Oι τραπεζίτες ενάντια στο ευρώ, για να σώσουν το δολάριο

του Webster Tarpley

(το άρθρο γράφτηκε την άνοιξη του 2010)

Ελεύθερη μεταφορά: Μαρίνος Γεωργάτος

Διαβάστε το άρθρο του αμερικάνου δημοσιογράφου και ερευνητή Webster Tarpley που αναφέρεται στην οικονομική κρίση στην Ελλάδα,
Ήταν εμφανές εδώ και αρκετό καιρό ότι η συνεχιζόμενη κερδοσκοπική επίθεση κατά της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, δεν ήταν κατά κύριο λόγο μια αντανάκλαση των βασικών οικονομικών μεγεθών τους ούτε ακόμη ένα αυθόρμητο κίνημα "της αγοράς," αλλά μάλλον μια ενορχηστρωμένη δράση του οικονομικού πολέμου. Το δολάριο είχε μία αδυσώπητη πτώση από το τέλος του καλοκαιριού και του φθινοπώρου του 2009. Είναι προφανές ότι για διάφορους Αγγλο- Αμερικάνους χρηματοδότες μια επίθεση αντιπερισπασμού κατά του ευρώ, αρχής γενομένης με τις οικονομίες μερικών από τις πιο αδύναμες χώρες της Μεσογείου ή της Νότιας Ευρώπης, θα αποτελούσε το ιδανικό μέσο για την ανακούφιση της πίεσης για το κακοποιημένο αμερικανικό δολάριο.
Δεδομένου ότι αυτές οι εκφυλισμένες ελίτ είναι ανίκανες να επιλύσουν άμεσα το πρόβλημα του δολαρίου μέσω της αύξησης της παραγωγής, της πλήρους απασχόλησης, και της οικονομικής ανάκαμψης, μία από τις ελάχιστες εναλλακτικές λύσεις που τους απομένουν είναι να δημιουργηθεί μια κατάσταση κατά την οποία το ευρώ θα οδηγηθεί στην κατάρρευση πιο γρήγορα, αφήνοντας το δολάριο ως προνομιούχο για μία κατά κάποιο τρόπο πτήση προς την ποιότητα ή αντανακλαστικά, προς ένα ασφαλές καταφύγιο. Αυτό προέκυψε κατά την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου με την κερδοσκοπική επίθεση ή σκληρή επιδρομή εναντίον των ελληνικών και των ισπανικών κρατικών ομολόγων, καθώς και του ίδιου του ευρώ, συνοδευμένη από μία απαξιωτική εκστρατεία του τύπου με στόχο τις "PIGS", ένα αρκτικόλεξο για τις παραπάνω χώρες, (Portugal, Italy, Greece, Spain),  επίθεση προερχόμενη μέσα από τα σπλάχνα της Goldman Sachs. Το έχω συζητήσει αυτό το φαινόμενο αρκετές φορές. Τώρα έρχεται η απτή απόδειξη αυτής της συνομωσίας, με τη μορφή ενός "δείπνου ιδεών", που πραγματοποιήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου σε αρχοντικό του Μανχάταν στο Monness, Crespi, Hardt & Co, μίας τράπεζα επενδύσεων μπουτίκ. Ανάμεσα σε αυτούς που ήταν παρόντες ήταν: SAC Capital Advisors, David Einhorn της Greenlight Capital (βετεράνος της θανατηφόρας επίθεσης κατά της Lehman Brothers, στα τέλη του καλοκαιριού του 2008), Donald Morgan της Brigade Capital, και Soros Fund Management. Η συναίνεση που προέκυψε εκείνη τη νύχτα πάνω από τα πιάτα με το ‘φιλέ μινιόν’ ήταν ότι τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ήταν η αδύναμη πλευρά του ευρώ, και εφόσον η ελληνική κρίση του χρέους είχε εκραγεί, όλα τα αποτελέσματα θα ήταν κακά για το ευρώ. Τα συγκεντρωμένα αρπακτικά συμφώνησαν ότι η Ελλάδα θα αποτελούσε το πρώτο ντόμινο στην Ευρώπη. Ο Donald Morgan ήταν ανένδοτος ότι η ‘ελληνική μεταδοτικότητα’ θα μπορούσε να μολύνει σύντομα όλα τα κυρίαρχα χρέη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών, κρατικών, δημοτικών και όλων των άλλων μορφών του δημόσιου χρέους. Αυτό θα σήμαινε: Καλιφόρνια, Ηνωμένο Βασίλειο και οι ίδιες οι ΗΠΑ, μεταξύ πολλών άλλων. Οι λεπτομέρειες του δείπνου αποκαλύφθηκαν στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ‘Wall Street Journal’ την Παρασκευή, 26 Φεβρουαρίου, 2010. Δημοσίευμα της Καθημερινής επιβεβαιώνει την ‘συνάντηση’ στο Μανχάταν, που την αναφέρει ‘το κλειστό γεύμα με μενού το ευρώ’, σύμφωνα με το οποίο: στις αρχές του μήνα πραγματοποιήθηκε ένα «κλειστό» γεύμα στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Η σύνθεσή του, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal αποκαλύπτει ότι συμμετείχαν διαχειριστές ισχυρών hedge funds, όπως είναι τα Soros Fund Management, Greenlight Capital και SAC Capital Advisors.

