Το Δίκτυο

Πληροφορίες για το Δίκτυο Ιθάκη:

Τις ψάχνουμε. 

Ας τις φτιάξουμε μαζί. 

Το "δίκτυο", ίσως,  δεν είναι το όνομα που προσδιορίζει ορθά αυτό που μας συμβαίνει ή θέλουμε. Είναι μια ονομασία από το παρελθόν. Μην απασχολεί κανένα. Έτυχε να βρεθεί στο δρόμο μας.

Πιο κάτω, προστίθεται σταδιακά ένα κείμενο στηριγμένο στις βασικές σκέψεις για την αυτονομία των ανθρώπων και της σκέψης των. 

Κάθε προσφορά δεκτή. 

(Χρήσιμο βοήθημα για τη σύνταξη του πιο κάτω κειμένου ήταν το εξαιρετικό βιβλίο του φίλου μας Νίκου Ηλιόπουλου: "Νέοι δρόμοι για τη δημοκρατική πολιτική σκέψη", εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ).

1. Για μια Νέα Πολιτική Δημοκρατική Σκέψη - Ρήξη με τα δόγματα

Νομίζουμε πως για τη μελέτη της πολιτικής πραγματικότητας, δεν υπάρχει πολιτική επιστήμη, κάτοχος της μοναδικής αλήθειας και ούτε  πολιτική φιλοσοφία, κάτοχος απόλυτων και αναλλοίωτων αρχών. Υπάρχει μόνο πολιτική σκέψη ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων. Και είναι αυτή που μπορεί να μας ενώσει και να μας οδηγήσει στην αυτογνωσία, τη γνώση και την ελευθερία.

Ακολουθώντας το δρόμο της πολιτικής σκέψης, που διασχίζει την ιστορία, την κοινωνιολογία, τις λεγόμενες πολιτικές επιστήμες, τη λεγόμενη πολιτική φιλοσοφία, ακόμα και τη λογοτεχνία, έχουμε την πιθανότητα να καταλάβουμε τι συμβαίνει, να βρεθούμε σ' ένα ξέφωτο και να φωτίσουμε έτσι με δέσμη ακτίνων το κάθε ανθρώπινο φαινόμενο, που διαδραματίζεται γύρω μας.  Έτσι, κατανοώντας αυτά που ζούμε, μπορούμε να αποφασίζουμε, να σχεδιάζουμε, να δρούμε και να δημιουργούμε τη ζωή, όπως τη θέλουμε.

Μόνοι μας. Με ό,τι ο καθένας φέρνει μαζί του, για κατάθεση.  Χωρίς την ανάγκη πατρώνων και φωτισμένων. Χωρίς τα δεκανίκια των καλουπωμένων ιδεολογιών. Ανοιχτά παράθυρα προς όλες τις  εμπνευσμένες γωνιές του ορίζοντα και της ιστορίας.  Προσκύνημα και θαυμασμός σε κάθε τι δημιουργικό.  Θαυμασμός και έρωτας, προ πάντων, για τον άνθρωπο, που δε θέλει να μοιάζει στο θηρίο. Νάρθουν συντροφιά μας,  άνεμοι σκέψης, χωρίς αποκλεισμούς. Πόρτες ανοιχτές στο διάλογο, με αμοιβαίο  σεβασμό ιδεών και ανθρώπων.

Όταν κοιτάς την ιστορία μέσα από το φακό κάποιας δογματικής ιδέας, δύσκολα οδηγείσαι στην αλήθεια. Η ιδέα και κυρίως οι νέες ιδέες και η αληθινή γνώση δημιουργούνται, όταν κοιτάς, ελεύθερος από παρωπίδες, το γεγονός, την ιστορία, τα ανθρώπινα πράγματα. Δεν υπάρχουν αιώνιες αλήθειες στις πολύπλοκες ανθρώπινες καταστάσεις. Αυτός ο προβληματισμός πρέπει να φέρνει τον καθένα μας σε ρήξη με την αναζήτηση ερμηνειών, μέσω των πολλάκις παραμορφωτικών φακών της αιώνιας αλήθειας των διαφόρων -ισμών.  Και επιπλέον, όλες αυτές οι ιδεολογικές και κομματικές διαιρέσεις και αντιθέσεις, πολλές φορές εικονικές και ψεύτικες,  απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον πραγματικό στόχο, που είναι, μέσω της συνεργασίας, η δημιουργία μιας κοινωνίας, που μπορεί να αυτοκυβερνάται. Και είναι πολύ πιο όμορφο αυτό, από το να ζούμε, διαιρεμένοι μέσα σε έναν κόσμο, που εξουσιάζεται από μια μικρή οικονομική ολιγαρχία.

