Όλες οι χώρες έχουν "δύο" νομίσματα και η ζωή μας δύο όψεις

O Χα Τζουν Τσανκ είναι της άποψης ότι το καλύτερο οικονομικό σύστημα είναι ο καπιταλισμός. Το γράφουμε, για να μη νομίσει κάποιος ότι ανήκει στους "συστημικούς αμφισβητίες" αυτού που ζούμε. Στο βιβλίο του "23 αλήθειες που δεν μας λένε για τον καπιταλισμό" αποδομεί μία σειρά από κυρίαρχους μύθους ("αλήθειες") που διέπουν την οικονομική σκέψη.

Μεταξύ αυτών, μας λέει:

• Δεν υφίσταται ελεύθερη αγορά.
• Η παγκοσμιοποίηση δεν κάνει τον κόσμο πλουσιότερο.
• Δεν ζούμε σε έναν ψηφιακό κόσμο – το πλυντήριο άλλαξε τη ζωή μας σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι το διαδίκτυο.
• Οι φτωχές χώρες είναι πιο καινοτόμες από τις πλούσιες.
• Τα υψηλόμισθα στελέχη δεν παράγουν καλύτερα αποτελέσματα.

Στη συνέντευξη του στον Άρη Χατζηστεφάνου λέει, ανάμεσα σε άλλα:

Προτείνετε να εγκαταλείψουμε το ευρώ;

• Παραδόξως ο μόνος τρόπος για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ είναι να προετοιμαστεί για να φύγει. Μόνο αν έχεις ένα αξιόπιστο σχέδιο εξόδου θα σε πάρει σα σοβαρά η Γερμανία και θα αποδεχτεί πραγματική μείωση του χρέους αλλά και μια αναπτυξιακή δημοσιονομική πολιτική. Διαφορετικά οδηγείστε σε αργό θάνατο. Μέσα σε τρία χρόνια καταστράφηκε σημαντικό τμήμα της ελληνικής οικονομίας και αν συνεχίσετε έτσι για μερικά ακόμη χρόνια η οικονομία δεν θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει.Κοιτάξτε την Ισλανδία και την Αργεντινή που υποτίμησαν το νόμισμά τους, αρνήθηκαν να πληρώσουν ορισμένα χρέη και έθεσαν φραγμούς στη ροή κεφαλαίων. Η Ισλανδία είχε μεγαλύτερη τραπεζική κρίση από την Ελλάδα και ήδη ανακάμπτει. Η Αργεντινή μετά τη στάση πληρωμών του 2002 έγινε η ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα της Λατινικής Αμερικής με ετήσιους ρυθμούς κοντά στο 7.5%. Δεν λέω ότι η έξοδος από το ευρώ είναι εύκολη αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου. Φυσικά για να πετύχετε τους ρυθμούς ανάπτυξης της Ισλανδίας και της Αργεντινής απαιτούνται και άλλα μέτρα που θα αυξήσουν την παραγωγικότητα και τις εξαγωγές. Αν όμως είδατε ότι καλύτερο είχε να σας δώσει η ευρωζώνη ίσως είναι καλύτερα να την εγκαταλείψετε.

Δεν ανήκουμε σε εκείνους που παγιδεύονται στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή". Αυτό που στην πραγματικότητα λέει είναι ότι όλες οι χώρες έχουν "δύο νομίσματα":  Το δικό τους και ...όλα τα άλλα. Και η ισοτιμία του "εθνικού" νομίσματος συνδέεται άρρηκτα με την ισχύ της παραγωγικής και καινοτομικής μηχανής της χώρας που το έχει και το υποστηρίζει.

Όμως, η ισοτιμία των νομισμάτων δεν εξαρτάται μόνο από αυτό. Η αγορά των νομισμάτων ελέγχεται πλήρως από λίγες τράπεζες. Ελέγχοντας πάνω από το 50% του κύκλου εργασιών της αγοράς νομισμάτων, επηρεάζουν καθοριστικά τις τιμές.

Η πανίσχυρη οικονομικά Ρωσία βιώνει την υποτίμηση του νομίσματος της και η κρατική Κεντρική της Τράπεζα ρίχνει στην αγορά δολάρια για να συγκατήσει την τιμή του. Πόσο μάλλον μια χώρα , όπως η Ελλάδα.

Δεν υπάρχει, για έναν ελεύθερο λαό και μια ανεξάρτητη χώρα το "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα". Υπάρχει μόνο πόλεμος. Ο πατήρ των πάντων. Κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλες τις πτυχές της ζωής μας από εδώ και πέρα:

Έχουμε πόλεμο και ο πόλεμος αυτός διεξάγεται ενάντια σε έθνη(λαούς) και κράτη. Όταν αυτός δεν μπορεί να γίνει με τη χρήση υπολογιστών ή μέσω προδοτικών κυβερνήσεων, δεν θα διστάσουν να τον διεξάγουν με τον "κλασσικό" τρόπο. Το έκαμαν ή το επιδιώκουν με χώρες, εκτός "χρηματοπιστωτικού συστήματος"( Συρία, Ιράν, Ιράκ, Λιβύη και σήμερα Ρωσία).

