Aνακουφίστικα!!!!

Η ΗΜΕΡΑ ΕΝΟΣ ΦΑΥΝΟΥ, που ήθελε να γίνει πρωθυπουργός

 Συνήθως τα σοβαρά πράγματα τα μελετώ, ευρισκόμενος στην τουαλέτα, όπου ανακουφιζόμενος, ήσυχος  και απερίσπαστος μπορώ να διαβάζω διάφορα, όπως φιλοσοφία, ποίηση και γενικώς πράγματα που μ' αρέσουν.

Έξω από αυτό το ερμητικά κλειστό ησυχαστήριο, διαβάζω τον θόρυβο της επικαιρότητας, πολιτική, οικονομία κλπ.

Τηλεόραση βλέπω το βράδυ, για να με πάρει ο ύπνος. Και ενίοτε η τηλεόραση μένει ανοιχτή, για να με ξυπνήσει το πρωί, με το θόρυβο που κάνουν τα "ειδησεοθεαματικά" (κατά το "ειδησεογραφικά") πρωινάδικα.

Έτσι και σήμερα. Με ξύπνησε ο θόρυβος ενός ακόμα  τηλεοπτικού πρωινού.

Και ήταν η πρώτη φορά, που πήγα στην τουαλέτα (χέστρα) ανακουφισμένος.

Μέσα από το θόρυβο και τα γελάκια, άκουσα πως ο λαός αποδέχτηκε το νέο πρωθυπουργό, με αγαλλίαση και περισσή ανακούφιση. Μου έδειξαν και τους τίτλους των εφημερίδων, σαν αποδεικτικό στοιχείο. Έμαθα πως στην ιδιαίτερη πατρίδα του νέου μας "πρωθυπουργού" οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα όλη μέρα, πανηγυρίζοντας την ημέρα της ανεξαρτησίας μας, από το αχρείο(άχρηστο) πολιτικό κατεστημένο.

Τα ραδιόφωνα έπαιζαν τον μεταξικό ύμνο: "Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;". (Γι' αυτό δεν είμαι σίγουρος αν το άκουσα στην  πραγματικότητα , στον ύπνο μου ή ήτο φαντασία μου, ευρισκόμενος σε κατάσταση έξαρσης και εθνικής αγαλλίασης).

Ανακουφίστικα, επίσης, που έμαθα πως ο έντιμος Σαμαράς ("φιλοηθικό" τον απεκάλεσε έγκριτος δημοσιογράφος) έστειλε στην κυβέρνηση κάτι φίλους του και παραιτημένους βουλευτές.

(Πρέπει να βρω ένα τρόπο να κλείνει μόνη της η τηλεόραση, μόλις με παίρνει ο ύπνος)

Μου χάλασαν τη μέρα και τις συνήθειες μου, καθώς και το δικαίωμα μου να ανακουφίζομαι, με τον τρόπο που εγώ γουστάρω. Με ένα φυσικό τρόπο, δηλαδή.

Ένοιωσα ντροπή, που έμαθα, μόλις σήμερα, τόσο αργά δηλαδή, πως μπορείς να ανακουφίζεσαι με την τηλεόραση και όχι πάνω στη χέστρα. (Είναι δυνατόν να διαβάζω φιλοσοφία και ποίηση, βλέποντας τηλεόραση;)

Ευρίσκομαι  σε κατάσταση ανακουφισμένης σύγχισης.

Και μέσα και ανάμεσα σε όλα αυτά, είχα την απορία: Ποια είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, τώρα;

Ευτυχώς, με ανακούφισαν και σε αυτό: Για να μη του πάρει το ΚΚΕ τα δικαιώματα της "αξιωματικής αντιπολίτευσης", ο Σαμαράς παραίτησε τους βουλευτές, που έγιναν υπουργοί! Έχουμε γάτες  που πιάνουν ποντίκια, για πολιτική τάξη της χώρας. Τι έμπνευση!!! Οποίος θαυμασμός!!!! Μένω άναυδος και προσκυνώ τη Μεγαλειότητα του πνεύματος και της ηθικής των.