2. Εμπιστοσύνη στην αέναη και πάντα δημιουργική σκέψη των ανθρώπων

Η πολιτική σκέψη, που παρουσιάζει ένας ή ομάδα ανθρώπων, οφείλει να υπακούει στα κριτήρια της αυστηρότητας των επιχειρημάτων, της συνοχής των συλλογισμών και της αποδεικτικότητας των ισχυρισμών της, αλλά δεν νομιμοποιείται να εμφανίζεται ως κάτοχος της μοναδικής και απόλυτης αλήθειας. Αυτό το χαρακτήρα και νόημα έχει και η πρόταση μας.
Η πολιτική σκέψη, χωρίς να είναι αυθαίρετη, ασυνεχής και ασυνεπής, αποτελεί έναν δρόμο που είναι πάντοτε προς διάνοιξη. Τον διασχίζουν κάποιοι, ανοίγοντας τον και θαυμάζοντας διαρκώς την αναπάντεχη και απρόβλεπτη ανθρώπινη δημιουργία και παράλληλα συγκινούνται όλο και λιγότερο από τις δεδομένες θεωρίες και τις έτοιμες συνταγές. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Δεν υπάρχει δρόμος. Τον ανοίγουμε όλοι μαζί, εμείς και η σκέψη μας, προχωρώντας. Ανοίγοντας ωραίους δρόμους και δύσκολα μονοπάτια, μετασχηματίζουμε τον εαυτό μας, τις πράξεις μας και την κοινωνία.
Αυτή είναι η αέναη κίνηση της σκέψης, που ακολουθεί από κοντά και παρεμβαίνει δημιουργικά, αλλάζοντας την πραγματική κίνηση της κοινωνίας και των ανθρώπινων πραγμάτων. Η πάλλουσα, δημιουργική και ανεμόεσσα σκέψη δεν χωρά σε κουτάκια και δόγματα. Κάθε -ισμός είναι αδύνατος για τη σκέψη, που βρίσκεται σε αέναη κίνηση. Δεν μπορεί να χωρέσει μέσα τους. Η σκέψη είναι ο χώρος της ελεύθερης δημιουργίας, της χωρίς εμπόδια αναζήτησης.Σήμερα, βιώνουμε, με δραματικό τρόπο, την χρεοκοπία των κληρονομημένων αντιλήψεων και ο μόνος τρόπος εξόδου από τη σκοτεινή εποχή είναι ένα μεγάλο και ωραίο κίνημα χειραφέτησης και απομάκρυνσης από όσα καθιστούν τη ζωή του ανθρώπου εξάρτημα. μιας απάνθρωπης κρεατομηχανής.
 

3. Ο σκοπός της πολιτικής σκέψης και δράσης - Τι είναι δημοκρατία και τι πολιτική;

Η «δημοκρατία» είναι λέξη ελληνική και έχει αφεθεί αμετάφραστη σε όλες τις γλώσσες του δυτικού κόσμου. Όπως την ορίζει η ετυμολογία της, δημοκρατία σημαίνει το κράτος του δήμου, όπου «κράτος» στην αρχαία ελληνική γλώσσα σήμαινε δύναμη. Δημοκρατία είναι η δύναμη των πολιτών. Η εξουσία του λαού. Αν νομίζετε πως αυτό που ζούμε έχει κάποια σχέση με την εξουσία του λαού, τότε, μη διαβάζετε πιο κάτω. Αν αυτό που ζούμε δεν το θεωρείτε "λαϊκή εξουσία", ας μην αποκαλούμε ξανά το πολίτευμα - καθεστώς που βιώνουμε "δημοκρατία".

