωμένης κοινότητας θα παραταχθούν οι υπερεθνικοί πραιτωριανοί των δίκαιων πολέμων. Και, τότε, τα πράγματα για το κοινωνικό ποιείν και πράττειν θα είναι λίγο πιο δύσκολα. 

Ίσως, αυτό είναι εκείνο που υπηρετούν όσοι καθυστερούν, εμποδίζουν και υπονομεύουν την ενότητα των ανθρώπων που ζουν στο σπήλαιο και στο matrix, με τη δικαιολογία της αναμονής του φωτισμού των μυαλών.

Ίσως. Ποιος να ξέρει;

Ο καθένας μας διαλέγει μετερίζια και ρόλους.

Αν δεν υπήρχε το "υπέροχο 2011" δεν θα είχαν αποκαλυφθεί τα πολλά πρόσωπα των  πρακτόρων του ολιγαρχικού καθεστώτος. Αν δεν υπήρχε ο λόγος του λαού, δεν θα μπορούσαμε να γράψουμε το σημερινό κείμενο.   Το "κοινωνικό ποιείν - πράττειν των ανθρώπων" έριξε τις μάσκες. Όχι εμείς. 

Στο επόμενο , διαύγαση στις θαυμαστές πράξεις των ανθρώπων του 2011. 

ΥΓ: Νομίζουμε πως είναι προφανές πως οι γραφές μας δεν αφορούν μόνο τις παρέες που επιλέγουμε σαν αφορμή για γράψιμο. Οι υπόλοιποι καθεστωτικοί να μην κάνουν το κορόιδο.

(εικόνα : Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)