Μια μάλλον ψύχραιμη παρουσίαση , από το politikon.gr, για να μαθαίνουν οι βομβαρδισμένοι από τις ένθεν και ένθεν προπαγάνδες:
Εντυπώσεις και παρατηρήσεις από την γενική απεργία και πορεία της 15.12.2010, Αθήνα:
1.Το πλήθος μεγάλο. Οχι τόσο μεγάλο όσο της 5.5.2010, αλλά πολύ μεγάλος αριθμός, ίσως και πάνω από 40 χιλιάδες.
Η διάθεση: όχι η οργή του Μαΐου. Πιο παγωμένα και σκληρά τα πρόσωπα, εμφανώς λιγότερη αθωότητα.
2.Τακτική της Αστυνομίας. Δακρυγόνα και άλλα χημικά πάνω στο σώμα των μπλοκ διαδηλωτών, ιδίως στην πλατεία Συντάγματος, από τα ξενοδοχεία έως όλη την αρχή της Πανεπιστημίου. Τα χημικά σπάνε τη συνέχεια της πορείας. Τα μπλοκ, ιδίως όσα δεν έχουν σφιχτή οργάνωση, με αλυσίδες, πανώ, αλληλοαναγνώριση κ.λπ., σπάνε και οι διαδηλωτές σκορπάνε πανικόβλητοι μόλις πέσουν βομβίδες χημικών γύρω τους, διότι η κατάσταση για αναπνευστικό και μάτια γίνεται αφόρητη. Στριμωγμένοι σε τοίχους και κάγκελα κινδυνεύουν να ποδοπατηθούν.
3.Τακτική της Αστυνομίας. Πολυπληθείς ομάδες ασφαλιτών undercover (slideshow άνω, Σίνα & Ακαδημίας), με μαύρα ρούχα, μπουφάν, κουκούλες και μάσκες, ξύλα, κινούνται μέσα στα μπλοκ και μέσα στους σκόρπιους διαδηλωτές που τρέχουν κυνηγημένοι από χημικά και ΜΑΤ. Ξαφνικά αρχίζουν συλλήψεις. Οταν δεν κινούνται μέσα στους διαδηλωτές, καλύπτονται πίσω από διμοιρίες ΜΑΤ, ή κινούνται ανά αραιές άτυπες ομάδες ανάμεσα σε σκόρπιους διαδηλωτές και αποχωρούντες.
Είναι, ως επί το πλείστον νεαράς ηλικίας, 20-30 ετών, μερικοί μοιάζουν με λαϊκά στοιχεία και χούλιγκαν, ανάμεσά τους υπάρχουν και κοπέλες. Φοβούνται πολύ την αποκοπή από τους υπόλοιπους της αγέλης και την απώλεια κάλυψης από ΜΑΤ.
4.Η ρητορική στα γκράφιτι και τις αφίσες (slideshow) έχει αλλάξει πολύ, από τον Δεκέμβρη του 08 και τον Μάιο του 10. Ο ρομαντισμός και ο αιχμηρός ελιτισμός των αντεξουσιαστών έχει μεταλλαγεί σε γυμνό, ευθύ, ταξικό, αντικαπιταλιστικό και αντικυβερνητικό λόγο.
Μιλούν πλέον για “Χούντα του ΓΑΠ” και καταφέρονται εναντίον και της κυβέρνησης συγκεκριμένα, και όχι αορίστως εναντίον του συστήματος. Στόχος είναι το κεφάλαιο, το ΔΝΤ, η τρόικα, η κυβέρνηση, όχι αορίστως το αλωμένο φαντασιακό.
Οι αναρχοαυτόνομοι φαίνεται να εγκαταλείπουν τον κόσμο της επιθυμίας και στρέφονται στον κόσμο της ανάγκης: υπερασπίζονται ευθέως τον κόσμο της εργασίας.
Οι μπάχαλοι έχουν μειωθεί αισθητά.
Αμυνα ή ωρίμανση;
5. Ο βουλευτής Κ. Χατζηδάκης φαίνεται να υπέστη επίθεση από μεσήλικους διαδηλωτές, προφανώς εργαζόμενους ή άνεργους, και όχι από νεαρούς μπάχαλους. Αυτό είναι ένα νέο στοιχείο επίσης. Οι εκδηλώσεις βίας με στόχο πολιτικούς δεν προέρχονται πλέον από τους συνήθεις ύποπτους, αλλά από μεσήλικους λαϊκών στρωμάτων.
6. Πολλοί ανένταχτοι διαδηλωτές παραμένουν στους δρόμους πολλή ώρα μετά τη διάλυση της πορείας, αντιμετωπίζουν τα ΜΑΤ και τους μασκοφόρους ασφαλίτες φραστικά, προσπαθούν να αποτρέψουν συλλήψεις του σωρού. Φωνάζουν “Ντροπή σας”, “Χούντα”, “Είστε ντροπή για τη δημοκρατία” “Δέρνετε ανέργους”, “Είμαστε γονείς σας”!
Διάχυτη σε όλες τις συναθροίσεις η αντίληψη ότι η δημοκρατία μπαίνει σε γύψο. Ευρύτατοι και πυκνοί οι παραλληλισμοί με τη χούντα.
7. Οι διαδηλωτές στερούνται οργάνωσης, ηγεσίας, στόχων, περιφρούρησης, αυτοάμυνας. Είναι εύκολο να ποδοπατηθούν και να τραυματισθούν ανά πάσα στιγμή. Με την ανεξέλεγκτη χρήση χημικών και εκατοντάδες μασκοφόρους ασφαλίτες μέσα στις πορείες, επιχειρείται να αποτραπεί η συμμετοχή σε διαδηλώσεις: είναι επικίνδυνες, ακόμη και για τους ειρηνικούς συμμετέχοντες.
Τα νομοθετικά σοκ συνοδεύονται από σοκ προπαγάνδας και σοκ σωματικής απειλής.
(η φοτό είναι από τη "διαδήλωση" του Συνδέσμου Ειλικρινών Βιομηχάνων).