 H πρώτη φορά που εμφανίστηκε η λέξη δημοκρατία ήταν στην τραγωδία Ικέτιδες του Αισχύλου το 464π.Χ. . Κατά μία άλλη εκδοχή, εμφανίστηκε στη Σπάρτη το 650π.Χ.
 Αυτό που ζούμε σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν πως δεν μπορεί να λέγεται «δημοκρατία». Το καθεστώς έχει απολέσει το νόημα του δικαίου, στερείται ανθρώπινου νοήματος και δεν έχει για σκοπό την επίτευξη κάποιου συλλογικού αγαθού. Αποδεικνύεται περίτρανα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πως δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία, μέσω αντιπροσώπων και ερήμην των πολιτών.
Χωρίς την πραγματική και ίση συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, τόσο η πολιτική όσο και η δημοκρατία είναι αδιανόητες. Βιώνουμε ένα όλο και πιο αυταρχικό ολιγαρχικό καθεστώς.
Πρέπει οι άνθρωποι να πιστέψουν ξανά στις δικές τους δυνάμεις και στην ικανότητα τους για έργα θαυμαστά, ατομικά και συλλογικά. Να οραματιστούμε μαζί την κοινωνία που δημιουργεί πολλά νοήματα, πάντα ανοιχτά, αφήνοντας τη δυνατότητα στα μέλη της να τα υιοθετήσουν ή όχι και άρα να δημιουργούν  πάντα το δικό τους νόημα της ζωής.
    Η δημοκρατία πρέπει να αναζητηθεί και να επανέλθει, σαν επείγον και αναγκαίο κοινωνικό αίτημα. Ένα καθεστώς, όπως το σημερινό, όχι μόνο δεν μπορεί να σημαίνει κάτι ανυπέρβλητο αλλά ευρισκόμενο σε διαρκή κίνηση, όπως η σκέψη και τα ανθρώπινα πράγματα, μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να αλλάξει, με τη δημοκρατική δράση όλων των πολιτών και όχι με συντεχνιακές διαιρέσεις, συμβολικές κινήσεις και στείρες συγκρούσεις.
 Η πολιτική σκέψη και η δράση των ανθρώπων πρέπει να τείνει, σήμερα, προς την αποκατάσταση της πραγματική δημοκρατίας. Ένα πολίτευμα σε κίνηση, όπως θα το ορίζουν κάθε φορά οι πολίτες της. Αυτοκυβέρνηση.
    Η αρχαία Ελλάδα περιέγραψε την πολιτική, σαν την τέχνη των τεχνών (την επιστήμη των επιστημών) και όρισε σαν σκοπό της πολιτικής την αναζήτηση και επίτευξη του υπέρτατου συλλογικού αγαθού. Αποκάλεσε τον άνθρωπο, ζώο πολιτικό, ζώο κοινωνικό και όχι άτομο, μοναχικό, εγωιστικό και ενάντιο στον συνάνθρωπο. Η αρχαία Ελλάδα δημιούργησε τη δημοκρατία και την πολιτική. Η σημερινή Ελλάδα θα δώσει ξανά περιεχόμενο και νόημα στις λέξεις, που οι επαγγελματίες της πολιτικής διαφθείρουν κάθε μέρα, σε όλο τον κόσμο.  Αυτή είναι η μικρή φιλοδοξία μας.
    Πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά η τέχνη της δημιουργίας του εφικτού, εκείνου του ένα βήμα πιο πέρα, όσο λίγο κι αν είναι αυτό. Υπερβαίνοντας τα δόγματα, η σκέψη αναζητεί νέους δρόμους και ερευνά τους όρους, με βάση τους οποίους στις σημερινές κοινωνίες μπορεί να καταστεί  δυνατή η καθολική συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση της χώρας και όχι μόνο στην εκλογή αντιπροσώπων. Το Λίγο από τον καθένα γίνεται Πολύ για όλους. Όλοι πρέπει να συμμετέχουν και να αποφασίζουν για Όλα. Χωρίς μεσάζοντες και αντιπροσώπους, που συνήθως ξεχνούν ποιος και γιατί τους ψήφισε.
    Στόχος της ατομικής και συλλογικής πολιτικής σκέψης πρέπει να είναι η δημοκρατία, με ισότητα και ελευθερία. Δημοκρατία είναι το πολίτευμα μιας κοινωνίας αυτόνομα σκεπτόμενων ανθρώπων. Δηλαδή «μιας κοινωνίας που θεσμίζει μόνη της τους νόμους που την κυβερνούν και τους μεταβάλλει, επίσης μόνη της, όταν αυτή (και όχι κάποιος άλλος) κρίνει αναγκαίο». Είναι το πολίτευμα, που οι πολίτες αποφασίζουν οι ίδιοι και όχι μέσω αντιπροσώπων. Οι εκπρόσωποι υλοποιούν τις αποφάσεις.

