Ψεύτικοι οι καυγάδες τους. Να γίνει Μεσολόγγι το ευρώ

Έχουν σημασία τα όσα διαδραματίζονται στις Βρυξέλλες; Οι κορώνες του πρωθυπουργού θα παίξουν κάποιο ρόλο στα μελλούμενα; Στις δικές μας τύχες; Στην μοίρα των ανθρώπων; Όχι, βέβαια.

17 Νοέμβρη , σήμερα.

Κι ακόμα κανείς τους δεν λέει την αλήθεια. Όσο η ΕΚΤ δανείζει με 1% τις "αγορές" , για να μας δανείζουν με επιτόκια, που πονούν και  σφάζουν, δεν υπάρχει μέλλον. Χρειαζόμαστε μια άλλη κοινωνική - δημοκρατική σύμβαση για τη διαχείριση του χρήματος. Και αυτό κανείς δεν το λέει. Ούτε καν το ΚΚΕ, που ορθά έχει εντοπίσει το πρόβλημα, στο άνοιγμα των επιτοκίων μεταξύ ΕΚΤ και "αγορών".

Το "έξω από την Ε.Ε. και το ευρώ", που ακούγεται από ορισμένες πλευρές είναι "στέλνω την μπάλα στην εξέδρα", για να μην αγγίξω την ουσία: Το "χρέος" υπάρχει, επειδή το χρήμα το δανείζουν οι τραπεζίτες στα κράτη, αντί να συμβαίνει το αντίστροφο.

Ο κανόνας είναι απλός: Όσο πιο πολλοί χρησιμοποιούν ένα νόμισμα , τόσο πιο μεγάλη χρησιμότητα και δύναμη έχει. Είναι σαν τη γλώσσα, που μιλάμε. Όσο πιο πολλοί τη χρησιμοποιούν, τόσο πιο μεγάλη δύναμη και χρησιμότητα έχει. Μια στάση πληρωμών, όσο παραμένουμε στην Ε.Ε. και το ευρώ, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Αυτό είπε και η ηγεσία της Stanley Morgan, όταν ξεκίνησε η επίθεση κατά της Ελλάδας και του ευρώ: "Αν προχωρήσουν οι έλληνες σε στάση πληρωμών, θα απειληθούν ακόμα και οι ΗΠΑ". Αυτό φοβήθηκε και το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, όταν ζήτησε τα πρακτικά της σύσκεψης των μεγαλοεπενδυτών, όπου αποφασίστηκε η συνέχιση της συντονισμένης επίθεσης κατά του ευρώ.  Αν πήγαινε κάτι στραβά, να ξέρει ποιους θα ...δικάσει!

"Η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει μία κρίση επιβίωσης", λέει σήμερα, ο πρόεδρος της ΕΕ. Τρέμουν. Γιατί, λοιπόν, να φύγουμε από το ευρώ, πριν αυτό διαλυθεί; Γιατί να μη συμμετάσχουμε είτε στη διάλυση της ευρωζώνης είτε στην δημοκρατική αναδιάρθρωση της; Γιατί να μην αλλάξουν οι όροι, οι οποίοι οδήγησαν σε πλουτισμό της Γερμανίας και καταβαράθρωση των πολλών; 

Όλες οι προμήθειες από Γερμανία προς Ελλάδα έμπεριείχαν δωράκια προς πολιτικούς και λοιπούς αρμόδιους να αγοράσουν. Δεν το ήξεραν;

Τρέμουν για την επιβίωση ενός ολιγαρχικού οικονομικού και νομισματικού συστήματος και προσπαθούν να φορτώσουν στις πλάτες των ασθενέστερων κρατών και ανθρώπων τη διάσωση του. 

Αν η Ελλάδα είχε δική της κυβέρνηση, θα ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα για την ολιγαρχία των "αγορών", όπως αυτοαποκαλούνται οι τραπεζίτες και οι αισχροκερδοσκόποι. Σχεδόν υποχρεωτικά, θα αντέγραφαν το ελληνικό παράδειγμα και άλλες χώρες των PIGS. Κι αυτό θα σήμαινε την αρχή του τέλους του σημερινού νομισματικού συστήματος. Αρκούσε η απειλή της μονομερούς στάσης πληρωμών ή αναδιαπραγμάτευσης του "χρέους", που στην πραγματικότητα, δεν ήταν και δεν είναι χρέος. Αρκούσε η απειλή της στάσης πληρωμών, για να ξεκινήσει μια διαδικασία δημοκρατικής διαχείρισης του χρήματος και παράλληλης αποδυνάμωσης των κατεστραμμένων τραπεζών.