To «μενού» ακόμη πιο ξεχωριστό: το ευρώ, η Ελλάδα και οι επιπτώσεις της κρίσης στην οικονομία της και στην οικονομία της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Οι εκτιμήσεις των διαχειριστών συνέκλιναν στη συνέχιση της καθοδικής πορείας του ευρώ, προβλέποντας μάλιστα ότι θα φτάσει σε απόλυτη ισοτιμία με το δολάριο. Στο εν λόγω δείπνο, ο διαχειριστής του Brigade Capital Ντόναλντ Μόργκαν εκτίμησε ότι το ελληνικό χρέος θα είναι «το πρώτο πιόνι που θα πέσει σε ένα ντόμινο που τελικά θα χτυπήσει και τις ΗΠΑ». Σύμφωνα, μάλιστα, με τις πηγές της Wall Street Journal, το hedge fund του επενδυτή Τζον Πόλσον, Paulson & Co, έχει αγοράσει ασφάλιστρα κινδύνου, τα οποία θα του αποφέρουν κέρδη αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει εντός πέντε ετών.
Η εταιρεία του αρνήθηκε να σχολιάσει, αν και τόνισε ότι «δεν καθοδηγεί ούτε επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει καμία αγορά». Η εφημερίδα παραθέτει, όμως, στοιχεία της Depository Trust & Clearing Corp., σύμφωνα με τα οποία η συνολική αξία των προϊόντων ασφάλισης (credit default swap) έναντι μιας πιθανής αθέτησης των υποχρεώσεων πληρωμών από την ελληνική κυβέρνηση διπλασιάστηκε το 2009, στα 84,8 εκατ. δολάρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Δεκέμβριο και μετά, ο όγκος των συμβολαίων έχει υπερδιπλασιαστεί, με την αύξηση των τιμών των εν λόγω προϊόντων να μεταφράζεται σε αύξηση των πιθανοτήτων χρεοκοπίας της χώρας.
Οπως σημειώνει η εφημερίδα, αντίστοιχες συγκεντρώσεις είχαν γίνει και στην αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης, όταν οι διαχειριστές μεγάλων hedge funds συνέκλιναν στις απόψεις τους για την τύχη της Lehman Brothers, ποντάροντας στη συνέχεια εναντίον της... Η εφημερίδα σημειώνει ότι δεν είναι παράνομο ένας διαχειριστής να ακολουθεί το επενδυτικό στοίχημα κάποιου άλλου, εκτός κι αν οι εποπτικές αρχές θεωρήσουν ότι πρόκειται για συμπαιγνία.
Είναι πλέον ξεκάθαρο: ορισμένα από τα μεγαλύτερα hedge funds των αγορών στοιχηματίζουν υπέρ της περαιτέρω εξασθένησης του ευρώ, κάποια δε φέρονται να ποντάρουν επίσης σε μία χρεοκοπία της Ελλάδας. Σημαντική λεπτομέρεια: τα στοιχήματα της Γουόλ Στριτ για την πτώση του ευρώ στην προθεσμιακή αγορά έφτασαν την εβδομάδα του δείπνου στα 60.000 συμβόλαια, στο υψηλότερο επίπεδο από το 1999. Το νόμισμα της Ευρωζώνης διανύει μία από τις χειρότερες περιόδους από την εισαγωγή του, το 1999. Από τον Δεκέμβριο κι έπειτα βρίσκεται σε σταθερά καθοδική πορεία εξαιτίας των αρνητικών εξελίξεων όσον αφορά το δημόσιο χρέος της Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστικό ότι κυμαίνεται πλέον κοντά στα 1,35 δολάρια από τα 1,51 δολάρια, περίπου, που διαπραγματευόταν τον Δεκέμβριο.
Δεν λείπουν και οι συγκρίσεις με την κατάρρευση της στερλίνας το 1992. Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, τότε ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος είχε αποκομίσει κέρδη ενός δισ. δολαρίων στοιχηματίζοντας στην πτώση του βρετανικού νομίσματος.
Δεν ήταν αυτή η μόνη σκευωρία στην πρόθεση για επίθεση στο ευρώ μέσω της αδύνατης ελληνικής πλευράς. Το άρθρο αυτό αναφέρει ότι έπεσαν πάνω και η Globe Op Financial Services και η Paulson & Co. Οι τράπεζες ζόμπι επίσης μπλέχτηκαν κι αυτές σε μεγάλο βαθμό. Το άρθρο αυτό ανέφερε ότι η Goldman Sachs, της Bank of America-Merrill Lynch, και η Barclays Bank στο Λονδίνο παρείχαν βοήθεια στους κερδοσκόπους στο να στοιχηματίζουν εναντίον του ευρώ. Σημειώστε ότι αυτές οι τράπεζες ζόμπι είναι ζωντανές σήμερα, λόγω των χρημάτων των φορολογουμένων στις ΗΠΑ, στην υπόθεση Barclay μέσω της AIG.
Πρόκειται για μια σκόπιμη προσπάθεια να δημιουργηθεί μια μεγάλης κλίμακας παγκόσμια νομισματική κρίση, η οποία είναι βέβαιο ότι θα φέρει μαζί της το επίφοβο δεύτερο κύμα της σημερινής παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Η δημιουργία του νομισματικού χάους στην Ευρώπη μέσω της καταστροφικού σπασίματος του ευρώ στα πλαίσια της κερδοσκοπικής επίθεσης θα καθηλώσει την παραγωγή βασικών προϊόντων στη Δυτική Ευρώπη, υπονομεύοντας σοβαρά έναν από τους συρρικνωμένους τομείς της παγκόσμιας οικονομίας οι οποίοι εξακολουθούν να λειτουργούν. Οι συνέπειες αυτής της ‘γενοκτονίας’ για την ανθρωπότητα θα έπρεπε να είναι προφανείς, αλλά οι συγκεντρωμένες ύαινες των hedge fund δεν ασχολούνται με αυτές τις συνέπειες. Ο George Soros έχει πει σε κάθε μέσο μαζικής ενημέρωσης ότι θα ακούσει ότι το ευρώ είναι καταδικασμένο να διαλυθεί και να σπάσει βραχυπρόθεσμα. Ο Σόρος έχει ακόμη και μια θεωρία για την ανάπτυξη στο πλαίσιο της κερδοσκοπικής επίθεσης του. Ο Σόρος υποστηρίζει ότι το μοιραίο ελάττωμα ή η αρχική αμαρτία του ευρώ είναι ότι βασίζεται σε μια κοινή κεντρική τράπεζα από τις συμμετέχουσες χώρες, αλλά έλειπε ένα κοινό ταμείο και μία φορολογική πολιτική.