4. Πρόσκληση για Συνάντηση ελεύθερων Πολιτών αντί για Κόμμα δογμάτων και «αντιπροσώπων»

Για να προχωρήσουμε προς τη δημοκρατία, απαιτείται μια κρίσιμη μάζα ελεύθερα, αδογμάτιστα και κριτικά σκεπτόμενων ανθρώπων, ικανή να αποτελέσει τον πυρήνα συγκρότησης μιας αυτόνομης και ελεύθερης κοινωνίας, με πολίτευμα τη δημοκρατία.

Η "κρίσιμη αυτή μάζα σκεπτόμενων ανθρώπων" δεν μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμα «ίδιο» με άλλα  κόμμα, με «ιδεολογίες», ιδεολογήματα, ομάδες και με μια ιεραρχία που θα έχει αποφασιστικές εξουσίες. Η νέα οργάνωση πρέπει να είναι και να παραμείνει Πολιτική Κίνηση – Κίνημα. Επειδή, ακόμα και αυτές οι έννοιες έχουν χάσει το νόημα τους, να μιλήσουμε για μια ελεύθερη προσέλευση ανθρώπων σε μια μεγάλη συνάντηση. Πρέπει να είναι κίνηση πολιτών, συνάντηση πολιτών, που συναποφασίζουν, αυτοδιοικούνται, δημιουργούν και παρουσιάζουν προς όλη την κοινωνία τις απόψεις και αποφάσεις τους, για διάλογο και πράξη. Δίχως πολύ άγχος, δίχως καθεστωτικές αγωνίες, δίχως βιασύνη.

Συνάντηση κι ό,τι προκύψει. Από ένα καφέ μαζί έως ένα μεγάλο έρωτα. Όχι άλλα ζόρια. Αρκετά μας φορτώνουν οι άλλοι.  Δεν είναι κίνηση διαμαρτυρίας. Θέλει να είναι δύναμη ουσιαστικής δημιουργίας και αέναης αλλαγής. Μπορούμε, όταν η συντεχνία, η τάξη, η φυλή, το φύλο, το κόμμα και η ιδεολογία πάψουν να μας διαιρούν.

Συνάντηση ανθρώπων, δίχως προαπαιτούμενα και με άγνωστη προοπτική. Θα φτιάξουμε μαζί το δρόμο. Θα βρούμε μαζί κατά πού πέφτει η Ιθάκη. Θα βρούμε μαζί τι είναι η Ιθάκη. Να είναι ωραίο το ταξίδι είναι το πιο σημαντικό. Και νάναι ωραίες οι προϋποθέσεις, που θ' αφήσουμε πίσω μας, για τα παιδιά που θα πάρουν τη σκυτάλη.

Στον κόσμο μας, όπου είναι αναγκαίος ο ορισμός εκπροσώπων, αυτοί θα είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητοί και πλήρως ελεγχόμενοι, δεν επιτρέπεται να αποφασίζουν και μπορούν μόνο να παρουσιάζουν, υλοποιούν  και εκπροσωπούν την κίνηση και τις αποφάσεις της.  

 Η κίνηση αυτή θα αποδεικνύει διαρκώς πως η δημοκρατία, χωρίς εξουσιοδοτήσεις και χωρίς αντιπροσώπους είναι εφικτή. Η πολιτική σκέψη και δράση των πολιτών, η δημοκρατία, το κράτος του δήμου, δεν θα είναι μία υπόσχεση, αλλά μία καθημερινή πραγμάτωση. Συμμετοχή. Συνενοχή. Συνδημιουργία.

Η συνάντηση, η πρωτοβουλία, η κίνηση, δεν είναι μια υπόσχεση για το μέλλον. Είναι ζωή,  για τώρα.  Είναι μια πράξη για το σήμερα. Όχι άλλη υπόσχεση. Αν η πράξη, σήμερα, δεν μπορεί να υποσχεθεί το ωραίο μέλλον, είναι άνευ νοήματος. Την αλλάζουμε, ψάχνοντας για λάθος. Και για ανθρώπους.

