Nα πάρουμε τα "σοβαρά" , αψήφιστα

Πάει ένας χρόνος που οι οικογένειες βγήκαν στο δρόμο και τους είπαν "αγανακτισμένους".

Πάει ένας χρόνος, που την πολιτική της χώρας, την καθορίζει ο λαός, με τα αιτήματα του. Ζήτησε εξουσία, ζήτησε δημοκρατία και κανένα κόμμα "δεν άκουσε". Μόνο, σχεδόν όλοι έπαιξαν με τις λέξεις, αφαιρώντας το περιεχόμενο. Η "άμεση δημοκρατία", απλώς,  διάνθισε "προγράμματα". Έγινε "εμβάθυνση", εμπλουτισμός, γεώτρηση... Όταν έχεις πιάσει πάτο, δεν εμβαθύνεις το λάκο σου. Προσπαθείς να βγεις και ο τρόπος, πολιτικά, είναι εύκολος.

Κι ας έρθουμε στο σήμερα. Μην περιμένετε από μας να σας πούμε τι να κάμετε ή τι να ψηφίσετε. Νηφάλιες, κι αν μπορούμε, τεκμηριωμένες κρίσεις και απόψεις εκθέτουμε.

Σήμερα, ας ρίξουμε μια ματιά στα "πέντε σημεία του ΣΥΡΙΖΑ" για μια συγκυβέρνηση.

1.  Η αναγνώριση της ανάγκης ακύρωσης των μέτρων του μνημονίου και των επαίσχυντων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω τους μισθούς και τις συντάξεις.
2.  Η κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις.
3.  Η προώθηση αλλαγών στο πολιτικό σύστημα για εμβάθυνση της δημοκρατίας, όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η καθιέρωση της απλής αναλογικής, καθώς και η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
4.  Να τεθεί σε δημόσιο έλεγχο το τραπεζικό σύστημα και να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της Black Rock.
5.  Να δημιουργηθεί μια διεθνής επιτροπή που θα ελέγξει το επαχθές δημόσιο χρέους και να τεθεί ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του.

http://www.i-reportergr.com/2012/05/5.html#ixzz1ujHe5rUy

Στην προεκλογική επίσκεψη του κ. Αλ. Τσίπρα στην Κεφαλονιά, απευθύναμε την "πάγια" ερώτηση μας, μήπως και φωτιστούμε:

"Γιατί το χρήμα να είναι ιδιοκτησία τραπεζιτών και κανένα κόμμα δεν θέτει το θέμα;"

Και η απάντηση ήταν, με δικά μας λόγια, αυτή:

"Δίκιο έχετε. Αυτή η υπόθεση είναι σκανδαλώδης" και πήγε παρακάτω. Κι έφτιαξε τα 5 σημεία, που δεν θέτουν το θέμα, την αιτία ενώπιον της Ευρώπης, της Ελλάδας, των ελλήνων, των λαών.

Στριμωγμένος στα σχοινιά και γρονθοκοπούμενος πανταχόθεν δεν τολμά να βάλει στο πολιτικό τραπέζι το "σκανδαλώδες" ζήτημα. Την αιτία του κακού. 

Aρνιέται (φοβάται ή δεν θέλει, αδιάφορο) να αμφισβητήσει το ολιγαρχικό οικονομικό και πολιτικό σύστημα, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον πλανήτη. Να τινάξει στον αέρα το ολιγαρχικό καθεστώς των τραπεζιτών και κάθε είδους τιμητή της στάσης ενός λαού, που δεν θέλει να είναι ραγιάς.

Ασχολείται, με προσεκτικές διατυπώσεις, με τα συμπτώματα της κρίσης και όχι με την αιτία, που είναι η απουσία δημοκρατίας  σε όλα τα επίπεδα. Τι είδους "ελεύθερη αγορά", ελεύθερη πατρίδα και δημοκρατία μπορεί να υπάρξει, όταν κουμάντο κάνει το χρήμα και αυτοί που το έχουν;

Αρνιέται, όπως όλοι οι άλλοι, να ανοίξει το δρόμο για μια αυτόβουλη υπέρβαση των κομμάτων, όπως θα έλεγε και ο καθηγητής κ. Γιώργος Κοντογιώργης.

Δεν υπάρχουν νικητές, με 16%. Δεν υπάρχει δίλημα "μνημόνιο, αντιμνημόνιο". Δεν υπάρχει λύση εντός των τειχών, που έχουν χτίσει, αθόρυβα γύρω μας.

Η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ είναι αδιέξοδη. Ο λαός απέδειξε από πέρυσι, πως προχωρά και ανοίγει δικούς του δρόμους, ερήμην των κομμάτων. Διέλυσε το κομματικό σύστημα. Δεν είναι του λαού το αδιέξοδο. Κόντρα στην πλύση εγκεφάλου, έχει θέσει αιτήματα, δίχως απάντηση.