Όσο για το τραγικό επιχείρημα:  "δεν θα βρίσκαμε λεφτά για συντάξεις και μισθούς" , υπάρχουν απαντήσεις: Να φορολογηθούν οι τράπεζες και οι έχοντες. Να παίρναμε δάνειο από έλληνες και από άλλες πηγές, ως ότου αποκτήσουμε νομισματική αυτονομία, με διάφορους τρόπους. Αλλά δεν θα φτάναμε εκεί. Το πρόβλημα, που θα δημιουργούσε η ελληνική άρνηση θα έφερνε πανευρωπαϊκή και όχι μόνο σεισάχθεια.    Θα ακολουθούσαν κι άλλοι. Μόνο ραγιάδες μπορούν να βάζουν τέτοια δουλοπρεπή θέματα.

Ο μικρός Παπανδρέου δεν αποφάσισε πατριωτικά και προτίμησε να γίνει "πρωθυπουργός" μιας γεωγραφικής περιοχής του Διεθνούς Τραπεζικού Ταμείου. Σήμερα, τα όσα είπε στις Βρυξέλλες κατά της Μέρκελ είναι "τσάμπα μαγκιές". Υπάρχει χρόνος να απειλήσει ουσιαστικά και σοβαρά, ακόμα και την κ. Μέρκελ και να υπάρξει μια νέα συμμαχία για ένα άλλο νομισματικό σύστημα, ακόμα και με διαφορετικές χώρες από τις σημερινές. Μια άλλη διεθνής συνεργασία και αλληλεγγύη. Μια άλλη στόχευση στη φορολογία και στα εισοδήματα.

Αντί να επιτρέπουν στον κύριο του ΣΕΒ να μιλά για κατάργηση κατώτερων μισθών και για απολύσεις, ας φορολογήσουν αυστηρά, τα κέρδη πάνω από το ύψος μιας αξιοπρεπούς και αρκετά πλούσιας διαβίωσης. Ας φορολογήσουν τα κέρδη, που σήμερα φορολογούνται με φορολογικό συντελεστή έως και 16%. Ας φορολογήσουν τις μεγάλες περιουσίες. Ας μιλήσουμε για λιγότερη "οικονομία" και περισσότερη ανθρωπιά.

Δεν μίλησαν και δεν έπραξαν τίποτα που να επαναφέρει την τιμή και την αξιοπρέπεια στην Ελλάδα και τους έλληνες. 

Και πάμε σε κάτι άλλο:

Μήπως, όσοι μιλούν για έξοδο από το ευρώ προσφέρουν, ηθελημένα ή άθελα τους, ένα διέξοδο στο διεθνές σύστημα; Μήπως, διώχνοντας ή απομακρύνοντας από την ευρωζώνη τον "αδύναμο" και συνάμα απειλητικό κρίκο, αυτό επιτρέπει στις αγορές να συνεχίσουν τον παγκόσμιο έλεγχο τους;

Μήπως η επιστροφή στην αδύναμη δραχμή, γίνεται για να δώσει τη δυνατόττηα στους καρχαρίες του κόσμου να αγοράζουν φτηνά την καταρρέουσα Ελλάδα;

Μήπως υπάρχουν κι άλλοι, εκτός από τους αγωνιστές της αριστεράς, που βολεύονται με την έξοδο του "αδύναμου κρίκου", που θα ήταν πολύ δυνατός και ιδιαίτερα καταστρεπτικός, αν υπήρχε άλλη κυβέρνηση και άλλη πολιτική;

Η έξοδος από το ευρώ δεν είναι μήτε καταστροφή, μήτε πανάκεια. Μπορεί να συμβεί είτε με δική μας απόφαση είτε με απόφαση άλλων. Το μεγάλο ερώτημα είναι : τι κάνουμε, πριν την εκούσια ή ακούσια έξοδο;

Δεν είναι Μεσολόγγι το ευρώ, αλλά μπορεί να γίνει. Πριν την έξοδο του Μεσολογγίου, οι υπερασπιστές αντιστάθηκαν, επέφεραν πλήγματα, καθυστέρησαν, τάραξαν τις διεθνείς ισορροπίες, δημιούργησαν συμπάθειες και έφεραν την αλληλεγγύη, που οδήγησε στην ανεξαρτησία. Την όποια ανεξαρτησία. Πριν την έξοδο, λοιπόν, η αντίσταση. Η άρνηση. Η ανυπακοή. Πολιτών και πολιτικής προς όλους όσους χρωστάμε. >Ας τους πούμε:

"Φτιάξατε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων και μυστικών παραμέτρων, οδηγήσατε τον κόσμο στο χάος και στην καταστροφή, η ευθύνη είναι δική σας, κύριοι των τραπεζών και της οικονομικής ολιγαρχίας, δεν χρωστάμε, μας χρωστάτε και δεν πληρώνουμε".