Θα ήταν ύβρις, αν δεν ήταν κωμική, η επιθυμία οποιουδήποτε να εκπροσωπήσει κάποιους άλλους και να ζητά, ως ο «καταλληλότερος», εξουσιοδότηση για να αποφασίζει για τις τύχες τους.  Η εμπειρία μας, πλέον, είναι τραυματική, για να επιτρέπουμε να συνεχίζεται αυτός ο μύθος. Οι ένοχοι για την κατάσταση της χώρας δεν μπορούν να μας σώσουν από αυτό στο οποίο μας οδήγησαν.

Η πρόσκληση απευθύνεται σε όσους  θέλουν να αλλάξει, με τρόπο δημοκρατικό, αυτός ο γέρικος, ολιγαρχικός και απάνθρωπος κόσμος. Η μόνη πραγματική αντίθεση, η μόνη κόκκινη γραμμή που υπάρχει είναι ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν ένα καλύτερο κόσμο και σ’ αυτούς που υπηρετούν τον σημερινό ολιγαρχικό κόσμο. Όλα τα άλλα μας διαιρούν, για να διατηρείται μια εχθρική προς εμάς εξουσία.

5. Το νόημα της ζωής – η αλλαγή στην Παιδεία

Όμως, ακόμα κι αν δομήσουμε την "αυτόνομη κοινωνία", την δημοκρατία και την αυτοκυβέρνηση, το επίτευγμα δεν θα έχει πολύ νόημα αν δεν μπορέσουμε, παράλληλα, να τη δομήσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε η κοινωνία αυτή να τείνει βαθμιαία στη δημιουργία του μέγιστου δυνατού βαθμού προσωπικής και συλλογικής ευτυχίας (ή, έστω στη συστηματική αποδυνάμωση των παραγόντων εκείνων που προκαλούν τη δυστυχία) για τον μέγιστο δυνατό αριθμό των πολιτών που τη συνθέτουν.

Προς αυτό το προσωπικό και συλλογικό νόημα ζωής η δημοκρατία αποτελεί μία πρώτη φάση, μία αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για την επίτευξη του.

Η πορεία αυτή προϋποθέτει την απελευθέρωση της Παιδείας, των παιδιών και των εφήβων, από τη διαφθορά και τον χρηματισμό, από την καλλιέργεια του ατομικού ωφελιμισμού, από τη διδασκαλία του άγριου ανταγωνισμού, την εξετασιοκρατία, την "εξειδίκευση"  και την καλλιέργεια της αμάθειας.

Πρώτο αναγκαίο βήμα είναι η κατάργηση των εξετάσεων και η καλλιέργεια της νόησης στη θέση της ψυχοφθόρας βαθμολόγησης της κατανόησης ανούσιων γνώσεων. Να επιστρέψουν στο σχολείο οι ουσιαστικές  ανθρωπιστικές σπουδές και το σχολείο να γίνει ο χώρος της δημιουργίας κριτικά σκεπτόμενων ανθρώπων. Να γίνει ο χώρος που θα προσφέρει στα παιδιά όλες τις αναγκαίες γνώσεις για την ζωή, τον άνθρωπο, τη φύση, την ιστορία, την κοινωνία, την οικονομία και τις λοιπές επιστήμες. Έτσι, ώστε τα παιδιά, οι αυριανοί πολίτες, να μπορούν, κατανοώντας και δημιουργώντας τον κόσμο, να αυτοκυβερνηθούν και να δημιουργούν σχέσεις, φιλία, έρωτα, ιδέες, τέχνη, τεχνολογία και πλούτο και ευτυχία, για την πατρίδα  και τον άνθρωπο.

Αυτή η Παιδεία, θα καθιστά περιττούς τους αμαθείς και διεφθαρμένους δήθεν αντιπροσώπους, που οδήγησαν τη χώρα σε εθνική και οικονομική κατοχή, αποτελώντας σήμερα, το κατοχικό κομματικό σύστημα της χώρας, το υπάκουο πολιτικό προσωπικό μιας παγκόσμιας οικονομικής Ολιγαρχίας.

