Oι αγαπημένοι του Θόδωρου

Ε, ναι!

Κάτι δεν πάει καλά με το πολιτικό στίγμα των ανθρώπων του Θόδωρου.

Ο Μάκης Δημητράτος στην επιστολή που όφειλε να δώσει στην κοινωνία με τις απόψεις του είχε γράψει:

• "Στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δύο διαφορετικές καταστάσεις ανθρώπων:
• -   Αυτοί που βρέθηκαν τα τελευταία 4 χρόνια στους δρόμους, στις πλατείες και στις πρωτοβουλίες αντίστασης των πολιτών.
• -     Και αυτοί που ήταν απόντες, χτίζοντας «κοινωνικές συμμαχίες» με τον κόσμο της διαπλοκής και της συγκυβέρνησης".

Οι Πουσναράς και Βασιλάτος ανήκουν στα εξαπτέρυγα του Θόδωρου. (Ανήκουν στους απόντες).

Κάποιοι έχουν κάμει "ανατολικό ζήτημα" τους πανηγυρισμούς του αλβανικής καταγωγής παίχτη του Ολυμπιακού.

Ο πρώτος προώθησε μια υπερβολική, κατά τη γνώμη μας, προσέγγιση του θέματος και ο δεύτερος δήλωσε ότι του αρέσει. 

Για τους Συριζαίους, που γαλουχούνται από τα γενοφάσκια τους, ως αντιεθνικιστές, η προσέγγιση του θέματος ήταν προβολή μιας εθνικιστικής αντίληψης ενάντια σε μια άλλη.

Εμείς μένουμε με την απορία: Τι ήταν αυτό που άρεσε στους "συντρόφους";

Για μια καλύτερη ενημέρωση επί του θέματος θα διάλεγα να προωθήσω:

Α) Για την προϊστορία των πανηγυρισμών του παίχτη.

Β) Και τη θέση του ποδοσφαιριστή.

και, για την ιστορία:

Αν δεν κάνω λάθος, η Ουέφα απαγορεύει πολιτικές πράξεις μέσα στα γήπεδα. Θυμόμαστε ότι είχε δημιουργηθεί ολόκληρο θέμα με το αστέρι της Βεργίνας.

Σε κάθε περίπτωση ο "πατριώτης" εφοπλιστής και ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού έχει την πρώτη ευθύνη και τον πρώτο λόγο, στο βαθμό που υπάρχει θέμα. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι ήθελε να πει ο ποδοσφαιριστής, με την πράξη του. Έχει κάποια σημασία ότι το συνηθίζει; 

Εδώ είναι Βαλκάνια.

Και, φυσικά, η "Μεγάλη Αλβανία" έχει ίδια αξία με το "Θα πάρουμε την Πόλη".

Άλλα είναι τα παλούκια πάνω στα οποία καθόμαστε, και γι' αυτά απάντηση δεν υπάρχει.

Μαλώνουμε σε ξένο αχυρώνα, μια και η Ελλάδα είναι υπό κατοχή.