Αυτό σημαίνει ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να υπερασπιστεί τον εαυτό της από μια κερδοσκοπική επίθεση στα ομόλογα της από το απλό τέχνασμα της υποτίμησης του νομίσματος, αφού δεν υπάρχουν πλέον δραχμές, και το ευρώ ελέγχεται ...από τη Φρανκφούρτη, όχι από την Αθήνα. Βρετανοί εκπρόσωποι σπεύδουν να επισημάνουν ότι, αν και η οικονομική κατάσταση του Λονδίνου είναι πολύ χειρότερη από εκείνη των Αθηνών, η βρετανική κυβέρνηση έχει ήδη υποτίμηση τη λίρα με μία βαθιά ‘βρώμικη’ υποτίμηση.
Το 1992, ο Σόρος έγινε παγκοσμίως γνωστός μέσα από την επίθεσή του εναντίον του European Rate Mechanism, δηλ. του Μηχανισμού των Συναλλαγματικών Ισοτιμιών, που προσπαθούσε να "εκτελέσει" μέσα από μία υψηλής μόχλευσης κερδοσκοπική επίθεση κατά της βρετανικής λίρας, μία χρονική στιγμή που ήταν από τα ασθενέστερα μέλη του ΜΣΙ. Η κερδοσκοπική επίθεση του Σόρος οδήγησε σε μια υποτίμηση της στερλίνας και διάλυση του ΜΣΙ, και συμψηφίζοντας για τον Σόρος £ 1 δισ. ευρώ κέρδη. Ήταν σαν να είχε κλέψει ο Σόρος προσωπικά £ 20 από κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στη Βρετανία. Τα κερδοσκοπικά κέρδη δεν ήταν αναμφίβολα μεγάλα, αλλά ο επιτακτικός πολιτικός σκοπός της επίθεσης ήταν να σαμποτάρει την φάση της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής. Η ‘London Economist’ έχει ξεφύγει στο να κοροϊδεύει τον Ισπανό πρωθυπουργό Θαπατέρο, ότι η Ισπανία βρίσκεται υπό διεθνή κερδοσκοπική επίθεση. Όργανα του Τύπου της πόλης του Λονδίνου και της Wall Street έχουν γελοιοποίησε τους Έλληνες ως ένα έθνος παρανοϊκών συνομοσιολόγων. Και όμως, οι αποκαλύψεις που έχουν σημειωθεί μέχρι στιγμής είναι ισχυρές έμμεσες αποδείξεις μίας ‘προ-συναυλίας’, όπως θα έλεγε ο Λίνκολν. Ακόμη και το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ αναγκάστηκε να αποστείλει επιστολές στους συμμετέχοντες στον περίφημο «δείπνο ιδεών», προειδοποιώντας τους να μην καταστρέψουν οποιοδήποτε από τα αρχεία τους και έτσι τους θέτει την προσοχή, ότι τελούν υπό έλεγχο. Αν και δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες για τον εισαγγελικό ζήλο του Γενικού Εισαγγελέα Eric Holder, ο οποίος υπερασπίστηκε μια φορά τον διεθνή οικονομικό ληστή Marc Rich, αυτό είναι τουλάχιστον μια αρχή. Οι ισπανοί και ιταλοί δικαστές έιναι γνωστοί για την ανεξαρτησία τους, και ένας ή περισσότεροι από αυτούς μπορεί να επιθυμούν να εξετάσουν τις δραστηριότητες του Σόρος, της Goldman Sachs, και τα hedge fund των συμμάχων τους.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ένα πρόγραμμα λιτότητας, όπως το ελληνικό εργατικό κίνημα έχει εύγλωττα υποστηρίξει κατά τη διάρκεια της επιτυχημένης και αξιοθαύμαστης γενικής απεργίας τους την περασμένη εβδομάδα. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται διάσωση από τη Γερμανία, το απαίσιο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ή από οποιονδήποτε άλλο. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει η Ελλάδα να δεχθεί συμβουλές από την αυστριακή σχολή ή από τους τσαρλατάνους της σχολής του Σικάγο που συνιστούν την ‘κάθαρση’ του αποπληθωρισμού που θα συντρίψει και θα καταστρέψει μια ολόκληρη γενιά μέσω της ανεργίας, της φτώχειας, και της απελπισίας. Η Ελλάδα οφείλει να υπερασπιστεί τον εαυτό της με έναν φόρο 1% Tobin για όλα τα παράγωγα και τις άλλες χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Η Ελλάδα θα πρέπει να πρωτοστατήσει στην απαγόρευση των ‘credit default swaps’, (πολύ χοντρικά ασφάλεια σε ομόλογα), τα οποία ανέρχονται σε έκδοση ασφάλισης χωρίς να πληρούν τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για μια ασφαλιστική εταιρεία (;) . Η Ελλάδα χρειάζεται να εφαρμόσει κοινοτικής και εθνική αντιμονοπωλιακή νομοθεσία. Αν ο Soros και η συμμορία του επιτύχει την εξάρθρωση του ευρώ, η Ελλάδα πρέπει να βάλει τα δυνατά της για την άμεση επιβολή βαρέων-συναλλαγματικών ελέγχων και ελέγχων φόρου εισφοράς για να προστατεύσει τη νέα δραχμή, κατά το πρότυπο της Μαλαισίας πριν από δώδεκα χρόνια. Η Ελλάδα θα πρέπει να κλείσει τις εγχώριες τράπεζες ζόμπι και να κατάσχει την κεντρική της τράπεζά και να την χρησιμοποιήσει για την έκδοση πιστωτικής 0% για σκληρή βιομηχανική και γεωργική παραγωγή.

Αν οι Έλληνες καταστήσουν σαφές τι σκοπεύουν να κάνουν εφόσον θα αναγκαστούν να καταφύγουν στη δραχμή, οι χρηματιστές που φοβούνται ένα τέτοιο παράδειγμα θα έχουν έναν ακόμη λόγο για να μαλακώσουν. Ένα άλλο προφανές τέχνασμα είναι αυτό της μεγάλης συμπίεσης ή της μικρής συμπίεσης. Ο Σόρος, η Goldman Sachs, και η συμμορία των συμμάχων τους, τα hedge fund, δημιουργούν αρνητικές θέσεις κατά των ελληνικών ομολόγων και του ευρώ, στοιχηματίζοντας ότι αυτά αργότερα θα μειωθούν. Ασκείται τώρα πολιτική πίεση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ελληνική κεντρική τράπεζα να προβούν σε αιφνίδια μαζική αγορά ελληνικών ομολόγων και ευρώ στην προθεσμιακή αγορά, κάνοντας τα αρπακτικά της Wall Street να χάσουν τα στοιχήματά τους, γεγονός που θα τους φέρει μεγάλη τιμωρία με εξωφρενικές απώλειες. Αυτή είναι μία φυσιολογική πρακτική της κεντρικής τράπεζας, και θα είναι εκπληκτικό, αν οι Έλληνες δεν εφαρμόσουν ένα τέτοιο τέχνασμα σύντομα.