6. Τα αίτια της «κρίσης» - Προτάσεις για διάλογο και πρωτοβουλίες

Για να φτάσουμε τη ζωή εκεί που εμείς θέλουμε, πρέπει να απελευθερώσουμε, άμεσα, την Ελλάδα και τους Έλληνες, από την οικονομική και πολιτική εξάρτηση, μέσω του χρέους, που με απατηλό τρόπο φόρτωσαν τραπεζίτες και πολιτικοί στις πλάτες της ελληνικής κοινωνίας και προκαλούν καταστάσεις βαρβαρότητας στην πατρίδα του δυτικού πολιτισμού.

Κατασκευάστηκε ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σύστημα, με απόλυτους και ασύδοτους άρχοντες μια χούφτα τραπεζών, εταιρειών και ιδιοκτητών μεγάλων κεφαλαίων.

Λειτουργώντας, χωρίς κανένα πολιτικό έλεγχο και δημιουργώντας μια εικονική οικονομία, κατέρρευσαν, παρασύροντας στη δίνη τους όλο τον πλανήτη. Και αντί να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, οι πολιτικοί όλου του κόσμου κάλεσαν τους λαούς να πληρώσουν το λογαριασμό.

Το βασικό αίτιο της κατάρρευσης είναι η εκχώρηση του χρήματος στους ιδιώτες τραπεζίτες, πρώτα σε ΗΠΑ και Ε.Ε. και μετά στον υπόλοιπο κόσμο. Οι τραπεζίτες, όντας οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του χρήματος, δανείζοντας κράτη, επιχειρήσεις και ιδιώτες, έθεσαν, μέσω του χρέους, υπό τον έλεγχο τους κράτη και λαούς. Κι έτσι, σήμερα, που το χρήμα που κυκλοφορεί σε όλο τον πλανήτη δεν υπερβαίνει τα 10 τρις δολάρια, το Παγκόσμιο χρέος λαών και κρατών υπερβαίνει τα 70 τρις δολάρια.

 Όσες θυσίες και αν γίνουν το Χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί ποτέ, είτε στην Ελλάδα είτε σε όλο τον κόσμο.  Οι λαοί, αν δεν αντιδράσουν, θα είναι αιώνιοι όμηροι του χρέους και της απάτης που έστησαν πολιτικοί και τραπεζίτες. Δίπλα σε αυτά, υπάρχει και μία απίστευτη χρηματοπιστωτική φούσκα 900 τρις δολαρίων, η οποία, υπερβαίνοντας κατά πολύ την πραγματική οικονομία, που είναι μόνο 55 τρις, ρυθμίζει τις ισοτιμίες, τα επιτόκια, το ύψος του χρέους, την πολιτική και τις ζωές μας.

Ήρθε λοιπόν η ώρα, οι αλαζόνες κυρίαρχοι του κόσμου, η χρηματοπιστωτική ολιγαρχία, τα φερέφωνα εργαλεία τους, η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., η Ε.Κ.Τ., τα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ και οι δειλοί πολιτικοί τους υπηρέτες, να γνωρίσουν απρόσμενη και οδυνηρή συντριβή.

Είναι η ώρα να υποσχεθούμε σε όλους αυτούς, πως, στην Ελλάδα, θα έχουν το δικό τους Βατερλώ.  Αν σ’ έναν μικρό τόπο, οι πολίτες μπορέσουν να ενωθούν, θα μπορέσουν παντού.

Διεκδικώντας πίσω τη ζωή που μας κλέβουν, ανοίγουμε διάλογο με την κοινωνία και προτείνουμε σαν πρώτους και άμεσους στόχους:

-Να παγώσουν τα χρέη ιδιωτών, επιχειρήσεων και κρατών προς τις τράπεζες.

-Να πάψει η λεηλασία εισοδημάτων, μισθών και συντάξεων, να πάψει η δίωξη και η επιβάρυνση ιδιωτών και επιχειρήσεων, με βάρη που επέβαλλαν οι τοκογλύφοι.

-Να αλλάξει η νομοθεσία που απειλεί ζωές, εργασία και περιουσίες ανθρώπων. Να σταματήσουν οι κατασχέσεις και να παγώσουν τα χρέη, μέχρις ότου η δημοκρατία θέσει υπό τον έλεγχο της το χρήμα και τη διακίνηση του. 

-Να πάψει το χρήμα να είναι ιδιοκτησία και εμπόρευμα στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων.

-Να διαθέσει η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ. το αναγκαίο χρήμα προς τους λαούς και τα κράτη και να πάψει να το δίνει μόνο σε ιδιώτες τραπεζίτες.