Έτσι η ΝΔ  θα είναι ταυτόχρονα συμπολίτευση και αντιπολίτευση!

Κι έμεινα με την άλυτη απορία: Τι να πάω να κάμω στην τουαλέτα, ανακουφισμένος;

Αυτή η κυβέρνηση τα έχει όλα και ...ανακουφίζει. Είναι παυσίπονη.

(Να μην ξεχάσω να πάω να διαμαρτυρηθώ, που οι καμπάνες της ενορίας μου δεν χτύπησαν χαρμόσυνα).

(Μετά την ανάγνωση αυτού του φύλλου, από το προσωπικό ημερολόγιο ενός φαύνου που ήθελε να γίνει πρωθυπουργός,  μη ξεχάσετε να τραβήξετε το καζανάκι).

(Στην εικόνα του Δον ΨΥΧΩΤΗ βλέπετε έναν άλλο τρόπο ανακούφισης )

----------------------------------------------------------------------------------------------

ΥΓ. Στο μαλάκα, που το μυαλό του διακατέχεται από καθεστωτική  - ολιγαρχική ιδεολογία και βλέποντας με μόνο 2 ώρες σε όλη του τη ζωή,  κατέληξε στο συμπέρασμα πως θέλω να πάω για βουλευτής και το έκαμε θέμα "λαϊκής συνέλευσης" (τρομάρα τους) ένα μήνα, μετά:

Ναι ρε, θέλω να γίνω βουλευτής, μετά την αποτυχία μου, να με κάμουν πρωθυπουργό. (άμισθος και ανακλητός, ρε μαλάκα)
Σε μια βουλή που θα αυτοκαταργηθεί και οι βουλευτές θα πάνε σπίτι τους, μετά. Μια βουλή, της οποίας οι βουλευτές θα κάνουν πλάκα μέσα και θα πουλάνε τσατσάρες, έξω, για να ζήσουν.
Σε μια βουλή, με μια και μόνη εντολή:
Συνταχτική εθνοσυνέλευση, για να αλλάξει το σύνταγμα, σύμφωνα με την καθολική εντολή, που θα δώσει ο λαός στα δικά του δημοψηφίσματα και με τον τρόπο που ο ίδιος θα ορίσει.
Βουλευτής, σε μια μεταβατική βουλή, με μοναδικό σκοπό, να περάσει από το σήμερα στο αύριο. Με μοναδικό σκοπό να παραδώσει το ταχύτερο δυνατόν, την εξουσία, το κράτος και τις αγορές στους πολίτες. Μα, πρώτα απ' όλα να αποδώσει στους δικαιούχους τις κλεμένες ζωές τους.
Κατάλαβες, μαλάκα;

Τα πώς και τα γιατί, πάλι δεν είμαι εγώ αυτός που θα τα ορίσει.
Τις μορφές πάλης αυτού του πολέμου θα τις ορίσει ο λαός. Αυτός θα δώσει, με τον μεγαλειώδη τρόπο του τον τρόπο, όπως έδωσε και δίνει, καθημερινά τα "θέλω" του.
Δεν είναι τα εγώ μας, ούτε οι ασήμαντες συλλογικότητες, που χωρίς ντροπή, αυτοαποκαλούνται "λαϊκές συνελεύσεις", που θα ορίσουν τα θέλω και τον τρόπο. Δεν είναι η προσωπική φαντασίωση, το ενστερνισμένο δόγμα, η καθεστωτική αριστεροδεξιά ιδεολογία και η φιλοδοξία του καθενός, που μπορεί να έχει την παραμικρή τύχη, σε έναν κόσμο, που αποφασίζει μόνος του, πού θα παρελάσει, και πώς θα συγκρουστεί με το καθεστώς, που έχει όνομα και λέγεται Ολιγαρχία.
Έχουμε πόλεμο, μαλάκα.

Σε εκείνη τη βουλή, όπου οι άμισθοι βουλευτές θα παίζουν τάβλι μέσα και θα πουλάνε τσατσάρες απ' έξω, ως ότου ο λαός ολοκληρώσει την αυτοθέσμιση και τους παραδώσει το νέο σύνταγμα, δεν θα υπάρχει δόξα, μήτε χρήμα για τους εντολοδόχους. Είναι πολύ εύκολος ο ρόλος τους, αλλά και πολύ δύσκολος.

Κατάλαβες, μαλάκα, κρατούμενε βάναυσων και οχληρών καθεστωτικών ιδεολογιών;

Μη ξαναπιάσεις στο στόμα σου το όνομα μου και μάλιστα με τη θρασυδειλία του κατήγορου εν απουσία του κατηγορουμένου. 2 ώρες μ' έχεις δει στη ζωή σου, σ' ένα πολύ μακρινό τόπο από τη δική μου μικρή πατρίδα,  και κρίνεις εξ ίδίων τα αλλότρια.

Κατάλαβες, τώρα, καθεστωτικέ ολιγαρχικέ, φασίστα και σταλινικέ μαλάκα, γιατί έδωσα στη δημοσιότητα το αυτοκριτικό - αυτοσαρκαστικό βιογραφικό μου;

Το κρίμα στο λαιμό εκείνων, που θα επιλέξουν μια τέτοια αθλιότητα για "εκπρόσωπο" και θα μου χαλάσουν το ατομικό μου δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και στο όνειρο, μετατρέποντας με σε πειθήνιο όργανο και  κρατούμενο μιας εντολής, όποια κι αν είναι αυτή, όσο μεγάλη κι αν είναι. Η τιμή και οι αξίες δεν έχουν αντίτιμο.

(Στις πλατείες, φορούσα μια κατσαρόλα στο κεφάλι και είχα μια σημαία στο χέρι, ανακουφισμένε και αυτοϊκανοποιημένε,  έρμαιο  μιας ολιγαρχικής ιδεολογικής φαντασίωσης).

Δεν υπάρχει "ειρηνικός" δρόμος, όσο κι αν το θέλουν οι φαντασιώσεις ορισμένων. Κι εκείνοι οι τελευταίοι άμισθοι βουλευτές, θα πρέπει να έχουν κότσια, που εγώ δεν έχω.

Έχουμε πόλεμο και βιώνουμε την αρχή ενός νέου ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Η Ολιγαρχία δεν θα παραδώσει, αμαχητί, την εξουσία της.
Δεν είναι οι εκλογές ή τα όπλα, που θα αλλάξουν τον κόσμο. Είναι η πολιτική, που θα επινοήσουν οι πολίτες.

Και εσύ και οι όμοιοι σου, κάνουν ό,τι μπορούν για να μην επινοήσει άδολα και αυτόνομα ο λαός το δρόμο του. Ανήκεις σε εκείνους που λένε κάτω οι παρελάσεις, η εκτόνωση των γηπέδων και οι θρησκευυτικές εκδηλώσεις. Κάτω ο τρόπος του λαού να εκτονώνεται, να προσεύχεται, να τιμά και να εξεγείρεται.

Λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο, όπως όλοι οι Ολιγάρχες.

Τα είπα και ανακουφίστικα, πάλι.

Κι αν έχει τα κότσια, ας απαντήσει. (Αυτός και άλλοι ξέρουν σε τι και σε ποιον αναφέρομαι). Οι υπόλοιποι , ας κρατήσουν την ουσία (αν υπάρχει και αν τη βρουν στα πλαίσια μιας προσωπικής ανακούφισης).

Αυτά έπαθα χτες. Σήμερα , είναι μια άλλη μέρα. Ανακουφισμένη, δεόντως.

Γιάννης Αγιάννης

Λαέ, δεν πρέπει να έχεις παράπονο από την αγαπημένη σου διαδικτυακή αθλιότητα: Σου παρουσιάσαμε   μερικούς παραδοσιακούς και νέους τρόπους ανακούφισης.

Κι όπως έχει πει ένας άλλος άθλιος:

ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙΣ ΜΑΛΑΚΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ

Γλαυκωψ Οκτωβριος 2011 Αθηνα

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ.

ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΠΑΝΤΑ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ.