Είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά.
Πριν το σημερινό "κύριο πιάτο", ας βάλουμε ένα ορεκτικό:
Το κύριο θέμα μας:
Η επιλογή των Ληξουριωτών για δικό τους Δημαρχείο αποτυπώνεται, με τον πιο σαφή τρόπο, στη μεγαλύτερη συγκέντρωση υπογραφών που έχει γίνει ποτέ για κάποιο θέμα.
Από το σημείο αυτό ως το σημείο να στοχοποιούνται και να ενοχοποιούνται, προσωπικά, τα μέλη μιας συντονιστικής επιτροπής είναι ο δρόμος και ο τρόπος των άδικων ανθρώπων.
Όμως: Υπάρχει και σε αυτή την πράξη μια διάχυτη "υπερκομματική" λογική, που, σήμερα, θέλουμε να την κάνουμε κύριο θέμα.
Γράψαμε στις 19/2/204:
Λάβαμε την απάντηση:
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις από την αρχή, κοντοσταθήκαμε σε αυτή τη πρώτη φράση της πρώτης πρόσκλησης:
Τώρα, που η βοήθεια χάνεται στο Ληξούρι δεν υπάρχει θέμα; Αν υπάρχει θέμα, δεν έπρεπε να υπάρχει ανακοίνωση ή πράξη που να ασχολείται με την εν Ληξουρίω απώλεια;
Όμως, αυτό ήταν μόνο ένα παράδειγμα, για να καταλήξουμε στον συλλογισμό μας. Ακολουθούν άλλα δύο ενδεικτικά, μια και θα μπορούσαμε να παραθέσουμε χίλια:
- Τοπικός πρόεδρος κόμματος, αναφερόμενος στα αυτοδιοικητικά και σε υποψηφιότητες: "Ο υποψήφιος Δήμαρχος πρέπει να γνωρίζει από ΔΙΟΙΚΗΣΗ".
- Και το καλύτερο παράδειγμα μιας διάχυτης αντίληψης για το τι είναι η Αυτοδιοίκηση:
Το κοινό χαρακτηριστικό των τριών παραδειγμάτων, αλλά και ΟΛΩΝ των αυτοδιοικητικών πολιτικών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, είναι ότι ο Δήμος είναι μια υπόθεση καλής ή κακής διαχείρισης προϋπολογισμών και "κλασσικών" δημοτικών λειτουργιών. Η υπόθεση της διαχείρισης του Δήμου, κατά την επικρατούσα αντίληψη, δεν έχει καμία σχέση με τη διαχείριση της ζωής μας. Και, ως εκ τούτου έχει αποκλειστεί από εξαγγελίες, προγράμματα και δράσεις το βίωμα του πολίτη, οι ανάγκες του, τα προβλήματα του, οι επιθυμίες του.
Η Αυτο-διοίκηση είναι μια διαχείριση των δημοτικών απορριμμάτων, των κονδυλίων, του νερού, της αποχέτευσης, της τρύπας του δρόμου και όχι Διαχείριση της ζωής μας. Με την απόλυτη έννοια και σημασία της λέξης, "Αυτοδιοίκηση" είναι η διοίκηση των πολιτών, η αυτοδιοικούμενη, αυτοτελής, αυτόδικος και αυτόνομος πόλις, επαρχία, περιφέρεια, για να καταλήξουμε στο Αυτοδιοικούμενο Έθνος και τον Αυτοκράτορα Λαό του Ρήγα Φεραίου.
Σε όλα τούτα δεν υπάρχει μία φράση, μία λέξη, μιά κάποια ουσιαστική και ρεαλιστική πρόταση για το πρόβλημα του πολίτη: Την ανεργία, την οικονομική δυσπραγία, την υπερχρέωση, το ξεπούλημα της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας.
Σε τίνος ιδιοκτήτη ή ενοικιαστή τις παραλίες θα κάνουμε φέτος μπάνιο; (Κι αν φέτος μας έκαναν τη χάρη και "αποφασίσθηκε η απευθείας παραχώρηση στους ΟΤΑ Α΄ βαθμού", του χρόνου;)
Στο προσεχές μέλλον σε ποιον ιδιώτη θα ανήκει το νερό και η περισυλλογή απορριμμάτων;
Τι θα γίνει με το μέγα πλήθος των επιχειρήσεων που καταρρέουν και κλείνουν; Με την ανεργία; Με τη φτώχεια;
Ποιος είναι ο λόγος ο καλός, που θα μπορούσε να απαντήσει στην σχεδιασμένη υπερχρέωση και στην εξ αυτής απαλλοτρίωση των περιουσιών και δουλοπαροικία των ανθρώπων;
Πού υπάρχει ένα υποτυπώδες σχέδιο συγκράτησης του κατήφορου και αντιμετώπισης της κρατικής δουλοφροσύνης και υποτέλειας σε νεοφεουδάρχες;
Ποιο είναι το σχέδιο για να μην πάρουν οι τοκογλύφοι κι άλλη γη, κι άλλες επιχειρήσεις, κι άλλο ιδιωτικό και δημόσιο πλούτο, από τούτη τη γωνιά της πατρίδας;
Στην καλύτερη περίπτωση, θα ακουστεί κάποια "αυτοδιοικητική" καταγγελία ή θα υποβληθεί ένα αίτημα. Από πότε υποβάλλεις αιτήματα ή ζητάς να σε σώσει αυτός που σε σκοτώνει; Να σου λύσει το πρόβλημα αυτός που το δημιουργεί;
Όχι, αγαπητοί φίλοι: Σε τούτους τους καιρούς, δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι.
Ζητείται υποψήφιος δήμαρχος που θα διαθέσει, ακόμα και το ποινικό του μητρώο, στην υπηρεσία των πολιτών, συγκρουόμενος με κατοχικούς νόμους.
Απαιτείται Απελευθερωτικό Μέτωπο, Αντάρτικο και κήρυξη πολέμου ενάντια σε στρατεύματα κατοχής.
Απαιτείται ΑΓΩΝ ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ. Διακοπή κάθε σχέσης Νομικής και Διοικητικής με ένα Κράτος Δοσιλόγων, ευρισκόμενο στην Υπηρεσία Ξένων Κατακτητών.
Απαιτείται οργανωμένο και καθολικό σταμάτημα κάθε διαδικασίας απαλλοτρίωσης, με μπροστάρη το Δημαρχείο.
Απαιτείται οργανωμένο και συνεργατικό σχέδιο επιβίωσης, σε συνθήκες ακήρυχτου πολέμου, με τελικό στόχο την ευημερία όλων.
Χρειαζόμαστε τον Δήμο ή τους Δήμους για να οργανώσουμε την καθολική αντίσταση, να αναπτύξουμε τη γενική δημιουργικότητα και να οδηγήσουμε τον κάθε τόπο αυτής της Πατρίδας στη Λευτεριά και την Ευδαιμονία.
Χωριό το χωριό, πόλη την πόλη, επαρχία την επαρχία, η Αυτοδιοίκηση της ζωής μας ως την τελική Απελευθέρωση και Αυτοδιοίκηση της Πατρίδας.
Όπως κάθε φορά έπρατταν οι Έλληνες σε συνθήκες κατοχής.Οι Ελεύθεροι Δήμοι, οι μικρές ελεύθερες πατρίδες, είναι η απαρχή της Ελεύθερης Ελλάδας.
ΥΓ: Η κυρία Δούρου, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα λοιπά καθεστωτικά κόμματα, ας παραμείνουν υποτελείς συλλέκτες απορριμμάτων. Υπάρχουν για να μας διαιρούν και να υπηρετούν το ίδιο αφεντικό.
(Και εκεί στο Ληξούρι, μπορεί να θέλουν να γίνουν αυτοκράτορες στον τόπο τους, αλλά το κάνουν με ένα τρόπο, που δεν ακουμπά το πρόβλημα του καθένα και που δεν αμφισβητεί την υποτέλεια του Δήμου σε κατοχικούς νόμους και στην Ύπατη Αρμοστεία των Αυτοκρατόρων. Αυτή τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που κάνει πως "κυβερνά". Το "μισό βήμα" είναι "κανένα βήμα").