Είμαστε κι εμείς πατριώτες, "ευρωπαϊστές" και κοσμοπολίτες. Αλλά κάτω από πιο καθεστώς; Ο ΣΥΡΙΖΑ, η "ριζοσπαστική" αριστερά, δεν σπάει τις ρίζες του κακού.

1. Θα ζητήσει να ακυρώσουν το μνημόνιο (δεν θα το ακυρώσει, μονομερώς). Το "πρόβλημα" του μνημονίου το συνδέει μόνο με τους μισθούς και τις συντάξεις και με τίποτα άλλο (αγγλικό δίκαιο, εθνική ανεξαρτησία, ολιγοπωλιακή εεξουσία).
2. Με περίσσια ελαφρότητα, ια ακυρώσει νόμους που αφορούν τις συλλογικές συμβάσεις και δεν λέει λέξη (μόνο κάτι για "κούρεμα") γιατί θα συνεχίσει να δανείζεται, γιατί θα επιτρέπει κατάσχεση περιουσιών, για όσους πολίτες χρωστούν άδικα στις τράπεζες. 99% "κούρεμα" δανείων να κάνει, ο άνεργος δεν έχει το υπόλοιπο ένα τοις εκατό.
3. Το αίτημα για νομοθετική εξουσία στο λαό γίνεται "εμβάθυνση της δημοκρατίας" , μέσω της απλής αναλογικής, για να διαιωνιστεί το κομματικό είδος, σαν επικυρίαρχος και αποκλειστικός διαμεσολαβητής στην εξουσία. (Η ολιγαρχική αντίληψη  σε μια λαμπρή στιγμή της)
4. Προτείνεται "Δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος", φυσικά, μόνο από το κόμμα που θα κυβερνά. Μια μετοχή σε κάθε πολίτη (ευρωπαίο ή έλληνα), λέμε εμείς, στην τράπεζα που τυπώνει το χρήμα. Ούτε τη λέξη "εθνικοποίηση" δεν τολμά να πει, για τράπεζες που υπάρχουν , χάρις στα πολλαπλάσια της αξίας τους, χαριστικά δάνεια που πληρώνει ο λαός.
5. Και για να τελειώνουμε με το παραμύθι της "επιτροπής ελέγχου για το επαχθές χρέος". "Επαχθές" είναι όλο το χρέος. Ιδιωτικό και δημόσιο. Ποιος έδωσε το δικαίωμα στους τραπεζίτες να είναι ιδιοκτήτες του χρήματος και να το έχουν μετατρέψει σε εμπόρευμα; " ΣΚΑΝΔΑΛΟ", το χαρακτήρισε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, απαντώντας στην ερώτηση μας, που έγινε αφού έκλεισαν οι κάμερες, αλλά ενώπιον πολλών. ΣΚΑΝΔΑΛΟ είναι η σιωπή του κ. Τσίπρα και όλων των κομμάτων, γύρω από αυτό το θέμα.

Αριστοτέλης: "σαν ένα είδος ανταλλάξιμου αντιπρόσωπου της ανάγκης δημιουργήθηκε με κοινή συμφωνία το νόμισμα".

Πού βρίσκεται η "κοινή συμφωνία", παρ' εκτός στη σιωπή και τη συνενοχή όλων των κομμάτων; ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, για να δούμε, πραγματικά, τι σημαίνει κοινή συμφωνία:

Νόμισμα, δημόσιο εργαλείο, δημοκρατικά διαχειριζόμενο ή νόμισμα - εμπόρευμα , ιδιοκτησίας τραπεζιτών;

Τι απέγινε ο "αντιπρόσωπος της ανάγκης μας", όταν οι ανάγκες υπάρχουν και το χρήμα δεν κυκλοφορεί ώστε να ικανοποιηθούν; Το νόμισμα, ευρώ ή δραχμή, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη δημοκρατία, ως καθεστώς και ως διαδικασία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει ενεργά στη συντήρηση της αιτίας των προβλημάτων μας, στη διατήρηση του ολιγαρχικού καθεστώτος, συμπέρασμα που προκύπτει από τα δικά του λόγια. Όταν η περίοδος "ΣΥΡΙΖΑ" τελειώσει, τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Θα μας προτείνουν να διαλέξουμε "Γκουλάγκ ή Άουσβιτς". Καταναγκαστική εργασία, μια και "η εργασία ελευθερώνει".

Είμαστε ακόμα μόνοι. Συνεχίζουμε, ότι κι αν ψηφίσουμε, αλλά κι αν δεν ψηφίσουμε. Υπάρχει λύση, έχουμε χαράξει το δρόμο.

Μίαν άποψη εκφέραμε, δίχως του λόγου μας το αληθές. Ο καθένας διαλέγει τις δικές του αλήθειες, ως τη μέρα που θάρθει η δημοκρατία, και θα έχουμε εκείνη την κοινή συμφωνία, τις δικές μας κοινωνικές συμβάσεις και νόμους.

(Εικόνα, Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)