Οι λαοί πρέπει πρώτα να απελευθερωθούν από τις κυβερνήσεις που λειτουργούν ως Ύπατοι Αρμοστές μιας Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια, πρέπει να γνωρίζουν ότι καλούνται να επιβιώσουν και, τελικά, να ζήσουν σε συνθήκες "πολεμικής οικονομίας"(με το όπλο παραπόδας). Η ζωή των ελεύθερων λαών είναι η ζωή του πολίτη - οπλίτη, ακόμα, και στις πιο ειρηνικές διαδικασίες της καθημερινότητας τους.  Η ζωή μας είναι η σχέση μας με τον άνθρωπο που ζούμε μαζί. Και αυτή η σχέση πρέπει να είναι άρρηκτη, ειλικρινής, μια σχέση αλληλοσεβασμού και αλληλοϋποστήριξης.

Η πρώτη "πολεμική" πράξη ενός λαού και των πολιτικών(στρατιωτικών)  του εκπροσώπων είναι η μεταφορά του πολέμου στις έδρες των Κυρίαρχων. Ο λαός πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι ο εχθρός, που το σημερινό κομματικό καθεστώς του κρύβει. Εμείς, τώρα, σας τον δείχνουμε, με τρόπο μετρήσιμο και μετρημένο:

• "Από τις 1.650.000 επιχειρήσεις βρεθήκαμε με 737 που ελέγχουν το 80% της αξίας των πολυεθνικών! Η έρευνα διεπίστωσε, επίσης, ότι 147 επιχειρήσεις ελέγχουν το 40% της οικονομικής αξίας του συνόλου των πολυεθνικών και τα 3/4 αυτών είναι τραπεζικοί διαμεσολαβητές".

Εχθρός είναι ο διεθνής ιδιοκτήτης του χρήματος: Οι τραπεζίτες (και οι πολιτικοί υπηρέτες τους).

Ένας ελεύθερος λαός, ένας λαός που θέελει να ζήσει, ικανοποιώντας επιθυμίες και ανάγκες, μεταφέρει τον πόλεμο παντού, θέτοντας στους λαούς το απλό ερώτημα:

"Γιατί το νόμισμα  να είναι ιδιοκτησία μιας χούφτας τραπεζιτών";

Και αυτό το ερώτημα αφορά λαούς και ηγεσίες. Γιατί η Ε.Ε. έχει αποδεχθεί ένα οικονομικό σύστημα και ένα νόμισμα ιδιοκτησία λίγων ιδιωτών; Αν μπορούν, ας απαντήσουν σε μας και τους λαούς τους. Ο πόλεμος έχει μεταφερθεί στις Βρυξέλλες και στις πρωτεύουσες των κρατών της Ε.Ε., με ένα μόο ερώτημα, που με σθένος οι εκπρόσωποι μας θέτουν, ητώντας απαντήσεις. Από εκεί και πέρα, καθορίζονται ταχτικές και στρατηγικές, με βάση τη δράση  και τις απαντήσεις του εχθρού. Ενώ, παράλληλα, εμείς θωρακίζουμε, ποικιλοτρόπως, τη χώρα και δημιουργούμε συμμαχίες με λαούς(πολιτικά κινήματα και κόμματα)  και κρατικές ηγεσίες. Με όσους έχουν κάποιο λόγο να μην είναι ευχαριστημένοι από αυτό που ζουν και από τις κυρίαρχες πολιτικές. Όλα αυτά, προϋποθέτουν δουλειά και συνέπεια.

Ή το ευρώ θα υπάρξει ως δημοκρατικό εργαλείο των λαών ή θα πεθάνει.

Αν χρειάζεται στον πόλεμο αυτό, "θα βγούμε" από το ευρώ, γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα βγει από τις τσέπες μας. Η δική μας "έξοδος" πρέπει να επιδιώκουμε να συνοδεύεται από τον δικό του θάνατο ή απαξίωση. Και αυτό προϋποθέτει κατάλληλες συμμαχίες και επιδέξιες κινήσεις. Ο πόλεμος έχει πάντα την ηθική του νικητή. Δίκαιο υπάρχει μόνο μεταξύ ίσων, λέει ο Θουκυδίδης. Αλλιώς, ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο τον υποχρεώνει η αδυναμία του.

Και πάντα υπάρχει και η δυνατότητα της δημιουργίας δεύτερου ή νιοστού νομίσματος, αμφισβητώντας τους νόμους που επιβάλλονται ελέω πολυεθνικών και υπονομεύουν την παραγωγή, την υγεία, αυτό που τρώμε και, τελικά, τη ζωή μας(βλέπε "φρέσκο" γάλα και τόσα άλλα). Όπου το πιο ισχυρό νόμισμα είναι η Αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Το Χρήμα εκ του ρήματος χρει. Αυτό που χρειαζόμαστε.Τα παράλληλα νομίσματα δεν είναι η "απάντηση" σε κάποιο ψεύτικο δίλημμα. Είναι η Πραγματικότητα.

Έχουμε πόλεμο και σκοπός μας είναι να εξέλθουμε νικητές. Κάθε άλλο δίλημμα είναι για να περνά η ώρα, για να τρώμε το κουτόχορτο που μας σερβίρουν ή να μαζεύουμε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, όπου αυτοί τρωγοπίνουν στην υγειά των κορόιδων (ενώ αυτά αυτοκτονούν, πεθαίνουν από κρύο, πείνα, έλλειψη περίθαλψης και χάνουν, καθημερινά, περιουσία, εργασία και ζωή).

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ. ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ.

Η ζωή μας έχει δύο όψεις, όπως και τα νομίσματα: Τη δική μας (των πολλών) και την "άλλη" των λίγων(της Ολιγαρχίας).

ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ "ΟΦΕΙΛΕΤΩΝ":

ΟΣΩΝ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ΣΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΟΥΣ, ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ.