O Μπάιρον, η Ε.Ε. και ...η ΑΥΓΗ κάνει ποίηση, ξαναγράφοντας την ιστορία

Η ηρωική Αυγή ασχολείται με την ποίηση και την Ελληνική Επανάσταση.

• "Έχει σχέση ο βυρωνισμός με την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά θετική. Διότι υπερασπίστηκε ιδέες και αξίες που διακηρύχθηκαν ως θεμέλιο της Ευρώπης εδώ και πάνω από εξήντα χρόνια. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι, αν ζούσε σήμερα ο Λόρδος Βύρων, θα αγωνιζόταν για να βρει η Ε.Ε. τον δρόμο των ανθρωποκεντρικών οραμάτων, για μια ενοποίηση με πανευρωπαϊκό ορίζοντα, που σημαίνει συμμετοχή και της Ρωσίας, μια Ευρώπη κοινωνική, δημοκρατική, οικολογική, ειρηνική. Τέλος, θα διεκδικούσε μια Ευρώπη ικανή να ρίχνει γέφυρες με τον υπόλοιπο κόσμο, αφού με τις ιδέες του γεφύρωσε τις επαναστάσεις του 19ου αιώνα στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, γράφοντας σε ένα από τα ποιήματά του: «Πάνω στις κορφές του Άθω και τις Άνδεις κυματίζει / Λάβαρο που είναι το ίδιο και δύο κόσμους χαιρετίζει»".

Όταν ο ορθολογισμός έχει κέφια, πηδάει και τη μάνα που τον γέννησε. 

Από τον ορθολογισμό(rationalism), έχουν προκύψει όλες οι επιστήμες, οι ιδεολογίες, οι θεωρίες, οι φιλοσοφίες και, εν πάση περιπτώσει, όλη μας η σκέψη. Ανορθολογικά σκέφτονται μόνο οι ποιητές και ο "αμαθής" και "ανίκανος" λαός, στο οποίο ανήκω. Ο λαός έτσι κι αλλιώς, δεν θα διαβάσει τούτο το κείμενο. Έχει πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί, όπως το πώς θα επιβιώσει.  Εγώ απλώς βρίσκομαι σε πολύχρονη ανεργία και επειδή δεν έχω τι να κάμω, ψάχνω και ψάχνομαι. 

Όλα αυτά τα λέω, για να μη τολμήσει κάποιος να πει ότι άδικα, με αφορμή ένα άρθρο, επιρρίπτω ευθύνες στον δύστυχο ορθολογισμό. Οι μόνοι δύστυχισμένοι είμαστε εμείς, επειδή σκεφτόμαστε ορθολογικά, κι έτσι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όσα έχουμε πάθει από τον πολύ ορθολογισμό της πολιτικής και οικονομικής επιστήμης.  

Ο μοντέρνος ορθολογισμός έχει ένα πρόβλημα από γεννησιμιού του: Δεν τα πάει καλά με την πραγματικότητα και προφανώς και με την ιστορία. Η αντιμετώπιση αυτού του μικρού προβλήματος είναι πολύ απλή(ορθολογικά, πάντα): Αγνοεί ή αλλάζει, τόσο το παρόν, όσο και την ιστορία. (Το μέλλον δεν ενοχλεί, γιατί είναι μόνο μία απλή υπόσχεση, και μπορούμε να του αλλάζουμε τα φώτα, κατά το δοκούν, ή να ακυρώνουμε την υπόσχεση). 

Το πιο πάνω μεγάλο συμπέρασμα του αυγερινού αρθρογράφου, που αποτελεί την αφορμή του δικού μου σχολίου, προέρχεται από κάποιον, που υπογράφει ως "πρόεδρος του Συνδέσμου Μπάιρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό". 

Θα αφήσω στην άκρη εκείνο το "για τον Φιλελληνισμό". Κάποτε, όταν θέλαμε να δείξουμε κάποιον κυβερνητικό, που δεν έχει σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, λέγαμε "αυτοί δεν είναι Έλληνες ,είναι φιλέλληνες". Όμως αυτό δεν ισχύει πια- τούτοι δω δεν είναι τίποτα από τα δύο.  

Θα αφήσω στην άκρη και την ταύτιση της Ευρώπης με αυτό το συμπίλημα, που αυτοαποκαλείται Ε.Ε. . Προσωπικά είμαι Ευρωπαίος, από κούνια και Έλληνας, κατά δήλωση. Με τον ευρωπαϊσμό δεν έχω καμία σχέση, όπως και με κάθε είδους -ισμό, (π.χ. ορθολογ-ισμός). 

