O φυσικός τρόπος ζωής

Θέλετε να ηττηθεί η κεφαλαιοκρατία, εταιριοκρατία, ολιγαρχία ή όπως αλλιώς επιθυμείτε να πείτε αυτό που ζούμε; (Μη το πείτε "δημοκρατία", γιατί δεν είναι).

Μην επιτίθεστε στις άγιες λέξεις των ελλήνων, βαφτίζοντας τα λάθος πράγματα με αρχαίες σημασίες. Η εμμονή κομμουνιστών και ναζιστών (εθνικοσοσιαλιστών), των "επίσημων" εκφραστών αυταρχικών και ολιγαρχικών καθεστώτων, να αποκαλούν "δημοκρατία" αυτό που ζούμε, δεν είναι τυχαία. Η κριτική σε όσα ζούμε και η ταύτιση τους με τη "δημοκρατία" έχει σαν σκοπό την ανάδειξη, σαν λύσης, των δικών τους αυταρχικών λογικών. Πάει η εποχή που "κομμουνισμός" σήμαινε "κοινοτισμός" στη μετάφραση.

Φυσικά, κι αυτοί που αποκαλούνται "υπερασπιστές" και "θεματοφύλακες" της δημοκρατίας, έχουν τη σχέση του φάντη με το ρετσινόλαδο.

Είμαι δημοκράτης. Και κάτω τα χέρια από το νόημα της λέξης. Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα, όπου ο λαός ψηφίζει τους νόμους του, ασκεί την εξουσία και ελέγχει τις εξελίξεις. Το σημερινό καθεστώς μοιάζει να είναι τέτοιο;

Αν θέλετε, λοιπόν, να πέσει το καθεστώς, φτιάξτε τοματοπολτό με τα χεράκια σας. Μην αγοράσετε. Φτιάξτε χυμούς, αναψυκτικά, ποτά, από τα φρούτα. Φτιάξτε δικό σας τυρί ή γιαούρτι. Και πάει λέγοντας.

Βάλτε κάτι στον κήπο σας. Κι αν δεν έχετε, βάλτε στη γλάστρα, σέλινο, μαϊντανό, ρίγανη, φλισκούνι ή τσάι του βουνού. Αντικαταστείστε την Nestle ή την Lipton, με το δικό σας παγωμένο ή ζεστό τσάι. Αγοράστε, απ' ευθείας από τον παραγωγό, όταν κάποια πράγματα δεν μπορείτε να τα φτιάξετε μόνοι σας. Βοηθείστε το γείτονα, ανταλλάξτε, ζητείστε ή προσφέρετε υπηρεσίες, με αντίτιμο την αγάπη.

Αγοράζοντας λιγότερο, συναλλασόμενοι τοπικά, μειώνουμε τα κέρδη τους και την άγρια τοκογλυφική φορολογία. Σταθείτε αλληλέγγυοι σε αυτόν που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του ή δεν έχει να πληρώσει. Το 2015, λέει η Eurostat, το 68% των ελλήνων δεν θα έχουν να αγοράσουν τα στοιχειώδη. Ας οργανωθούμε, ας κινηθούμε μαζί, προς κοινές κατευθύνσεις , ως κοινότητα ανθρώπων με ωραίες σχέσεις.

Ας φτιάξουμε σε κάθε πόλη, χωριό ή περιοχή, τα μνημεία της πείνας, της ανεργίας ή της φτώχιας. Ας κάνουμε τέχνη τη συμφορά κι ας καλέσουμε τους επισκέπτες να συνεισφέρουν. Υπάρχει, ακόμα, κόσμος που ξέρει να αγαπά το ωραίο και τον διπλανό του κι ας βρίσκεται στην άκρη του κόσμου. Θα ταξιδέψει να έρθει να μας δει.

"Είμαστε όλοι έλληνες", φώναξαν διανοούμενοι και πλήθη στον υπόλοιπο κόσμο. (Είναι εξακριβωμένο πως το αίμα και το dna τους δεν είναι ελληνικό). Η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο όνομα. Ένα διεθνές brand name. Γιατί η Ελλάδα είναι οι ιδέες, η φιλοσοφία και η πολιτική των προγόνων που μιλούσαν ελληνικά. Ας πάψουμε να είμαστε υπερήφανοι για κάτι που έκαμαν κάποιοι άλλοι, πριν από μας σε αυτό τον τόπο. Ας φροντίσουμε να είμαστε υπερήφανοι για αυτό που εμείς κάνουμε. Για αυτό που εμείς είμαστε. Ας γίνουμε "εθνικιστές", με τον τρόπο των ελλήνων: "Θέλω το χωριό μου να είναι το πιο όμορφο του κόσμου". Κι ας το λένε κι άλλοι. Στο χέρι του καθενός βρίσκεται το ποιος θα κερδίσει σε τούτο το παιχνίδι. Σαν τα παιδιά. Ο γεννημένος άνθρωπος άνοιξε τα μάτια του και το πρώτο πράγμα που έκαμε ήταν να κλάψει , νεοφερμένος σε έναν άγνωστο κόσμο. Μετά, είχε την ανάγκη να φάει για να ζήσει και στη συνέχεια άρχισε να παίζει. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να παίζει. Μετά του είπαν πως πρέπει να δουλέψει. Στην πραγματικότητα, όχι για να ζήσει, αλλά για να πλουτίζουν άλλοι, κατέχοντας τα κλειδιά των σεντουκιών με το χρήμα, που μόνο δανεικό μπορούμε να το έχουμε.  Ξεκίνησε η ζωή - μαγγανοπήγαδο.  Ας κάνουμε κάθε τόπο, ερωτεύσιμο. Για να γίνει, πρέπει να είναι οι άνθρωποι ερωτεύσιμοι. Ας ονειρευόμαστε.