Ο κόσμος αντιμετωπίζει τώρα μια ψυχρή επιλογή μεταξύ δύο εναλλακτικών λύσεων, με την Wall Street, να ασκεί πιέσεις για το θέμα. Το πρώτο είναι ότι οι τράπεζες ζόμπι και τα hedge funds, που έχουν υποθηκευτεί και διασωθεί από τα εθνικά κράτη και τους φορολογούμενους, θα ανταποδώσουν την εύνοια οδηγώντας τα εθνικά κράτη και κάθε μορφή κράτους, επαρχιακή, και τοπική αυτοδιοίκηση σε πτώχευση. Αυτό θα είναι συνώνυμο με την καταστροφή του ίδιου του σύγχρονου πολιτισμού.

Η δεύτερη και η προτιμώμενη εναλλακτική λύση είναι τα εθνικά κράτη επιδείξουν την πολιτική βούληση να χρησιμοποιήσουν τις εξουσίες που είναι που έχουν ως κυβερνήσεις και να θέσουν τις τράπεζες ζόμπι, τα hedge funds, καθώς και τους συναφείς προμηθευτές των παραγώγων σε αναγκαστική διαχείριση πτώχευσης και να τους κλείσουν μια και καλή, στηριζόμενα στο μέλλον των εθνικοποιημένων κεντρικών τραπεζών για την παροχή της πίστωσης.

Η δεύτερη εναλλακτική λύση θα επιτρέψει τη διατήρηση του σύγχρονου πολιτισμού, όπως τον ξέρουμε. Αλλά εν τω μεταξύ, τα παράγωγα που βασίζονται στην κερδοσκοπική επίθεση στη νότια πλευρά του ευρώ έχουν επιταχύνει την άφιξη του δεύτερου κύματος της οικονομικής ύφεσης, η οποία φαίνεται τώρα να αγγίζει τον κόσμο πριν το τέλος του 2010.