Είναι πολύ δύσκολο να πει κάποιος ότι ένας βυρωνιστής -και μάλιστα πρόεδρος βυρωνιστών- δεν ξέρει τι έχει πει ο Μπάυρον. Άρα μιλάμε για ένα ΜΕΓΑΛΟ ψεύτη, που ξεσκίζει την ιστορία και αυτόν, τον οποίο χρησιμοποιεί ως πνευματικό πατέρα. 

Το κακό με τους ποιητές είναι ότι λένε τα πράγματα με το όνομα τους. 

"CANTO 12" , ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ "DON JUAN" 

Το  Cambridge Forecast Group Blog δημοσιεύει ολόκληρο το ποίημα και του βάζει για τίτλο "Κριτική της παγκοσμιοποίησης και των Rothchilds". 

Ας δούμε λοιπόν πόσο ευρωπαϊστής, με την έννοια που δίνουν στον όρο οι "Αυγίτες" αρθρογράφοι, ήταν ο Λόρδος Μπάιρον. 

Μια και ο μέγας αρθρογράφος αναφέρθηκε στις Άνδεις, το απόσπασμα, που παραθέτω αφορά το Περού των Άνδεων, του Μάτσου Πίτσου και των ορυχείων ασημιού του Ποτοσί, όπου πέθαναν εκατομμύρια ιθαγενείς. 

IV

Η αγάπη ή η λαγνεία αρρωσταίνει τον άνθρωπο, 

και το κρασί πολύ περισσότερο

η φιλοδοξία ξεσκίζει και το να τζογάρεις 

κερδίζει μιάν απώλεια 

Αλλά να φτιάχνεις χρήματα, αρχικά με αργό ρυθμό, 

στη συνέχεια πιο γρήγορα, 

Και προσθέτοντας ακόμα λίγο (χρήμα)

μέσα από τον σταυρό του κάθε ενός (ανθρώπου) 

(ο οποίος τελικά θα επικρατήσει ). 

Xτυπάει την αγάπη ή το ποτό,

του χαρτοπαίκτη ο μετρητής,

ή τη σκουριά του πολιτικού.

Ώ χρυσάφι! Εγώ ακόμα σε προτιμώ στο χαρτί,

που κάνει την τραπεζική πίστωση, 

να μοιάζει με μια τράπεζα των ατμών .

V

 «Ποιος κρατάει την ισορροπία του κόσμου;

Ποιος βασιλεύει πάνω από κάθε συμβούλιο,

είτε είναι βασιλόφρον είτε είναι φιλελεύθερο;

Ποιος ξεσήκωσε τους ρακένδυτους πατριώτες της Ισπανίας;

(Αυτό κάνει της γηραιάς Ευρώπης όλα τα έντυπα να τρίζουν και να φλυαρούν )

Ποιος διατηρεί τον κόσμο,παληό μαζί και νέο,

μέσα στον πόνο

Ή μέσα στην απόλαυση;

Ποιος κάνει φλύαρη ολάκερη την πολιτική; 

Μήπως η σκιά του ευγενούς Βοναπάρτη το τολμά;

Ο εβραίος Rothschild, και ο χριστιανός φίλος του, ο Baring.

VI

Αυτοί, και ο πραγματικά φιλελεύθερος Lafitte,

Είναι οι πραγματικοί άρχοντες της Ευρώπης.

Κάθε δάνειο

δεν είναι απλώς ένα κερδοσκοπικό χτύπημα,

Αλλά καθηλώνει ένα έθνος ή αναστατώνει ένα θρόνο.

Κάποιες Δημοκρατίες επίσης είναι λιγάκι αναμεμειγμένες

το ποιός κατέχει τις μετοχές της Κολομβίας

δεν είναι άγνωστο.

H αλλαγή κι ακόμη εσύ ασημένιο έδαφος, Περού,

πρέπει εσύ το ίδιο να δοθείς υποτιμημένο από έναν Εβραίο.

Το χειρότερο για τους μοντέρνους "ευρωπαϊστές" είναι ότι ο προφήτης Μπάιρον ασχολείται και με τη "νομισματική ένωση", αλλά με ένα δικό του τρόπο.

Ειδικά τα αποσπάσματα που ακολουθούν δεν είναι δυνατόν να μη τα είχε διαβάσει ο βυρωνιστής της "ορειχάλκινης Αυγής" (υπάρχει και η "χρυσή"), γιατί ο στίχος που παραθέτει είναι από το ίδιο ποίημα, το "Age of Bronze".  

Ακολουθούν αποσπάσματα από στίχους μεταξύ 670-710: 

...

Ήταν ποτέ χριστιανική γή τόσο πλούσια σε Εβραίους; (αναφέρεται στην Αγγλία)

Αυτοί τεμάχισαν με τα δόντια τους τον καλό Βασιλιά Ιωάννη*

Και τώρα Ω! , βασιλιάδες ευγενικά ετοιμάζουν το ίδιο για σας

Όλα τα κράτη, όλα τα πράγματα, όλες τις ηγεμονίες αυτοί τις ελέγχουν

Ανεμίζουν απλά ένα δάνειο από την Ινδία ως τον Πόλο.

Ο χρηματιστής-τραπεζίτης-βαρόνος-αδελφoί τρέχουν

τρέχουν να βοηθήσουν τους χρεοκοπημένους τυράννους στις ανάγκες τους. 

...

Είναι ο χρυσός και όχι το ατσάλι, που στηρίζει την αψίδα του κατακτητή

Στου Σάυλωκ την ακτή, ιδόυ πως στέκονται ξανά

να κόψουν από των εθνών τις καρδιές τη δική τους λίβρα σάρκας

...

Δεν μιλώ για τους ηγεμόνες- αυτοί είναι όλοι όμοιοι με 

ένα κοινό νόμισμα, που κάθε νομισματοκοπείο θα χτυπούσε.

...

 Κι ενώ όλη η Ευρώπη είναι έκληκτη από το συντριπτικό σχέδιο,

εκεί ο Μέτερνιχ καλοπιάνει της εξουσίας το επικεφαλής παράσιτο,

εκεί ο Ουέλινγκτον ξεχνάει να πολεμήσει,

εκεί ο Σατωμπριάν ετοιμάζει νέα βιβλία μαρτύρων**...

------------------------

Μετά από αυτά, νομίζω ότι θα διαφωνήσετε  κι εσείς με τον πρόεδρο των βυρωνιστών, για το ποιο ήταν το όνειρο του Μπάιρον. Βασικά, πριν να γίνουν κυβέρνηση, διαφωνούσε και αυτός με τον τωρινό εαυτό του. Τότε, δεν υπέγραφε ως βυρωνισής, αλλά ως αριστερός λάτρης επαναστάσεων. Σήμερα χρησιμοποιεί τον τίτλο του "βυρωνιστή", για να προσδόσει κύρος στα γραπτά του. (Ίδιον του ορθολογισμού είναι η ύπαρξη πίστης σε κάποια έγκυρη αυθεντία).

Το 2012 ήταν η εποχή του ορείχαλκου, ενώ σήμερα είναι η εποχή του χάρτινου χρυσού. Με σημαία τον ίδιο στίχο, για την Αθήνα και τις Άνδεις, αναρωτιόταν:

 H Λατινική Αμερική αλλάζει, γιατί όχι και η Ευρώπη;

• Ορόσημο η Κουβανική επανάσταση
• Η χώρα μας έχει πολλά κοινά με τη Λατινική Αμερική. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για κοινές διαδρομές στην Ιστορία, να επικαλεστούμε τον Μπάιρον που έγραφε σ' ένα ποίημά του: «Μύρια στήθη συνενώνει μία και κοινή αιτία / Δυτικοί κι ανατολίτες επαναστατούν με βία / Πάνω στις κορφές του Άθω και τις Άνδεις κυματίζει / Λάβαρο που 'ναι το ίδιο και δύο κόσμους χαιρετίζει» 

Ο ευρωπαϊσμός του αριστερού βυρωνιστή σήμερα δεν επιτρέπει οποιαδήποτε αναφορά στη λέξη επανάσταση, πόσο μάλλον, όταν αυτή είναι η Κουβανική. Τότε όμως δεν είχε πρόβλημα: 

• "Ορόσημο αποτελεί η νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Κούβα, πριν 53 χρόνια. «Είναι το σημαντικότερο γεγονός στη Λατινική Αμερική από την εποχή της κραυγής του Εμιλιάνο Ζαπάτα: Γη και Ελευθερία», γράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής». «Η Κουβανική Επανάσταση είναι η κληρονομιά ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής», τονίζει ο Ουρουγουανός διανοητής".

Η Ευρώπη δεν άλλαξε. Άλλαξαν όμως κάποιοι άλλοι***. 