Η κεφαλαιοκρατία δεν είναι ο φυσικός τρόπος ζωής. Προλάβαμε το γάλα που μοίραζε ο γαλατάς, που στα μέρη μας ήταν τσοπάνης. Ύστερα, δια νόμου, που δεν ψηφίσαμε εμείς, είπαν πως το γάλα, υποχρεωτικά, πρέπει να είναι παστεριωμένο. Είναι παράνομο να πάρω γάλα από το γείτονα μου τον τσοπάνη, αλλά θα πάρω. Δίνοντας ένα ευρώ στο λίτρο, φτιάχνω μισό κιλό γιαούρτι. Κόστος, 2 ευρώ στο κιλό. Ξέρετε πόσο έχει στο ράφι των παγκοσμοιοποιημένων super markets. Και πάει , λέγοντας.

Για να τελειώσουμε με τους καθεστωτικούς μύθους, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που λέγαμε χτες κι ας θυμηθούμε, ερμηνεύοντας και αποκαλύπτοντας τις αλήθειες.

Είχαν δίκιο οι μονεταριστές (σήμερα "νεοφιλελεύθεροι"), δηλαδή ο Φρίντμαν, όταν έλεγαν πως η προσφορά χρήματος (money) ορίζει τις εξελίξεις στην οικονομία. Τι δεν μας είπαν: Τίνος είναι το χρήμα και ποιος καθορίζει, διαχειρίζεται και κατευθύνει την προσφορά του. Με μισές αλήθειες, πήραν νόμπελ οικονομίας!!!

Η διαφορά τους από τον Κέυνς, μεγάλο υποστηρικτή του κεφαλαιοκρατικού συστήματος εξουσίας, ήταν ακριβώς αυτό. Ως τη δεκαετία του 70, και με βάση την εμπειρία του κραχ του 29, ο Κέυνς και οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, γνωρίζοντας πως η αγορά δεν μπορεί να είναι "αυτορυθμιζόμενη" είχαν συμφωνήσει στην απο κοινού διαχείριση του χρήματος, από τους ιδιοκτήτες - τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις. Ως τότε, οι κυβερνήσεις είχαν το δικαίωμα να τυπώνουν χρήμα στο νομισματοκοπείο του Χολαργού για τις ανάγκες του κράτους. (Για να θυμούνται ο ιπαλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι).

Δεν υπήρχε πολύ δημόσιο χρέος, κι αυτό συνέβαινε, όταν υπήρχε ανάγκη να δανειστούν συνάλλαγμα, ώστε να εξυπηρετηθούν εισαγωγές. Το κρατικό χρέος εκτινάσσεται σε όλο τον κόσμο, μετά την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία των μονεταριστών, που διέλυσαν την συμφωνία του Μπρέτον Γουντς και την από κοινού διαχείριση του χρήματος.

Για όσους ξέχασαν ή δεν ξέρουν, όντας αγέννητοι, ως τη δεκαετία του 70, δεν υπήρχαν έμμεσοι φόροι. Κάτι χαρτόσημα στο νοίκι, στην χονδρική πώληση και ο περίφημος φόρος στα είδη του κρατικού μονοπωλίου (αλάτι, φωτιστικό πετρέλαιο, σπίρτα), στα είδη πολυτελείας και στα βλαπτικά προϊόντα (καπνό, αλκοόλ). Υπήρχε χρήμα στον Χολαργό. Γι αυτό και οι κυβερνήσεις, ως τότε, μπορούσαν να διαγράφουν χρέη π.χ. αγροτών. Διαγράφοντας τα, τύπωναν τα αντίστοιχα ποσά και τα έδιναν στους συνεταίρους τους, τους τραπεζίτε.

Οι έμμεσοι φόροι ήρθαν (ΦΠΑ, το 1987), όταν πια απωλέσθηκε οριστικά το δικαίωμα του κράτους, δηλ. των πολιτικών, να τυπώνουν χρήμα για τις ανάγκες τους. Παράλληλα, βεβαίως, μείωναν τον φορολογικό συντελεστή των μεγάλων εταιρειών.

Τόσο απλά και κανείς δεν το λέει.

Ο φυσικός τρόπος ζωής δεν εμπεριέχει πολύ χρήμα ως διάμεσο στις σχέσεις των ανθρώπων. Εμπεριέχει περισσότερη αγάπη και δημιουργικότητα. Αφαίερσαν το χρήμα από την αγορά; Α; τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, δίνοντας τους, όσο γίνεται λιγότερα.

Φτιάξτο μόνος σου, μαζί με άλλους.

Η ομορφιά φτιάχνεται με απλά υλικά. Κοιτάξτε τα σπίτια  και τις εκκλησιές της Καππαδοκίας ή τα γιοφύρια της Ηπείρου.