Το adagio...
Είμαστε στην εποχή της πνευματικής ένδειας και της επιστροφής σε ένα λανθάνοντα πρωτογονισμό. Όπου επικρατεί ο φόβος και η ανασφάλεια του ανθρώπου. Η αδυναμία να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά, να αγαπήσουμε πραγματικά. Στη ζωή μας κυριαρχούν τ...α ψεύτικα είδωλα, που κατασκευάζονται από τους παραγωγούς της καταναλωτικής αποθέωσης και σερβίρονται σε μικρούς και μεγάλους μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Ενώ είμαστε βασιλιάδες σε υλικά αγαθά ταυτόχρονα είμαστε και δεσμώτες τους. Ουσιαστικά γίναμε υποχείριο της ίδιας της τεχνολογίας, της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Ο κοινωνικός ιστός διαβρώθηκε επικίνδυνα ως απότοκο της διάβρωσης του οικογενειακού ιστού. Παραδοσιακές αρχές και αξίες έχουν καταρρακωθεί. Είμαστε στην εποχή του βαθύτατου κλονισμού. Φαινόμενα όπως η βία, που εμφανίζεται με ποικίλες μορφές, όπως βία στην οικογένεια, ψυχολογική βία των ατόμων και των μαζών, σεξουαλική βία, χουλιγκανισμός, νεανική παραβατικότητα, όπως η εξάρτηση των νέων μας από τα ναρκωτικά, τα οικονομικά σκάνδαλα, η έξαρση της κυβείας, (το παίξιμο των ζαριών ή η κερδοσκοπία στο χρηματιστήριο με αθέμιτα μέσα) , η δραματική αύξηση των διαζυγίων, η εγκατάλειψη του σχολείου από τους μαθητές προτού συμπληρώσουν τις σπουδές τους, ο κλονισμός σε θεσμούς που φαινόντουσαν άτρωτοι, όπως η οικογένεια και η εκκλησία, είναι φαινόμενα που πληγώνουν, προβληματίζουν, αλλά και αναπόφευκτα οδηγούν, πρέπει να οδηγούν, στην ανάγκη για μια νέα, διαφορετική πορεία. Στους καιρούς μας κυριαρχούν διάφορα επονείδιστα κοινωνικά φαινόμενα Ο κοινωνικός αποκλεισμός ένα από αυτά.Οι δομές, οι πρακτικές και οι σχέσεις που παράγουν και αναπαράγουν διακρίσεις και ανισότητες οδηγούν στη ρήξη του κοινωνικού ιστού, στην κοινωνική αποδιάρθρωση και την απoκοινωνικοποίηση, και όλα αυτά δεν δοκιμάζουν μόνον την κοινωνική μας ευαισθησία αλλά και την πρόσληψη και την εφαρμογή θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός αποτελεί στοιχείο μιας αρνητικής οικονομικής και κοινωνικής δυναμικής, η οποία εμπράκτως ανατρέπει δημοκρατικά ιδεώδη και αξίες οικουμενικής εμβέλειας, Οι άνθρωποι θεωρούνται κοινωνικά αποκλεισμένοι εάν «αποτρέπεται η πλήρης συμμετοχή τους στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή και/ή όταν η πρόσβασή τους σε εισοδήματα και άλλους πόρους (προσωπικούς, οικογενειακούς και πολιτισμικούς) είναι τόσο ανεπαρκής ώστε να τους αποκλείει από το να απολαμβάνουν ένα επίπεδο διαβίωσης που θεωρείται αποδεκτό από την κοινωνία στην οποία ζουν» και αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν στις μέρες μας οι κοινωνίες ακόμα και σε αυτές τις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη ως απόρροια της κρίσης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Υπό αυτές τις συνθήκες αυτή η πεσμένη ψυχολογία μου απόρροια της πεσμένης αισιοδοξίας μου εξηγούν φαντάζομαι το ότι απόψε ακούγοντας αυτή την μουσική ηρεμώ αλλά και νοιώθω μελαγχολικά. Και πως να μην νοιώθω έτσι αφού ζω εγώ και ο καθένας μας με το άγχος που φέρνει το απρόβλεπτο αύριο ..Ένα αύριο που φαίνεται να γλυστράει από τα χέρια μας και να φέυγει από τον έλεγχό μας. Μακάρι και πάλι θα πω να αλλάξουν τα πράγματα και να δούμε κάποιο φως που να μας οδηγήσει σε κάποιο διέξοδο... Μακάρι!... Ελικρινά το λέω και το εννοώ! Καληνύχτα σας.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός αποτελεί στοιχείο μιας αρνητικής οικονομικής και κοινωνικής δυναμικής, η οποία εμπράκτως ανατρέπει δημοκρατικά ιδεώδη και αξίες οικουμενικής εμβέλειας, Οι άνθρωποι θεωρούνται κοινωνικά αποκλεισμένοι εάν «αποτρέπεται η πλήρης συμμετοχή τους στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή και/ή όταν η πρόσβασή τους σε εισοδήματα και άλλους πόρους (προσωπικούς, οικογενειακούς και πολιτισμικούς) είναι τόσο ανεπαρκής ώστε να τους αποκλείει από το να απολαμβάνουν ένα επίπεδο διαβίωσης που θεωρείται αποδεκτό από την κοινωνία στην οποία ζουν» και αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν στις μέρες μας οι κοινωνίες ακόμα και σε αυτές τις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη ως απόρροια της κρίσης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Υπό αυτές τις συνθήκες αυτή η πεσμένη ψυχολογία μου απόρροια της πεσμένης αισιοδοξίας μου εξηγούν φαντάζομαι το ότι απόψε ακούγοντας αυτή την μουσική ηρεμώ αλλά και νοιώθω μελαγχολικά. Και πως να μην νοιώθω έτσι αφού ζω εγώ και ο καθένας μας με το άγχος που φέρνει το απρόβλεπτο αύριο ..Ένα αύριο που φαίνεται να γλυστράει από τα χέρια μας και να φέυγει από τον έλεγχό μας. Μακάρι και πάλι θα πω να αλλάξουν τα πράγματα και να δούμε κάποιο φως που να μας οδηγήσει σε κάποιο διέξοδο... Μακάρι!... Ελικρινά το λέω και το εννοώ! Καληνύχτα σας.
ΗΟΡΕ
(τα σκίτσα είναι του Δον ΨΥΧΩΤΗ)
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