Κάπως έτσι ξεμείναμε στη νέα αρθρογραφία με τον ρομαντικό και ανώδυνο τελευταίο στίχο του Μπάυρον. Στο επόμενο άρθρο θα μείνουν μόνο τα  χαιρετίσματα (στην εξουσία).   

Αν ρωτήσετε τον ίδιο θα σας εξηγήσει ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στο άρθρο του 2012 και του 2017. Έτσι κι αλλιώς, μας έχουν εξηγήσει αναλυτικά, γιατί το ΟΧΙ σημαίνει ΝΑΙ.

Όλα αυτά όμως είναι απολύτως ορθολογικά. Αυτός είναι ο ορθολογισμός και απλώς ο ορθολογισμός δεν είναι λογική(Εμείς έχουμε μάθει να τα μπερδεύουμε). Ο Παν. Κονδύλης, στον "Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό" του, έχει εξηγήσει με σαφήνεια τι σημαίνει ορθολογισμός (και κατ' επέκταση πολιτική): 

• «Ορθολογισμός είναι η σκόπιμη και άψογη (από την άποψη της τυπικής λογικής) χρήση των επιχειρηματολογικών μέσων της σκέψης, για να κατοχυρωθεί θεωρητικά μια δεδομένη θεμελιώδης στάση απέναντι στον κόσμο. Ο ορισμός μας υποδηλώνει ότι αυτή η θεμελιώδης στάση ή απόφαση βρίσκεται η ίδια πέρα από κάθε λογική αιτιολόγηση, ακόμη κι όταν οι ορθολογιστές τη θεωρούν αποδείξιμη ή και αποδεδειγμένη». 

Εγώ πάντως δεν είμαι με αυτή την τραπεζική αθλιότητα, που λέγεται Ε.Ε. και θα συμφωνήσω με τον Λόρδο, λέγοντας ότι είμαι υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης, με τον τρόπο των Ελλήνων Ριζοσπαστών:

« Όταν δε επί των ερειπίων του αναποφεύκτως κατεδαφισθησομένου σαθρού οικοδομήματος της ιεράς μεν καλουμένης, ασεβούς δε και ανοσίου συμμαχίας των βασιλέων, εγερθή το νέον και μέγα οικοδόμημα της αληθώς ιεράς και αγίας των λαών συμμαχίας, και αντί των ελευθεροκτόνων ηγεμονικών συνεδρίων επί τη βάσει της ελευθέρας εθνικότητος, της κυριαρχίας των λαών και της μεταξύ αυτών αλληλεγγύης επανιδρυθή εν είδος ευρωπαϊκής συμπολιτείας, όπου, προς τοις άλλοις, αι μεταξύ των εθνών σχέσεις θέλουσι διευθετείσθαι, όχι πλέον εγωιστικώς, δυσμενώς και εχθροπαθώς, αλλ’ αδελφικώς, εν πλήρει ισότητι, αμοιβαιότητι και δικαιοσύνη, κλέος γενικόν και καύχημα θέλει είσθαι ότι εν μέσω αυτής η νέα Ελλάς θέλει διαπρέπει λαμπρά και ένδοξος ως η αρχαία».

(Ιωσήφ Μομφερράτος)

ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ και όχι τους φιλοσόφους και τους λοπούς κοινωνικούς επιστήμονες και πολιτικούς. ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΕΣ. 

Κι εγώ θα πω ανορθολογικά και ανορθόδοξα, εμπρός "Για μια Ερωτική Πολιτική" (σύντομα, όμως). 

---

* Ο βασιλιάς Ιωάννης δεν ήταν και τόσο καλός, αλλά ας μη το κάνουμε θέμα. Κι εμείς τους δικούς μας τους βγάζουμε όλους καλούς.

**"Οι Μάρτυρες" ήταν ερωτική ιστορία, γραμμένη από τον Σατωβριάνδο το 1809. 

***Για μας δεν ήταν ποτέ έκπληξη η κωλοτούμπα, αλλά κάποιοι αρέσκονται στις δυσάρεστες εκπλήξεις και στηρίζουν τα ρετάλια, που αποχώρησαν, για να παίξουν το ίδιο ρόλο, όταν θα τους προωθήσουν. Κανείς τους δεν βλέπει ότι τα κόμματα είναι νομίσματα από το ίδιο νομισματοκοπείο.  

Βοήθειες έλαβα από logiosermis.net και oimos-athina.blogspot.com