-Να απαλλοτριωθούν οι τράπεζες, οι οποίες έχουν σωθεί, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, με χρήμα για το οποίο πληρώνουμε τόκους και φόρους και των οποίων η αξία είναι μόνο η μισή από τα 28 δισ. που οι τελευταίες κυβερνήσεις έδωσαν για τη διάσωση τους.

-Να αλλάξουν οι νόμοι, που επιτρέπουν σε επαγγελματίες πολιτικούς να παραδίδουν τη χώρα και τους έλληνες, βορά των ολιγαρχικών θηρίων.

-Να αρχίσουμε να συζητάμε για το τι πρέπει να κάνουμε, πώς θα βοηθήσει ο ένας τον άλλον, πως θα αντιμετωπίσουμε, άμεσα, τη βαρβαρότητα που προκαλεί η φτώχια και να δημιουργήσουμε το δικό μας Σχέδιο κοινωνικής και οικονομικής εξόδου από την κρίση.

-Να καταγράψουμε τις ανάγκες, τα προβλήματα, τις επιθυμίες και τις δυνατότητες του καθένα και όλων μαζί. Και πάνω σε αυτά να στήσουμε ένα σχέδιο, που θα υπηρετεί τον άνθρωπο και θα καταστήσει τη κάθε γωνιά αυτού του τόπου βιώσιμη και ανταγωνιστική, μέσα σε ένα κόσμο που επικρατεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός και η βαρβαρότητα.  

-Για όλα αυτά που θέλουμε, πρέπει η εναπομείνασα δημόσια περιουσία να περάσει στα χέρια της κάθε τοπικής κοινωνίας και με αυτό το επιπλέον όπλο, να αυξήσουμε την πιθανότητα, ο τόπος μας να μπορεί ξανά να αγαπηθεί, να γίνει πάλι φιλόξενος και όμορφος, για ντόπιους και ξένους, για μόνιμους κατοίκους και επισκέπτες. 

Ο σημερινός πρωθυπουργός, χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις από τη βουλή και τα κόμματα, πήρε την πρόσφατη λαϊκή εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης και παραδέχτηκε πως την παρέδωσε στην διεθνή ολιγαρχία, στην Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. Παραβίασαν το σύνταγμα, έπληξαν την ανεξαρτησία της πατρίδας και η αλλαγή των νόμων που ψηφίζονται κατ΄ εντολήν ξένων, όπως και η τήρηση του Συντάγματος επαφίενται, πλέον στον πατριωτισμό των ελλήνων. 

Ενθυμούμενοι, αυτό που είπαν οι δειλοί ηγέτες όλου του κόσμου, πως "οι τράπεζες είναι πολύ μεγάλες για να πτωχεύσουν", απαντάμε:

«Είμαστε πάρα πολλοί για να πτωχεύσουμε».

«Και οι τοκογλύφοι - τραπεζίτες πολύ λίγοι για να τους πληρώνουμε έως την αιωνιότητα».

            Αυτές είναι οι σκέψεις και οι προτάσεις, που κάποιοι άνθρωποι καταθέτουν για διάλογο και δράση.

            Κανείς μας δεν επιτρέπεται να αφήνει άλλους να αποφασίζουν με βάρβαρο τρόπο, για μας και τα παιδιά μας. Αν δεν αντιδράσουμε, τα χειρότερα είναι μπροστά μας και το μέλλον θα είναι εφιαλτικό.

Ας διευρύνουμε διαρκώς τη συμμετοχή των πολιτών σε όσα μας αφορούν και ας μετατρέψουμε την απελπισία και το θυμό σε δύναμη απελευθέρωσης από την ξένη οικονομική κατοχή.

7.Επίλογος

(Γράψτε τον).

Πέρα και πάνω απ' όλα, όσα γράφτηκαν εδώ και παντού, είναι οι σχέσεις που φτιάχνουμε. Η έγνοια για τον διπλανό. Η ανιδιοτέλεια, που φέρνει ανθρώπους πιο κοντά. Η φιλία και η αλήθεια της. Ο έρωτας με τα ψέμματα του, τα τόσο γοητευτικά! Είναι η πράξη, που συμβαδίζει με το λόγο. Ο άνθρωπος, ο κάτι πολύ περισσότερο από πολίτης. Ο δημιουργός ενάντια στα δημιουργήματα του.