Θέλουμε έναν άλλο κόσμο, πιο όμορφο και πιο ανθρώπινο. Πριν την έξοδο, να δημιουργήσουμε βαρειά πολιτικά και πρακτικά προβλήματα στην μονοκρατορία των αγορών.  

Πριν την οικονομίστικη πράξη της εξόδου, πρέπει να αμφισβητήσουμε, πολιτικά, το σύστημα διαχείρισης του διεθνούς χρήματος. Αυτό θα δημιουργήσει τον πρώτο μεγάλο φόβο στις "αγορές". θα δημιουργήσει την πρώτη αλληλεγγύη. Θα απλώσει την αναταραχή.

Μετά, μπορεί να ακολουθήσει  η απειλή και η ευθεία δήλωση για στάση πληρωμών. ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ. Η επένδυση σε ομόλογα είναι κερδοσκοπική πράξη, ενέχουσα επιχειρηματικό κίνδυνο. Έπαιξαν και έχασαν, επενδύοντας σε μια χώρα της οποίας ήξεραν την τραγική κατάσταση.  

Και η απειλή, μόνη της μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις. θα επιφέρει διεθνείς αναταράξεις, πολύ μεγαλύτερες από την μεμονωμένη κατάρρευση της Lehmann Brothers. Μας δίνει χρόνο, για σχέδιο ανασυγκρότησης. Μας δίνει συμμάχους. Και τέλος, αν δεν λάβουν ούτε αυτό το μύνημα,  έρχεται η πράξη της μονομερούς στάσης.  Στην οποία, πιθανά, να μην φτάσουμε, αν το κίνημα αλληλεγγύης και η διεθνής εξέγερση και αντίσταση παρασύρει σε συμμαχία πολιτικούς, κυβερνήσεις και κράτη. Είναι πολλές οι χώρες, που βρίσκονται στην ίδια ή χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα.

Για του λόγου το αληθές, ιδού, μια επιστολή, που έλαβα χτες, από το μακρινό Κατάρ, όπου βρίσκεται, ως μετανάστης, από τις 8 Νοεμβρίου,  ο συνταξιούχος Μάκης Βαλσαμής:

Ο κ. Πάνος Παναγιώτου, κορυφαίος τεχνικός αναλυτής, το είχε επισημάνει, αλλά η προδοτική κυβέρνηση το αγνόησε: ΌΛΟ το ελληνικό "χρέος" είτε είναι ασφαλισμένο είτε υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία και όχι στο ολιγαρχικό αγγλικό δίκαιο, στο οποίο μας οδήγησε η προδοτική κυβέρνηση. Ακόμα και η Daily Telegraph , σε πρόσφατο άρθρο, 1η Νοέμβρη, έθετε σαν θέμα: "θάπρεπε να τιμωρηθούν οι "αγορές", που δάνεισαν την Ελλάδα.

Σήμερα, έχουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για ένα νέο 21, ένα νέο 40, ένα νέο πολυτεχνείο.

Ας γίνει το λευκό, το άκυρο και η αποχή, κίνημα για την απελευθέρωση της χώρας και την εγκαθίδρυση δημοκρατίας.

Ας αλλάξουμε τον κόσμο. Όχι άλλα κράτη- αστυνομίες. Λευτεριά και δημοκρατία. Μας περιμένουν.

Μπορούμε. Yes, we can. Είναι διαλυμένοι και αδύναμοι. Οι πολιτικοί τους κρατούν, με ενέσεις όρθιους. 73 δις σε μετρητό ή σε εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου πήραν και θα πάρουν οι τράπεζες από τα 110 δις των θυσιών του ελληνικού λαού. Οι εξαγορασμένοι πολιτικοί είναι ο πραγματικός στόχος της νέας αντίστασης και δράσης.