XAIΡΕ , Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Σήμερα το πρωί στο δρόμο για την δουλιά πάτησα Τρίτο Πρόγραμμα και ξαφνικά ακούω τον Εθνικό Ύμνο από παιδική χωρωδία! Ξαφνιάζομαι και από παλιό ανακλαστικό αντιδρώ γιατί είναι και οι μνήμες της επαράτου, της εθνικοφροσύνης και της πατριδοκλαπηλείας! Μα συνέρχομαι από τους στίχους στο τέλειωμα: και σαν πρώτα αντρειωμένη, ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!

Μήπως πρέπει να τον ξαναλένε τα παιδιά μας στο σχολείο κάθε πρωί, όχι ρουτινιάρικα και ψευτοστατιωτικά με κορδομένα κορμιά και αφηρημένο βλέμμα, αλλά με ενεργό περίσκεψη και προσοχή στον στίχο:ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Οχι σαν εθνικό ύμνο αλλά σαν ποίημα του Ζακυνθινού Διονύσιου Σολωμού που αγόραζε μια-μια τις λέξεις στα ελληνικά του, όπως θα πρέπει και εμείς να κάνουμε σήμερα για να τους δώσουμε ξανά το πραγματικό τους νόημα μπας και συνενοηθούμε σε τούτο τον τόπο;

Έτσι κι αλλιώς ζούμε σε οικονομική κατοχή, το λένε τα πιο επίσημα χείλη, εκείνα του πρωθυπουργού της χώρας, που έχει ομολογήσει ότι έχουμε χάσει (μέρος;;) της εθνικής μας κυριαρχίας...

Όσο περνάει ο καιρός τόσο το αίτημα για ΔΗΜΟ-ΚΡΑΤΙΑ γίνεται πιο επείγον και αποκτά επαναστατικό περιεχόμενο

Χαίρε ω χαίρε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Δαμωδός